Κοινό της Σιών
Το Κοινό της Σιών (γαλλικά: Prieuré de Sion), ήταν μια αδελφότητα που ιδρύθηκε στη Γαλλία το 1956 από τον Πιερ Πλοντάρντ στην αποτυχημένη προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα περίφημο νεοϊπποτικό τάγμα. Στη δεκαετία του 1960, ο Πλοντάρντ άρχισε να ισχυρίζεται ότι το αυτοαποκαλούμενο τάγμα του ήταν το τελευταίο μέτωπο για μια μυστική κοινωνία που ιδρύθηκε από τον ιππότη των σταυροφοριών Γοδεφρείδο του Μπουγιόν, στο όρος Σιών, στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ το 1099, υπό το πρόσχημα του ιστορικού μοναστικού τάγματος του Αβαείο της Παναγίας του Όρους Σιών. Ως πλαίσιο για τον μεγαλεπήβολο ισχυρισμό του ότι αυτός ήταν και ο Μεγάλος Μονάρχης που προφήτευσε ο Νοστράδαμος και ένας Μεροβίγγιος υποκριτής[ασαφές], ο Πλοντάρντ ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι η Ιεραρχία της Σιών συμμετείχε σε μια μακραίωνη καλοπροαίρετη συνωμοσία για να εγκαταστήσει μια μυστική γραμμή αίματος της δυναστείας των Μεροβίγγεων στους θρόνους της Γαλλίας και της υπόλοιπης Ευρώπης.[2]
Προς έκπληξη του Πλοντάρντ, όλοι οι ισχυρισμοί του συγχωνεύτηκαν με την έννοια της γραμμής αίματος του Ιησού και διαδόθηκαν από τους συγγραφείς του βιβλίου μη μυθοπλασίας του 1982 The Holy Blood and the Holy Grail,[3] του οποίου τα συμπεράσματα θα υιοθετούσε αργότερα ο Νταν Μπράουν για το μυθιστόρημα του Κώδικας Ντα Βίντσι του 2003.[4][5]
Αφού προσέλκυσε την προσοχή του κοινού από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 έως τη δεκαετία του 1980, η μυθική ιστορία του Κοινού της Σιών αποκαλύφθηκε ως ένα τέχνασμα - μια περίτεχνη φάρσα με τη μορφή ενός εσωτερικού παζλ - που δημιουργήθηκε από τον Πλοντάρντ ως μέρος της αποτυχημένης στρατηγικής του για να γίνει ένας σεβαστός, ισχυρός και πλούσιος παίκτης στους γαλλικούς εσωτεριστές και μοναρχικούς κύκλους. Αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν για την υποστήριξη της ιστορικής ύπαρξης και των δραστηριοτήτων του «Κοινού της Σιών» πριν από το 1956, όπως οι λεγόμενοι "Μυστικοί φάκελοι του Ανρί Λομπινό" (Dossiers Secrets d'Henri Lobineau), ανακαλύφθηκε ότι είχαν πλαστογραφηθεί και στη συνέχεια τοποθετηθεί σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από τη Γαλλία από τον Πλοντάρντ και τους συνεργούς του.[6]
Παρά το γεγονός ότι το «Κοινό της Σιών» έχει απομυθοποιηθεί εξαντλητικά από δημοσιογράφους και μελετητές ως η μεγαλύτερη λογοτεχνική φάρσα της Γαλλίας του 20ου αιώνα,[6][7][8] πολλοί θεωρητικοί συνωμοσιών εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το «Κοινό της Σιών» ήταν επί μια χιλιετία λέσχη που κρύβει ένα θρησκευτικά ανατρεπτικό μυστικό. Μερικοί ανεξάρτητοι ερευνητές εκτός του ακαδημαϊκού χώρου ισχυρίζονται, με βάση υποτιθέμενες εμπιστευτικές πληροφορίες, ότι το «Κοινό της Σιών συνεχίζει να λειτουργεί ως συνωμοτική μυστική εταιρεία μέχρι σήμερα.[9][10][11][12][13] Μερικοί σκεπτικιστές εκφράζουν την ανησυχία τους ότι ο πολλαπλασιασμός και η δημοτικότητα ψευδοϊστορικών βιβλίων, ιστοσελίδων και ταινιών που εμπνέονται από την φάρσα του «Κοινού της Σιών συμβάλλουν στο πρόβλημα των αβάσιμων θεωριών συνωμοσίας που γίνονται δημοφιλείς.[14][15]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Baigent, Michael· Leigh, Richard (1582). The Holy Blood and the Holy Grail. Jonathan Cape. ISBN 978-0-224-01735-0.
- ↑ Pierre Plantard, Gisors et son secret..., ORBIS, 1961, abridged version contained in Gérard de Sède, Les Templiers sont parmi nous. 1962.
- ↑ Baigent, Michael· Leigh, Richard (1982). The Holy Blood and the Holy Grail. Jonathan Cape. ISBN 978-0-224-01735-0.
- ↑ Dan Brown (2003). The Da Vinci Code. Doubleday. ISBN 0-385-50420-9.
- ↑ Chapter 21 by Cory James Rushton, "Twenty-First-Century Templar", p. 236, in Gail Ashton (editor), Medieval Afterlives in Contemporary Culture (Bloomsbury Academic, 2015. (ISBN 978-1-4411-2960-4)).
- ↑ 6,0 6,1 Bill Putnam, John Edwin Wood (2003). The Treasure of Rennes-le-Château. A Mystery Solved. Sutton Publishing. ISBN 0750930810.
- ↑ Bradley, Ed (2006). The Priory Of Sion: Is The "Secret Organization" Fact Or Fiction?. https://www.cbsnews.com/news/the-priory-of-sion/. Ανακτήθηκε στις 16 July 2008.
- ↑ Melissa Kasoutlis (2009). Literary Hoaxes: An Eye-Opening History of Famous Frauds. Skyhorse. ISBN 978-1602397941.
- ↑ Michael Baigent, Richard Leigh, Henry Lincoln (1987). The Messianic Legacy. Henry Holt & Co. ISBN 9780805005684.
- ↑ Lynn Picknett, Clive Prince (1997). The Templar Revelation: Secret Guardians of the True Identity of Christ. Bantam Press. ISBN 0593038703.
- ↑ Laurence Gardner (2005). The Magdalene Legacy: The Jesus and Mary Bloodline Conspiracy. Harpercollins Pub Ltd. ISBN 0007200846.
- ↑ Lynn Picknett, Clive Prince (2006). The Sion Revelation. The Truth About the Guardians of Christ's Sacred Bloodline. Touchstone. ISBN 0-7432-6303-0.
- ↑ Robert Howells (2011). Inside the Priory of Sion: Revelations from the World's Most Secret Society. Watkins Publishing. ISBN 978-1-78028-136-0.
- ↑ Mondschein, Ken (11 Νοεμβρίου 2014). «Holy Blood, Holy Grail». Straus Media. Straus News. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ David Klinghoffer, "The Da Vinci Protocols: Jews should worry about Dan Brown’s success" «The da Vinci Protocols by David Klinghoffer on National Review Online». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2008., National Review Online, 2006. Retrieved on 28 March 2008.