Κρίστιαν Ντόπλερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το «Ντόπλερ» ανακατευθύνει εδώ. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ντόπλερ (αποσαφήνιση).
Κρίστιαν Ντόπλερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Christian Doppler (Γερμανικά)
Γέννηση29  Νοεμβρίου 1803[1][2][3]
Σάλτσμπουργκ[4][5]
Θάνατος17  Μαρτίου 1853[1][2][3]
Βενετία[1][5]
Αιτία θανάτουασθένεια των πνευμόνων
Τόπος ταφήςκοιμητήριο του Σαν Μικέλε
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστριακή Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[6][7]
ΣπουδέςΤεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιένης
Τεχνικό Πανεπιστήμιο Πράγας
Πανεπιστήμιο της Βιέννης[8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός[9]
φυσικός
ακαδημαϊκός
αστρονόμος
παιδαγωγός
καθηγητής πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Βιέννης
Πανεπιστήμιο του Καρόλου[10]
Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιένης[11]
Τεχνικό Πανεπιστήμιο Πράγας[12]
Αξιοσημείωτο έργοφαινόμενο Ντόπλερ
Οικογένεια
ΣύζυγοςMathilde Sturm
Ιστότοπος
www.christian-doppler.net
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Κινούμενη εικόνα που απεικονίζει τον τρόπο με τον οποίο το φαινόμενο Ντόπλερ κάνει έναν κινητήρα ή μια σειρήνα αυτοκινήτου να ακούγεται υψηλότερα όταν πλησιάζει παρά όταν απομακρύνεται. Οι κόκκινοι κύκλοι απεικονίζουν τα ηχητικά κύματα.

Ο Κρίστιαν Αντρέας Ντόπλερ (γερμανικά: Christian Andreas Doppler‎‎, 29 Νοεμβρίου 1803 - 17 Μαρτίου 1853) ήταν Αυστριακός μαθηματικός που γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ στις 29 Νοεμβρίου του 1803 και πέθανε στις 17 Μαρτίου του 1853 στη Βενετία της Ιταλίας.[13] Είναι γνωστός για τη θεωρητική θεμελίωση του φαινομένου Ντόπλερ που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του, κατά το οποίο παρατηρείται αλλαγή στη συχνότητα ενός κύματος από έναν παρατηρητή που βρίσκεται σε σχετική κίνηση με την πηγή των κυμάτων (η συχνότητα από μία κινούμενη πηγή συχνοτήτων παρατηρείται ως υψηλότερη όταν η πηγή πλησιάζει τον παρατηρητή και χαμηλότερη όταν απομακρύνεται από αυτόν).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντόπλερ γεννήθηκε από οικογένεια χτιστών στο Σάλτσμπουργκ.[14] Η ασθενής του υγεία δεν του επέτρεψε να ακολουθήσει το επάγγελμα των γονιών του όπως συνηθιζόταν και έτσι ασχολήθηκε με τις επιστήμες. Ξεκίνησε τις σπουδές του στα μαθηματικά στο Πολυτεχνείο της Βιέννης το 1822.[15] Μετά από αυτές τις σπουδές επέστρεψε στο Σάλτσμπουργκ όπου παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στο Λύκειο του Σάλτσμπουργκ. Ακόλουθα στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης σπούδασε ανώτερα μαθηματικά, μηχανική και αστρονομία. Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του καριέρας δίδαξε μαθηματικά στο Πολυτεχνείο της Πράγας από το 1836 έως το 1844.

Στην περίοδο που εργαζόταν στην Πράγα ως καθηγητής, εξέδωσε περισσότερα από 50 επιστημονικά άρθρα στα πεδία των μαθηματικών, της φυσικής και της αστρονομίας. Το 1840 κατάφερε να εκλεγεί μέλος της Βασιλικής Βοημικής Κοινότητας και το 1843 εξαιτίας της επίδρασης της εργασίας του εκλέχτηκε τακτικό μέλος. Το 1846 εφόσον η υγεία του το επέτρεψε ανέλαβε τη θέση του καθηγητή μαθηματικών, φυσικής και μηχανικής στην Ακαδημία μετάλλων και δασών στην πόλη Μπάνσκα Στιάβνιτσα.[16] Το 1847 εκλέχτηκε γραμματέας της Κοινότητας και το 1848 τακτικό μέλος της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας των Επιστημών στη Βιέννη και ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Το απόγειο της καριέρας του το έφτασε το 1850 όταν διορίσθηκε διευθυντής του νέου Ινστιτούτου Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.[13]

Ο Ντόπλερ δημοσίευσε την πρώτη του εργασία το 1839. Το 1842, παρουσίασε την εργασία που τον έκανε γνωστό μέσω του φαινομένου που περιέγραψε σε αυτήν, το οποίο πήρε το όνομά του. Η εργασία ονομαζόταν: "Σχετικά με το έγχρωμο φως διπλών αστέρων και συγκεκριμένων άλλων αστέρων του ουρανίου θόλου" (Über das farbige Licht der Doppelsterne, 1842, Βιέννη). Στο κείμενο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το αποκαλούμενο φαινόμενο Ντόπλερ, που συνδέει τη συχνότητα μιας πηγής με την ταχύτητά της σε σχέση με κάποιον παρατηρητή.

Μετά από έντονα και μακροχρόνια αναπνευστικά προβλήματα αναζήτησε θερμότερο κλίμα και έτσι μετακόμισε στη Βενετία στα τέλη του 1852. Η ευαίσθητη υγεία του όμως ήταν ήδη πολύ βεβαρυμένη και απεβίωσε στις 17 Μαρτίου του 1853.[17][18]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 118854372. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Christian-Doppler. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb124881705. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. CONOR.SI. 126534243.
  8. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  9. «Doppler, Christian» (Γερμανικά) σελ. 370.
  10. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  11. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  12. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2019.
  13. 13,0 13,1 «Whonamedit – dictionary of medical eponyms». www.whonamedit.com. 
  14. Eden, Alec (1992). The search for Christian Doppler. Wien: Springer-Verlag. ISBN 978-0-387-82367-6. 
  15. Eden, Alec (1988). Christian Doppler : thinker and benefactor. Christian Doppler. Salzburg, Austria: Christian Doppler Institute for Medical Science & Technology. σελ. 34. ISBN 3-900905-00-2. OCLC 21739119. 
  16. «Miskolci Egyetem - University of Miskolc». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2013. 
  17. Schuster, Peter M. (2005). Moving the Stars – Christian Doppler: His Life, His Works and Principle, and the World After. Pöllauberg, Austria: Living Edition. (ISBN 3-901585-05-2) (translated by Lily Wilmes)
  18. Štoll, Ivan (1992). «Christian Doppler – Man, Work and Message». The Phenomenon of Doppler. Prague: The Czech National University, σσ. 28.