Κουρίλες
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 46°30′N 151°30′E / 46.500°N 151.500°E
 Δορυφορική εικόνα των Κουρίλων | |
 | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Τοποθεσία | Βορειοανατολική Ασία |
| Αριθμός νήσων | 56 |
| Έκταση | 195.000[1] km² |
| Χερσαία έκταση | 15.600 km2 |
| Υψόμετρο | 2.339 μ |
| Υψηλότερη κορυφή | Αλαΐντ |
| Χώρα | |
| Περιφέρεια | Σαχαλίνη |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 19.000 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Οι Κουρίλες ή Κουρίλες νήσοι (ρώσικα: Кури́льские острова́ Κουρίλσκιε Οστροβά, ιαπωνικά: 千島列島 Τσισίμα Ρέτο) είναι νησιωτικό αρχιπέλαγος στη βορειοανατολική Ασία. Εκτείνονται σε μήκος 1.200 περίπου χιλιομέτρων, από το Χοκκάιντο της Ιαπωνίας μέχρι την χερσόνησο Καμτσάτκα της Σιβηρίας και χωρίζουν την Οχοτσκική θάλασσα από τον βόρειο Ειρηνικό. Αποτελείται από συνολικά 56 ηφαιστειογενή νησιά με αρκετές μικρότερες βραχονησίδες. Ανήκουν στην περιφέρεια Σαχαλίνης.
Τα κυριότερα νησιά των Κουρίλων νήσων, ανά έκταση, είναι:
| Κατάταξη | Νησί | Έκταση (km²) |
|---|---|---|
| 1 | Ιτουρούπ | 3.200 |
| 2 | Παραμουσίρ | 2.053 |
| 3 | Κουνασίρ | 1.490 |
| 4 | Ουρούπ | 1.430 |
| 5 | Ονεκοτάν | 425 |
| 6 | Σουμσού | 388 |
| 7 | Σικοτάν | 250 |
| 8 | Σιμουσίρ | 227,6 |
| 9 | Σιασκοτάν | 122 |
| 10 | Νήσος Ατλάσοβ | 119 |
Όλα τα νησιά βρίσκονται στην δικαιοδοσία της Ρωσίας, όμως η Ιαπωνία διεκδικεί τα τέσσερα νοτιότερα, τα Ιτουρούπ, Κουνασίρ, Σικοτάν καθώς και τις νησίδες Χαμπομάι, τα οποία έχουν οδηγήσει στην διαμάχη των Κουρίλων. Τα τέσσερα αυτά νησιά προσαρτήθηκαν από τον στρατό της τότε Σοβιετικής Ένωσης στο τέλος του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Κουρίλες διαθέτουν άφθονους φυσικούς πόρους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται μεγάλα και πλούσια αλιευτικά πεδία, πετρέλαιο και ορυκτά (σιδηροπυρίτης, θείο και πολυμεταλλικά μεταλλεύματα). Η αλιεία είναι σήμερα η κύρια πηγή εισοδήματος για το αρχιπέλαγος.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ιστορία των Κουρίλων νήσων είναι μακρά και πολυσύνθετη, με σημαντικές γεωπολιτικές και πολιτισμικές διαστάσεις.
Αρχαία Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Κουρίλες κατοικούνταν αρχικά από τους αυτόχθονες Αϊνού, οι οποίοι ζούσαν σε πολλές περιοχές της βόρειας Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένων των Κουρίλων, του Χοκάιντο και της Σαχαλίνης. Οι Αϊνού είχαν δική τους γλώσσα, θρησκεία και πολιτισμό, ο οποίος συνδέεται στενά με τη φύση και τη θάλασσα.
Επαφές με την Ιαπωνία και τη Ρωσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον 17ο αιώνα οι Ιάπωνες άρχισαν να ενδιαφέρονται για τις Κουρίλες λόγω της στρατηγικής τους θέσης και των φυσικών πόρων. Παράλληλα, οι Ρώσοι εξερευνητές έφτασαν στις βόρειες Κουρίλες.
Τον 18ο αιώνα ξεκίνησαν οι πρώτες συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ Ρωσίας και Ιαπωνίας. Οι Ρώσοι εξερευνητές και οι Ιάπωνες έμποροι εδραίωσαν τη δική τους παρουσία στα νησιά.
Ρωσοϊαπωνικές Συνθήκες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1855, η πρώτη συνθήκη μεταξύ Ρωσίας και Ιαπωνίας, η Συνθήκη της Σιμόντα, διαχώρισε τις Κουρίλες. Τα βόρεια νησιά ανήκαν στη Ρωσία, ενώ τα νότια στην Ιαπωνία.
Το 1875, η Συνθήκη της Αγίας Πετρούπολης παραχώρησε όλες τις Κουρίλες στην Ιαπωνία, ενώ η Ρωσία πήρε τη Σαχαλίνη.
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και Σοβιετική Κατάληψη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945, η Σοβιετική Ένωση κατέλαβε τα νησιά βάσει της Συμφωνίας της Γιάλτας. Όλα τα νησιά των Κουρίλων πέρασαν στον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ οι Ιάπωνες κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή.
Διαμάχη για την Κυριότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τότε, η Ιαπωνία διεκδικεί τα τέσσερα νότια νησιά των Κουρίλων (Ετορόφου, Κουνασίρι, Σικοτάν και Χαμπομάι), τα οποία αποκαλεί Βόρεια Εδάφη. Οι δύο χώρες δεν έχουν υπογράψει επίσημα συνθήκη ειρήνης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω αυτής της διαμάχης.
Δημογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 2013, 19.400 άνθρωποι κατοικούσαν στις Κουρίλες νήσους, εκ των οποίων 16.700 ζούσαν στα τέσσερα αμφισβητούμενα νότια νησιά και 2.600 ζούσαν στο Παραμουσίρ, το βορειότερο μεγάλο νησί· τα ενδιάμεσα νησιά είναι ακατοίκητα. Σε αυτά περιλαμβάνονται Ρώσοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Τάταροι, Νίβχοι, Όροτσοι, Ιάπωνες και Αϊνού. Το 60% των κατοίκων του Ιτουρούπ είναι Ουκρανοί.[2] Ο Ρωσικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι η κύρια θρησκεία. Κάποια από τα χωριά είναι μόνιμα κατεχόμενα από Ρώσους στρατιώτες. Άλλα κατοικούνται από πολίτες, οι οποίοι είναι ως επί το πλείστον ψαράδες, εργάτες σε εργοστάσια ψαριών, λιμενεργάτες και εργαζόμενοι στον κοινωνικό τομέα (αστυνομία, ιατροί, δάσκαλοι κ.λπ.). Οι κατασκευαστικές εργασίες στα νησιά έχουν προσελκύσει μετανάστες εργάτες από την υπόλοιπη Ρωσία και άλλα μετασοβιετικά κράτη. Βάσει το 2014, υπήρχαν μόνο 8 κατοικημένα νησιά από τα 56.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ James E. Goodby· Vladimir I. Ivanov· Nobuo Shimotomai (1995). "Northern Territories" and Beyond: Russian, Japanese, and American Perspectives. Greenwood Publishing Group. σελ. 161. ISBN 9780275950934.
- ↑ Koike, Yuriko (31 Μαρτίου 2014). «Japan's Russian Dilemma». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2014.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ρωσίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |