Κατάλογος προέδρων του Ισημερινού

Αυτό το άρθρο περιέχει έναν κατάλογο με τους προέδρους του Ισημερινού, από την ανεξαρτησία από τη Μεγάλη Κολομβία (1830) μέχρι σήμερα.

Πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χουάν Χοσέ Φλόρες ήταν ο πρώτος συνταγματικός πρόεδρος του Ισημερινού, ο οποίος κήρυξε τον διαχωρισμό του Κράτους του Ισημερινού από τη Μεγάλη Κολομβία, διατηρώντας τη δομή της προεδρικής κυβέρνησης, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα. Μεταξύ 1830 και 1845, το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας εκλέγεται έμμεσα, δηλαδή μέσω του Νομοθετικού Σώματος. Οι πρώτοι πρόεδροι εκλέγονταν ως επί το πλείστον μέσω των Συντακτικών Συνελεύσεων, μια παράδοση στην πολιτική του Ισημερινού που παρέμεινε μέχρι το 1967, με τον Ότο Αροσεμένα να είναι ο τελευταίος συνταγματικός πρόεδρος που εκλέχθηκε μέσω της Συντακτικής Συνέλευσης. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Ισημερινός έχει 20 Συντάγματα από την ίδρυσή του, πολλά από τα οποία δημιουργήθηκαν με σκοπό να νομιμοποιήσουν την κυβέρνηση ενός προέδρου. Από το 1869, ο πρόεδρος εκλέγεται με λαϊκή ψηφοφορία. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κατά τον 19ο αιώνα, ο Ισημερινός ζούσε μια δημοκρατία απογραφής: ψήφιζαν μόνο άνδρες με επαρκές εισόδημα και αξιοπρεπή αξιώματα, καθώς ήταν ο Φρανσίσκο Ρόμπλες ο πρώτος πρόεδρος που εκλέχθηκε με άμεση ψηφοφορία.^[1]

Μεταξύ 1906 και 1944, κατά τη διάρκεια της Φιλελεύθερης Επανάστασης, οι εκλογές διεξήχθησαν με γενικά δόλιο ή διεφθαρμένο τρόπο, επομένως το έτος 1944 υπολογίζεται ως η αρχή της δημοκρατίας στον Ισημερινό. Μεταξύ 1906 και 1947, δεν υπήρχε το αξίωμα του Αντιπροέδρου. Μεταξύ 1947 και 1970, ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος εκλέγονταν χωριστά. Από το 1979, ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος εκλέγονται με άμεση ψηφοφορία στο ίδιο ψηφοδέλτιο. Από το 1998, ένας υποψήφιος που συγκεντρώνει πάνω από 40% των ψήφων μπορεί επίσης να κερδίσει, υπό την προϋπόθεση ότι έχει διαφορά τουλάχιστον 10% έναντι του δεύτερου υποψηφίου. Όλα αυτά τα ποσοστά υπολογίζονται επί του συνόλου των έγκυρων ψήφων (δηλαδή, χωρίς να υπολογίζονται οι μηδενικές και λευκές ψήφοι).^[2]

Η ιστορία του Ισημερινού είναι γεμάτη αστάθεια, συνήθως επικεντρωμένη στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, γι' αυτό και η πολιτική κουλτούρα του Ισημερινού ονομαζόταν παραδοσιακά caudillista. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η χώρα διαλύθηκε δύο φορές μετά την ανατροπή των προέδρων Φρανσίσκο Ρόμπλες και Ιγνάσιο δε Βεϊντεμίγια, με τις περιφερειακές κυβερνήσεις να αναζητούν πρόσβαση στην εθνική εξουσία. Μέχρι το 1947, η πλειοψηφία των συνταγματικών προέδρων της Δημοκρατίας ανέλαβε την εξουσία με πραξικοπήματα, ασκώντας δικτατορική εξουσία που θα νομιμοποιούνταν με την εφαρμογή νέων συνταγμάτων, έτσι ώστε η διακυβέρνηση και η σταθερότητα των προέδρων ήταν συνήθως αδύνατη, η οποία γι' αυτό υπήρξαν πολλοί προεδρεύοντες και προσωρινοί πρόεδροι. Υπήρχαν δύο στρατιωτικές δικτατορίες στη χώρα (1963–1966 και 1972–1979) προτού επανέλθει η δημοκρατία με τις εκλογές του Χάιμε Ρολδός Αγκιλέρα. Από το 1996 έως το 2005, ανατράπηκαν 3 συνταγματικοί πρόεδροι (Αμπνταλά Μπουκαράμ, Τζαμίλ Μαουάντ και Λούσιο Γκουτιέρες). Η αριστερή λαϊκιστική κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορρέα (2007–2017) ήταν η πιο σταθερή στην εθνική ιστορία, καθώς ήταν σε θέση να παραμείνει στην εξουσία συνταγματικά χωρίς διακοπές για 10 χρόνια και 4 μήνες.^[1] Ο Δρ Χοσέ Μαρία Βελάσκο Ιμπάρα είναι ο μακροβιότερος πρόεδρος από τότε που κράτησε το αξίωμα για συνολικά 12 χρόνια, 10 μήνες και 6 ημέρες και εξελέγη πρόεδρος 5 φορές (1934–35, 1944–47, 1952–56, 1960–61 και 1968–1972).

Κατάλογος προέδρων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

No.	Όνομα (Γέννηση–Θάνατος)	Διάρκεια θητείας		Κόμμα	Τίτλος/ οι
1	Χουάν Χοσέ Φλόρες (1800–1864)	3 Μαΐου 1830	10 Σεπτεμβρίου 1834	Ανεξάρτητος	Jefe Supremo (3 Μαΐου 1830 – 14 Αυγούστου 1830) Προσωρινός Πρόεδρος (14 Αυγούστου 1830 – 22 Σεπτεμβρίου 1830) Πρόεδρος (Σεπτεμβρίου 22, 1830 – Σεπτεμβρίου 10, 1834)
2	Βισέντε Ροκαφουέρτε (1783–1847)	10 Σεπτεμβρίου 1834	31 Ιανουαρίου 1839	Ανεξάρτητος	Jefe Supremo της Γκουάγιας (10 Σεπτεμβρίου 1834 – 22 Ιουνίου 1835) Jefe Supremo Αρχηγός του Κράτους (22 Ιουνίου 1835 – 8 Αυγούστου 1835) Πρόεδρος (8 Αυγούστου 1835 – 31 Ιανουαρίου 1839)
(1)	Χουάν Χοσέ Φλόρες (1800–1864)	1 Φεβρουαρίου 1839	6 Μαρτίου 1845	Ανεξάρτητος	Πρόεδρος (1 Φεβρουαρίου 1839 – 15 Ιανουαρίου 1843) Προσωρινός Πρόεδρος (15 Ιανουαρίου 1843 – 1 Απριλίου 1843) Πρόεδρος (1 Απριλίου 1843 – 6 Μαρτίου 1845)
—	Χοσέ Χοακίν δε Ολμέδο (1780–1847)	7 Μαρτίου 1845	8 Δεκεμβρίου 1845	Ανεξάρτητος	Αρχηγός της Προσωρινής Κυβέρνησης
3	Βισέντε Ραμόν Ρόκα (1792–1858)	8 Δεκεμβρίου 1845	15 Οκτωβρίου 1849	Ανεξάρτητος	Πρόεδρος
—	Μανουέλ δε Ασκάσουμπι (1804–1876)	15 Οκτωβρίου 1849	7 Δεκεμβρίου 1850	Ανεξάρτητος	Μεταβατικός Πρόεδρος
4	Ντιέγκο Νομπόα (1789–1870)	8 Δεκεμβρίου 1850	12 Σεπτεμβρίου 1851	Ανεξάρτητος	Μεταβατικός Πρόεδρος (8 Δεκεμβρίου 1850 – 25 Φεβρουαρίου 1851) Πρόεδρος (26 Φεβρουαρίου 1851 – 13 Σεπτεμβρίου 1851)
5	Χοσέ Μαρία Ουρβίνα (1808–1891)	24 Ιουλίου 1851	15 Οκτωβρίου 1856	Ανεξάρτητος	Jefe Supremo (24 Ιουλίου 1851 – 17 Ιουλίου 1852) Μεταβατικός Πρόεδρος (17 Ιουλίου 1852 – 6 Σεπτεμβρίου 1852) Πρόεδρος (6 Σεπτεμβρίου 1852 – 15 Οκτωβρίου 1856)
6	Φρανσίσκο Ρόμπλες (1811–1893)	16 Οκτωβρίου 1856	31 Αυγούστου 1859	Ανεξάρτητος	Πρόεδρος
	Πρότυπο:CenterΚυβερνήσεις της Κρίσης
	Προσωρινή Κυβέρνηση του Κίτο	4 Σεπτεμβρίου 1859	10 Ιανουαρίου 1861		Μέλη: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μορένο Χερόνιμο Καριόν Πλάσιντο Τσιριμπόγα Ραφαέλ Καρβαχάλ
	Κυβέρνηση της Κουένκα	6 Μαΐου 1859	13 Νοεμβρίου 1859		Ηγέτες: Χερόνιμο Καριόν (6 Μαΐου 1859 – 7 Μαΐου 1859) Φρανσίσκο Ρόμπλες και Γκιγέρμο Φράνκο (8 Μαΐου 1859 – 27 Σεπτεμβρίου 1859) Ραμόν Μπορρέρο (27 Σεπτεμβρίου 1859 – 13 Νοεμβρίου 1859, με το Κίτο)
	Ανώτατη Ηγεσία της Γκουάγιας	21 Αυγούστου 1859	24 Σεπτεμβρίου 1860		Ηγέτης: Γκιγέρμο Φράνκο
	Κανιάρ και Ασουάι (με Γκουάγιας)	13 Νοεμβρίου 1859	3 Μαρτίου 1860		Ηγέτης: Μαριάνο Μορένο
	Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Λόχα	18 Σεπτεμβρίου 1859	23 Μαρτίου 1860		Ηγέτης: Μανουέλ Καριόν Πινσάνο
