Κενσορίνος (σφετεριστής)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κενσορίνος (σφετεριστής)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ap. Claudius Censorinus (Λατινικά)
Γέννηση3ος αιώνας
Θάνατος269
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΈπαρχος του Πραιτωρίου

Ο Άπιος Κλαύδιος Κενσορίνος, λατιν.: Appius Claudius Censorinus [1] ήταν ένας φανταστικός [2] σφετεριστής εναντίον τού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κλαύδιου Β΄, (π. το 269 μ.Χ.) σύμφωνα με την αναξιόπιστη Ιστορία των Αυγούστων. Περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Τριάκοντα Τυράννων της.

Υποστηρίζεται ότι είχε μία μακρά σταδιοδρομία, έχοντας υπηρετήσει δύο φορές ως ύπατος, δύο φορές ως πραιτοριανός έπαρχος, τρεις φορές ως έπαρχος της πόλης και τέσσερις φορές ως ανθύπατος. Υπηρέτησε υπό τον Βαλεριανό στους Ρωμαιο-Περσικούς Πολέμους και τραυματίστηκε στη μάχη. Οι πληγές του τον ανάγκασαν να αποσυρθεί από τη στρατιωτική θητεία. Ήταν ήδη ηλικιωμένος και είχε αποσυρθεί από καιρό, όταν τα στρατεύματα της Bονωνίας επαναστάτησαν και τον ανακήρυξαν αύγουστο. Σκοτώθηκε από τους δικούς του στρατιώτες, επειδή επέβαλε πολύ αυστηρή πειθαρχία. Η βασιλεία του κράτησε μόνο λίγες ημέρες. [1]

Ολόκληρη η υπόθεση είναι κατασκευασμένη. [3] Το όνομα και η σταδιοδρομία του προορίζονται να αντικατοπτρίζουν τις παραδοσιακές ρωμαϊκές αξίες και μπορεί να αποτελούν μέρος τού γενικού σκοπού τού συγγραφέα, όταν έγραψε την Ιστορία των Αυγούστων. [4]

Ο Φραντσίσκο Μεντιομπάρμπο Μπιράγκο, ένας νομισματολόγος του 17ου αι., ανέφερε την ύπαρξη ενός νομίσματος για τον εορτασμό του 3ου έτους της βασιλείας του Κηνσορίνου. Η έλλειψη πηγών για ένα τέτοιο νόμισμα καθιστά πιθανό να είναι πλαστό. [1] Ο Λουί-Σεμπαστιάν Λε Ναί ντε Τιγιεμόν πρότεινε, ότι ο Κενσορίνος και ο Βικτωρίνος θα μπορούσαν να είναι το ίδιο πρόσωπο. [1]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Smith (1844), p. 665
  2. Syme, R., Ammianus and the Historia Augusta (1968), p. 157
  3. Barnes, T. D., The sources of the Historia Augusta (1978), p. 69
  4. Rohrbacher, D. The Play of Allusion in the Historia Augusta (2016), p. 118

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]