Οίκος της Συνέλευσης (Κιριμπάτι)
Οίκος της Συνέλευσης House of Assembly Maneaba ni Maungatabu | |
|---|---|
| Είδος | |
| Τύπος | Μονοθάλαμο |
| Ιστορία | |
| Ίδρυση | 12 Ιουλίου 1979 1 Μαΐου 1974 (ως Οίκος της Συνέλευσης των Νήσων Γκίλμπερτ και Έλλις) 1 Ιανουαρίου 1976 (ως Οίκος της Συνέλευσης των Νήσων Γκίλμπερτ) |
| Ηγεσία | |
| Πρόεδρος της Συνέλευσης | Ταναγκαρίκι Ρίτε (από το 2020) |
| Δομή | |
| Έδρες | 45 μέλη (44 αιρετά + 1 διορισμένο μέλος) |
 | |
Κοινοβουλευτικές Ομάδες | Κόμμα Μποτοκάν Κιριμπάτι Μόα (22) Κόμμα Τουμπουάν Κιριμπάτι (22) |
| Εκλογές | |
| Πλειοψηφία τροποποιημένη με σύστημα δύο γύρων | |
Τελευταία εκλογή | 14 και 21 Απριλίου 2020 |
Επόμενη εκλογή | 2024 |
| Τόπος συνεδριάσεων | |
 | |
| Άμπο, Νότια Ταράουα | |
| Ιστοσελίδα | |
| www.parliament.gov.ki | |
Ο Οίκος της Συνέλευσης (στη γλώσσα των Γκίλμπερτ: Maneaba ni Maungatabu , στην κυριολεξία Μανεάμπα του Ιερού Βουνού) είναι το νομοθετικό σώμα του Κιριμπάτι. Από το 2016, έχει 45 μέλη, 44 από τα οποία εκλέγονται για τετραετή θητεία σε 23 μονοεδρικές και πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες και ένα μη εκλεγμένο εκπρόσωπο από την κοινότητα Μπανάμπα στο νησί Ράμπι στα Φίτζι . Από το 1979 έως το 2016 ο Γενικός Εισαγγελέας ήταν εξ οφίτσιο μέλος του νομοθετικού σώματος, έως ότου μια αλλαγή του συντάγματος τροποποίησε αυτή τη διάταξη.
Δημιουργημένη από το Σύνταγμα της 12ης Ιουλίου 1979, σε ένα σύστημα Γουεστμίνστερ, η έδρα της βρίσκεται στο Άμπο στη Νότια Ταράουα από τον Οκτώβριο του 2000. Από το 1979 έως το 2000, ήταν στο Μπαϊρίκι, όπου δημιουργήθηκε η Βουλή της Συνέλευσης το 1974, στη βάση του Νομοθετικού Συμβουλίου της βρετανικής αποικίας, που δημιουργήθηκε το 1970, και μια προηγούμενη Βουλή των Αντιπροσώπων του 1967 στα νησιά Γκίλμπερτ και Έλλις. .
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποικία των νήσων Γκίλμπερτκαι Έλλις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την αποαποικιοποίηση, που ξεκίνησε με μια διάσκεψη για τις αποικίες το 1956, τα νησιά Γκίλμπερτ και Έλλις ξεκίνησαν να οργανώνουν μια πρώτη μορφή κοινοβουλευτικού συστήματος που ξεκίνησε το 1963-1964 με ένα Συμβουλευτικό Συμβούλιο, το οποίο περιελάμβανε 5 εκλεγμένα μέλη και 12 εξ οφίτσιο μέλη. Το συμβούλιο αυτό αντικαταστάθηκε από μια Βουλή των Αντιπροσώπων το 1967, με 23 μέλη, και στη συνέχεια από ένα Νομοθετικό Συμβούλιο το 1970, με λιγότερα εξ οφίτσιο μέλη. Μια διάταξη στο συμβούλιο του 1970 δημιούργησε αυτό το Νομοθετικό Συμβούλιο με 28 εκλεγμένα μέλη, αντικαθιστώντας την πρώην Βουλή των Αντιπροσώπων της αποικίας. Αυτό το Συμβούλιο εξελέγη μόλις το 1971. Ένα νέο σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 1974, δημιουργώντας μια Βουλή 28 μελών από το προηγούμενο Νομοθετικό Συμβούλιο της αποικίας των Νήσων Γκίλμπερτ και Έλις (1970). Τα 8 μέλη των Eήσων Έλλις δημιούργησαν μια επιτροπή Έλλις και, ύστερα από δημοψήφισμα, αποχώρησαν από τη Βουλή της Συνέλευσης την 1η Ιανουαρίου 1976 για να γίνουν το Fale i Fono στο Φουναφούτι, την νέα πρωτεύουσα του Τουβαλού.
Αποικία Νήσων Γκίλμπερτ και Ανεξάρτητο Κιριμπάτι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη ειδική Βουλή (Οίκος της Συνέλευσης) των Νήσων Γκίλμπερτ δημιουργήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1976, αμέσως μετά τον χωρισμό με τα νησιά Έλλις, που αποφασίστηκε την 1η Οκτωβρίου 1975,προκειμένου να προετοιμάσει την επακόλουθη ανεξαρτησία του Κιριμπάτι και το Σύνταγμα της 12ης Ιουλίου 1979 . Η πρώην Βουλή (Οίκος της Συνέλευσης ) έλαβε το νέο συνταγματικό της όνομα Maneaba ni Maungatabu στις 12 Ιουλίου 1979. Ο Οίκος της Συνέλευσης συνεχίστηκε μέχρι την ανεξαρτησία, όταν έγινε το Maneaba ni Maungatabu με 35 εκλεγμένα μέλη, ένα διορισμένο μέλος (επιλεγμένο από το Συμβούλιο των Ηγετών Ραμπί ) και ένα μέλος εξ οφίτσιο (ο Γενικός Εισαγγελέας). Ο συνολικός αριθμός των εκλεγμένων μελών, στις εκλογές του 2007, αυξήθηκε σε 44, καθιστώντας το ένα μονοθάλαμο κοινοβούλιο 46 μελών. Το 2016 ένα τροποποιημένο σύνταγμα είχε υποβαθμίσει το εξ οφίτσιο μέλος με τη δημιουργία ενός νέου υπουργείου Δικαιοσύνης .
Πρόεδρος του Οίκου της Συνέλευσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Maneaba έχει Πρόεδρο, που εκλέγεται από μέλη της εκτός του Κοινοβουλίου, σύμφωνα με το άρθρο 71 του Συντάγματος. [1]
Στην πρώτη κοινοβουλευτική σύνοδο έπειτα από γενικές εκλογές, ο Ανώτατος Δικαστής προεδρεύει της Maneaba για να λάβει τις υποψηφιότητες για το αξίωμα του Προέδρου. Η διαδικασία γίνεται με μυστική ψηφοφορία και ένας υποψήφιος πρέπει να λάβει την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων που δίνονται για να εκλεγεί. Εάν προταθούν περισσότεροι από δύο υποψήφιοι, ο υποψήφιος με τον μικρότερο αριθμό ψήφων αποκλείεται ύστερα από κάθε γύρο ψηφοφορίας μέχρι να κερδίσει ένας υποψήφιος. [2]
Ο Πρόεδρος της Maneaba δεν έχει ψήφο για κανένα θέμα. Εάν η ψηφοφορία καταλήξει σε ισοψηφία, ο Πρόεδρος πρέπει να την κηρύξει ως απορριπτέα. [3]
Μετά τη διάλυση του νομοθετικού σώματος πριν από τις εκλογές, ο Πρόεδρος παραμένει στη θέση του. Την πρώτη ημέρα της νέας συνεδρίασης, ο Πρόεδρος αποχωρεί από τα καθήκοντά του. Η Maneaba μπορεί επίσης να ψηφίσει μομφή κατά του Προέδρου για να τον απομακρύνει από το αξίωμα. [4]
Μαζί με τον ανώτατο δικαστή και τον πρόεδρο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, ο Πρόεδρος της Συνέλευσης υπηρετεί ως μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που συγκροτείται για να συνεχίσει να ασκεί τα κυβερνητικά καθήκοντα έπειτα από ψηφοφορία δυσπιστίας κατά του Προέδρου ή της Κυβέρνησης. [5]
Πρόεδροι του Νομοθετικού Συμβουλίου και στη συνέχεια της Συνέλευσης των Νήσων Γκίλμπερτ και Έλλις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Θητεία | Όνομα | Σημειώσεις |
|---|---|---|
| 1972-1973 | Σερ Τζον Ολμπάντιστον Φιλντ (1913-1985) |
[6] |
| 1973-1976 | Τζον Χίλαρι Σμιθ (1928-) |
[7] |
Ο Ρούμπεν Ουατιόα ήταν αντιπρόεδρος του Νομοθετικού Συμβουλίου και αρχηγός (leader of the government business).[8]
Πρόεδροι της Βουλής των Νήσων Γκίλμπερτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Θητεία | Όνομα | Σημειώσεις |
|---|---|---|
| 1976-1979 | Ρότα Ονόριο (1919-2004) |
[9][10] |
Πρόεδροι του Οίκου της Συνέλευσης του Κιριμπάτι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Θητεία | Όνομα |
|---|---|
| 1979–1982 | Ρότα Ονόριο (1919-2004) |
| 1982–1987 | Ματίτα Τανιέρα |
| 1987–1994 | Μπερετιτάρα Νίτι |
| 1994–2002 | Τεκίρε Ταμουέρα (1940-) |
| 2003 | Ταομάτι Γιούτα (1939-2016) (1η φορά) |
| 2003–2007 | Ετέρα Τεανγκάνα |
| 2007–2015 | Ταομάτι Γιούτα (1939-2016) (2η φορά) |
| 2016 | Τεατάο Τεανάκι (1936-2016) |
| 2016–2020 | Τεμπουάι Ουαάι |
| 2020– | Τανγκαρίκι Ρίτε |
| Πηγή: Parliament of Kiribati Αρχειοθετήθηκε 2019-11-14 στο Wayback Machine. | |
Γενικός Εισαγγελέας, πρώην εξ οφίτσιο μέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τον Οκτώβριο του 2016 ο Γενικός Εισαγγελέας δεν είναι πλέον εξ οφίτσιο μέλος της Βουλής.
Λογότυπο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 26 Οκτωβρίου 2020 η Maneaba ni Maungatabu υιοθέτησε ένα νέο λογότυπο.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Constitution of Kiribati | Parliament of Kiribati». www.parliament.gov.ki. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «The Speaker – Maneaba ni Maungatabu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ «The Speaker – Maneaba ni Maungatabu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2019."The Speaker – Maneaba ni Maungatabu" Αρχειοθετήθηκε 2019-03-27 στο Wayback Machine.. Retrieved 2019-02-27.
- ↑ «The Speaker – Maneaba ni Maungatabu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2019."The Speaker – Maneaba ni Maungatabu" Αρχειοθετήθηκε 2019-03-27 στο Wayback Machine.. Retrieved 2019-02-27.
- ↑ «The Speaker – Maneaba ni Maungatabu» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2019."The Speaker – Maneaba ni Maungatabu" Αρχειοθετήθηκε 2019-03-27 στο Wayback Machine.. Retrieved 2019-02-27.
- ↑ «The Parliamentarian: Journal of the Parliaments of the Commonwealth». General Council of the Commonwealth Parliamentary Association. 23 Μαρτίου 1972 – μέσω Google Books.
- ↑ «The Parliamentarian: Journal of the Parliaments of the Commonwealth». General Council of the Commonwealth Parliamentary Association. 23 Μαρτίου 1974 – μέσω Google Books.
- ↑ «The Parliamentarian». General Council of the Commonwealth Parliamentary Association. 23 Μαρτίου 1975 – μέσω Google Books.
- ↑ «The Parliamentarian: Journal of the Parliaments of the Commonwealth». 23 Μαρτίου 1976 – μέσω Google Books.
- ↑ «The Parliamentarian: Journal of the Parliaments of the Commonwealth». General Council of the Commonwealth Parliamentary Association. 23 Μαρτίου 1979 – μέσω Google Books.
|