Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κιόκο Νακαγιάμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κιόκο Νακαγιάμα
Η Κιόκο Νακαγιάμα, το 2006.
Κρατική Υπουργός για τον Πληθυσμό, την Ισότητα των Φύλων και το Ζήτημα των Απαγωγών
Περίοδος
2 Αυγούστου 2008 – 24 Σεπτεμβρίου 2008
ΠρωθυπουργόςΓιασούο Φουκούντα
Πρόεδρος του Κόμματος για το Ιαπωνικό Κοκόρο
Περίοδος
1 Οκτωβρίου 2015 – 22 Σεπτεμβρίου 2017
ΠροκάτοχοςΣιντάρο Ισιχάρα
ΔιάδοχοςΜασάσι Νακάνο
Βουλευτές στην Άνω Βουλή της Ιαπωνίας
Περίοδος
29 Ιουλίου 2007 – 23 Ιουλίου 2013
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση26 Ιανουαρίου 1940 (1940-01-26) (84 ετών)
Πολιτικό κόμμαΚόμμα της Ελπίδας (2017-)
Κόμμα για το Ιαπωνικό Κοκόρο (2014-2017)
Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (-2010)
ΣύζυγοςΝαριάκι Νακαγιάμα
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τόκιο
ΕπάγγελμαΠολιτικός
ΒραβεύσειςOrder of the Rising Sun, Gold and Silver Star
Ιστοσελίδαhttp://nakayamakyoko.net/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Κιόκο Νακαγιάμα (ιαπωνικά: 中山 恭子, Nakayama Kyōko) είναι Ιαπωνίδα πολιτικός, γεννημένη στις 26 Ιανουαρίου 1940, η οποία διετέλεσε μέλος της Κυβερνήσεως Φουκούντα ως Κρατική Υπουργός για τον Πληθυσμό, την Ισότητα των Φύλων και το Ζήτημα των Απαγωγών, καθώς και μέλος της Βουλής των Συμβούλων.

Νεανικά χρόνια και σπουδές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένη στις 26 Ιανουαρίου 1940, πραγματοποίησε σπουδές Γαλλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, προτού, στη συνέχεια, ξεκινήσει να εργάζεται για λογαριασμό του Υπουργείου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ιαπωνίας το 1964, καθώς και, στη συνέχεια, στο Υπουργείο Οικονομικών, το 1966[1].

Εκλογική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κιόκο Νακαγιάμα, το 2002

Παρέμεινε στο συγκεκριμένο αξίωμα έως το 1999, όταν και ορίστηκε ως πρέσβης της Κυβέρνησης της Ιαπωνίας στο Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν[2].

Το 2002, ορίστηκε από τον Τζουνιτσίρο Κοϊζούμι ως ειδική σύμβουλος επί του ζητήματος των απαγωγών Ιαπώνων πολιτών από τη Βόρεια Κορέα, αξίωμα το οποίο και διατήρησε έως το 2004. Ορίστηκε εκ νέου στο συγκεκριμένο αξίωμα από τον Σίνζο Άμπε, το 2006[3], προτού καταστεί, στη συνέχεια, Κρατική Υπουργός για τον Πληθυσμό, την Ισότητα των Φύλων και το Ζήτημα των Απαγωγών, το 2008, κατά τη διάρκεια της Κυβερνήσεως Φουκούντα[4].

Το 2007, εξελέγη για πρώτη φορά ως μέλος της Βουλής των Συμβούλων, ενώ, το 2013, εξελέγη εκ νέου στο συγκεκριμένο αξίωμα[5].

Τον Ιούνιο του 2010, η ίδια και ο σύζυγός αποχώρησαν από το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα προκειμένου να ενταχθούν στο Κόμμα της Αυγής, ενώ, κατά τη συγχώνευση του τελευταίου με το Κόμμα της Παλινόρθωσης της Ιαπωνίας, κατέστη μέλος του συγκεκριμένου κόμματος, επίσης μαζί με τον σύζυγό της[6]. Κατά την αποχώρηση του Σιντάρο Ισιχάρα με απώτερο σκοπό την δημιουργία δικού του κόμματος, το Κόμμα για τις Μελλοντικές Γενιές, η Νακαγιάμα και ο σύζυγός της τον ακολούθησαν και εντάχθηκαν, και οι δύο, στο συγκεκριμένο κόμμα[7]. Τον Οκτώβριο του 2015, ανέλαβε την προεδρία του συγκεκριμένου κόμματος, το οποίο και μετονόμασε, στη συνέχεια, ως Κόμμα για το Ιαπωνικό Κοκόρο[8]. Κατά τις απαρχές της θητείας της, επιθυμούσε την αλλαγή προσανατολισμού του κόμματός της, καθώς και την συνεργασία του με την κυβέρνηση[9] · [10] · [11], πράγμα το οποίο αρνείτο ο Σιγκεφούμι Ματσουζάουα, τότε γενικός γραμματέας, ο οποίος προτίμησε να παραιτηθεί παρά να οδηγήσει σε εσωκομματική διαίρεση ιδεών[12].

Παρά το γεγονός πως εξελέγη εκ νέου, δίχως ανάγκη εκλογικής διαδικασίας, τον Σεπτέμβριο του 2017, για δεύτερη θητεία ως επικεφαλής του Κόμματος για το Ιαπωνικό Κοκόρο[13], η ίδια γνωστοποίησε την πρόθεσή της να ενταχθεί, μαζί με τον σύζυγό της, το νεοϊδρυθέν Κόμμα της Ελπίδας[14], στην ίδρυση του οποίου προχώρησε η Δήμαρχος του Τόκιο, Γιουρίκο Κοΐκε, καθιστάμενη, ως αποτέλεσμα, ως ένα εκ των ιδρυτικών μελών του[15].

Τοποθετήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνάντηση μεταξύ της Νακαγιάμα, τότε υπουργού της Κυβερνήσεως Άμπε, και του Τέβι Τρόι, Υπουργού Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Κιόκο Νακαγιάμα είναι θετικά διακείμενη ως προς την αναθεώρηση του Συντάγματος της Ιαπωνίας, καθώς θεωρεί πως είναι απαραίτητο για την Ιαπωνία να εξοπλιστεί, εξετάζοντας, παράλληλα, το ενδεχόμενο απόκτησης πυρηνικού οπλισμού[16]. Επίσης, επιθυμεί την αναθεώρηση του του Συντάγματος, προκειμένου να είναι αποτελεσματικότερη η αντιμετώπιση υποθέσεων απαγωγής Ιαπώνων πολιτών από τη Βόρεια Κορέα[17]. Ως πρέσβης, εκτιμά, επίσης, πως η Ιαπωνία θα έπρεπε να ευνοήσει τις εμπορικές σχέσεις με τις χώρες της Κεντρικής Ασίας[18] · [19], παρά το γεγονός πως κύριος εμπορικός συνέταιρός της παραμένουν οι Ηνωμένες Πολιτείες[16]. Ακόμη, δεν βλέπει κάποιο αρνητικό στις επισκέψεις Ιαπώνων αξιωματούχων στο Γιασουκούνι-τζίντζα, ενώ, επίσης, αμφισβητεί την χρήση, εκ μέρους της Ιαπωνίας, γυναικών αναψυχής κατά τη διάρκεια του πολέμου[16]. Τέλος, είναι υπέρ της διατήρησης της θανατικής ποινής στην Ιαπωνία[16].

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι παντρεμένη με τον Ναριάκι Νακαγιάμα, πρώην Υπουργό Τουρισμού και, επίσης, μέλος του Ιαπωνικού Κοινοβουλίου[20]. Προς υποστήριξή του, εγκατέλειψε το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, αλλάζοντας, έκτοτε, πολιτικά κόμματα, με σημείο εκκίνησης το 2010[21]. Επισκέπτεται την Τασκένδη σε ετήσια βάση, ακόμη και μετά το πέρας της παρουσίας της ως πρέσβη στο Ουζμπεκιστάν[18].

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Αγγλικά) «Special Advisor to the Prime Minister Kyoko Nakayama». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2018. 
  2. ↑ (Αγγλικά) «Japanese official visits Tashksnet». UZdaliy. 10 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  3. ↑ (Αγγλικά) Mizuho Aoki (21 Δεκεμβρίου 2015). «Tiny Japanese political party takes new name in bid to reverse its fortunes». Japan Times. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2018. 
  4. ↑ (Αγγλικά) Reiji Yoshida· Setsuko Kamiya· Kazuaki Nagata (2 Αυγούστου 2008). «Fukuda reshuffles Cabinet, LDP leaders». Japan Times. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2018. 
  5. ↑ (Αγγλικά) «Ms. NAKAYAMA Kyoko». House of Councillors, the National Diet of Japan. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2018. 
  6. ↑ (Αγγλικά) «Interpretations of Japan's wartime history causing rift in ruling LDP». Asahi Shimbun. 14 Μαΐου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link)
  7. ↑ (Αγγλικά) «Party for Future Generation's Officer List». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link)
  8. ↑ (Ιαπωνικά) «次世代の党、中山恭子新党首を選出　松沢氏の離党了承». Nikkei. 28 Αυγούστου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  9. ↑ (Ιαπωνικά) «松沢、中山氏が意欲表明　次世代党首選、一本化を調整». Sankei Shimbun. 28 Αυγούστου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link)
  10. ↑ (Αγγλικά) «Nearly 30% plan to vote LDP but 42% undecided, poll shows». Japan Times. 24 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  11. ↑ (Αγγλικά) «Election campaigns begin with focus on strength of forces aiming to alter Constitution». Mainichi Shimbun. 22 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  12. ↑ (Ιαπωνικά) «次世代・松沢氏が離党届　「路線の違い」無所属の意向». Asahi Shimbun. 27 Αυγούστου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link)
  13. ↑ (Ιαπωνικά) «日本のこころ、無投票で中山恭子代表を再選». Sankei Shimbun. 13 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  14. ↑ (Ιαπωνικά) «日本のこころの中山恭子代表が離党». Sankei Shimbun. 25 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  15. ↑ (Ιαπωνικά) «「日本をリセット」小池氏、国会議員１４人会見». Mainichi Shimbun. 27 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 (Ιαπωνικά) «中山　恭子». Mainichi Shimbun. 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  17. ↑ (Αγγλικά) Makiko Takita· Takao Harakawa (16 Αυγούστου 2017). «Abductee Rescue Team Under the Prime Minister Should Be Created — Nakayama». Sankei Shimbun. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  18. ↑ 18,0 18,1 (Αγγλικά) «Uzbekistan develops given peace and stability, says former Japanese envoy». UZdaily. 13 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  19. ↑ (Αγγλικά) «Japanese delegation pays visit to Uzbekistan». UZdaily. 1 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  20. ↑ (Αγγλικά) Takahiro Fukada (27 Σεπτεμβρίου 2008). «Tourism minister apologizes for gaffes». Japan Times. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2008. 
  21. ↑ Dalton 2015, σελ. 79

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κιόκο_Νακαγιάμα&oldid=10768224"