Κιμ Γκου
| Κιμ Γκου | |
|---|---|
 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 29 Αυγούστου 1876, Χέτζου |
| Θάνατος | 26 Ιουνίου 1949[1] Σεούλ |
| Υπηκοότητα | Αυτοκρατορία της Κορέας, Ιαπωνική κυριαρχία στην Κορέα και Νότια Κορέα |
| Πολιτικό κόμμα | Korean Independence Party |
| Επάγγελμα | πολιτικός |
| Βραβεύσεις | Order of Merit for National Foundation National Reunification Prize (1990)[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κιμ Γκου (κορεατικά: 김구, Χάντσα: 金九, RR: Gim Gu, MR: Kim Ku, προφορά: kimɡu, 29 Αυγούστου 1876 - 26 Ιουνίου 1949), γνωστός και με το προσωνύμιο Πεκμπόμ (κορεατικά: 백범, Χάντσα: 白凡, RR: Baekbeom, MR: Paekpŏm), ήταν Κορεάτης πολιτικός. Υπήρξε ο έκτος, ο ένατος και ο τελευταίος Πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Κορέας και ηγετική προσωπικότητα του Κορεατικού Κινήματος Ανεξαρτησίας εναντίον της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας και, τέλος, θερμός υποστηρικτής της ενοποίησης της Κορέας μετά το 1945. Δολοφονήθηκε από τον Κορεάτη υπολοχαγό, Αν Ντου Χάι, το 1949, αφού τον είδε με έναν πράκτορα της Σοβιετικής Ένωσης.[3]
Ο Κιμ γεννήθηκε στην περιοχή της Χέτζου και υπήρξε ο μοναχογιός μιας αγροτικής οικογένειας. Σε ηλικία 9 ετών άρχισε να μελετάει κινεζικά κλασικά κείμενα. Σε ηλικία δεκαέξι ετών έδωσε Gwageo εξετάσεις (εθνικές εξετάσεις στην Τζοσόν), αλλά απέτυχε. Λίγο αργότερα εντάχθηκε στο κίνημα Donghak, το οποίο εναντιωνόταν στην κρατική καταπίεση. Το κίνημα αυτό αναπτύχθηκε ταχαία και ο Κιμ, σε ηλικία 17 ετών, έγινε αρχηγός της περιφέρειας Πάλμπονγκ. Μετά από κάποιες αποτυχημένες μάχες, ο Κιμ, αναγκάστηκε να κρυφτεί. Ενώ βρισκόταν σε ένα πανδοχείο στην περιοχή Χουάνγκε, συνάντησε έναν Ιάπωνα, τον οποίον πίστευε ότι ήταν υπολοχαγός του ιαπωνικού στρατού και τον δολοφόνησε, όπως ανέφερε στην αυτοβιογραφία του, και όχι έμπορος όπως υποστηριζόταν.[4][5]
Κατόπιν φυλακίστηκε, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Κατά τη διάρκεια του καιρού που έκτασε εκεί, διετέλεσε ένα σπουδαίο έργο, διδάσκοντας δεκάδες Κορεάτες κρατούμενους, που όπως είχε παρατηρήσει ήταν εντελώς αμόρφωτοι. Το 1898, κατάφερε να αποδράσει. Αφού ήταν κρυμμένος για έναν χρόνο, μετά επέστρεψε στην περιφέρεια Χουάνγκε, όπου παντρεύτηκε κι έγινε διευθυντής σχολείου. Κατόπιν εντάχθηκε στον αγώνα ανεξαρτησίας από την Ιαπωνία. Έως και το 1909 ήταν αυτοεξόριστός στη Σανγκάη, ενώ επιστρέφοντας έγινε πολιτικός, αρχικά Υπουργός Αστυνομίας, καταλήγοντας να γίνει τρις πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης που σχηματίστηκε στην Κορέα. Κατόπιν ήρθε και η δολοφονία του, η οποία όπως αποδείχτηκε πιθανότατα να ήταν δουλειά του Σίνγκμαν Ρι.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 170015989.
- ↑ ournation-school
.com /term /3642. - ↑ Lankov, Andrei (September 4, 2008). «What Happened to Kim Ku?». Korea Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 22, 2015. https://web.archive.org/web/20151222110341/http://www.koreatimes.co.kr/www/news/opinon/2015/11/165_30545.html.
- ↑ Japan Center for Asian Historical Records Reference code: A04010024500
- ↑ 새國史事典 (New Encyclopedia of Korean History) Seoul:Gyohaksa, 1983, (ISBN 89-09-00506-8)
- ↑ Jager, Sheila Miyoshi (2013). Brothers at War – The Unending Conflict in Korea. London: Profile Books. σελίδες 48, 496. ISBN 978-1-84668-067-0.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Doh Jin-Soon (ed.): Kim Koo - Das Tagebuch von Baekbeom, Hamburg: Abera Verlag 2005. (ISBN 3-934376-70-3). German version of Baekbeomilji (Journal of Baekbeom).
- Koo, K. (1997). Baekbeomilji [Journal of Baekbeom]. Seoul, Korea: Dolbaegae. (ISBN 89-7199-099-6)
- Yamabe, K. (1966). Japanese Occupation of Korea. Tokyo, Japan: Taihei Shuppan-sha. (ISBN 4-8031-2708-5)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|