7	Γκαμπριέλ Γκαρσία Μορένο (1821–1875)	17 Ιανουαρίου 1861	30 Αυγούστου 1865	Συντηρητικό Κόμμα	Μεταβατικός Πρόεδρος (17 Ιανουαρίου 1861 – 2 Απριλίου 1861) Πρόεδρος (2 Απριλίου 1861 – 30 Αυγούστου 1865)
—	Ραφαέλ Καρβαχάλ (1818–1881)	31 Αυγούστου 1865	7 Σεπτεμβρίου 1865	Συντηρητικό Κόμμα	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
8	Χερόνιμο Καριόν (1804–1873)	7 Σεπτεμβρίου 1865	6 Νοεμβρίου 1867	Συντηρητικό Κόμμα	Πρόεδρος
—	Πέδρο Χοσέ δε Αρτέτα (1797–1873)	7 Νοεμβρίου 1867	20 Ιανουαρίου 1868	Συντηρητικό Κόμμα	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
9	Χαβιέρ Εσπινόσα (1815–1870)	20 Ιανουαρίου 1868	19 Ιανουαρίου 1869	Συντηρητικό Κόμμα	Πρόεδρος
—	Γκαμπριέλ Γκαρσία Μορένο (1821–1875)	19 Ιανουαρίου 1869	19 Μαΐου 1869	Συντηρητικό Κόμμα	Μεταβατικός Πρόεδρος
—	Μανουέλ δε Ασκάσουμπι (1804–1876)	19 Μαΐου 1869	10 Αυγούστου 1869	Συντηρητικό Κόμμα	Μεταβατικός Πρόεδρος
(7)	Γκαμπριέλ Γκαρσία Μορένο (1821–1875)	10 Αυγούστου 1869	6 Αυγούστου 1875 (δολοφονήθηκε)^[3]	Συντηρητικό Κόμμα	Πρόεδρος
—	Φρανσίσκο Ξαβιέρ Λεόν (1832–1880)	6 Αυγούστου 1875	15 Σεπτεμβρίου 1875	Συντηρητικό Κόμμα	Μεταβατικός Πρόεδρος
—	Χοσέ Χαβιέρ Εγκιγκουρέν (1816–1884)	15 Σεπτεμβρίου 1875	9 Δεκεμβρίου 1875	Συντηρητικό Κόμμα	Μεταβατικός Πρόεδρος
10	Αντόνιο Μπορρέρο (1827–1911)	9 Δεκεμβρίου 1875	8 Σεπτεμβρίου 1876	Συντηρητικό Κόμμα	Πρόεδρος
11	Ιγνάσιο δε Βεϊντεμίγια (1828–1908)	8 Σεπτεμβρίου 1876	10 Ιανουαρίου 1883	Στρατός	Jefe Supremo (8 Σεπτεμβρίου 1876 – 26 Ιανουαρίου 1878) Πρόεδρος (21 Απριλίου 1878 – 26 Μαρτίου 1882) Jefe Supremo (26 Μαρτίου 1882 – 10 Ιανουαρίου 1883)
	Κυβερνήσεις της Αποκατάστασης
	"Pentevirato Quiteño" (Πεντανδρία)	14 Ιανουαρίου 1883	15 Οκτωβρίου 1883		Μέλη: Χοσέ Μαρία Πλάσιντο Κααμάνιο Λουίς Κορδέρο Αγουστίν Γκερέρο Πέδρο Λισαρσαμπούρου Ραφαέλ Πέρες Παρέχα
	Ανώτατη Ηγεσία των Μαναμπί και Εσμεράλδας	5 Ιουνίου 1883	15 Οκτωβρίου 1883		Ηγέτης: Ελόι Αλφάρο
	Ανώτατη Ηγεσία της Γκουάγιας	10 Ιουλίου 1883	15 Οκτωβρίου 1883		Ηγέτης: Πέδρο Κάρμπο
12	Χοσέ Πλάσιδο Κααμάνιο (1837–1900)	15 Οκτωβρίου 1883	30 Ιουνίου 1888	Συντηρητικό Κόμμα	Μεταβατικός Πρόεδρος (15 Οκτωβρίου 1883 – 10 Φεβρουαρίου 1884) Πρόεδρος (10 Φεβρουαρίου 1884 – 30 Ιουνίου 1888)
—	Πέδρο Χοσέ Σεβάγιος (1830–1892)	1 Ιουλίου 1888	7 Αυγούστου 1888	Συντηρητικό Κόμμα	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
13	Αντόνιο Φλόρες Χιχόν (1833–1915)	17 Αυγούστου 1888	10 Ιουνίου 1892	Κόμμα Ρεπουμπλικανική Ένωση	Πρόεδρος
14	Λουίς Κορδέρο Κρέσπο (1833–1912)	1 Ιουλίου 1892	16 Απριλίου 1895	Κόμμα Ρεπουμπλικανική Ένωση	Πρόεδρος
—	Βισέντε Λούσιο Σαλασάρ (1832–1896)	16 Απριλίου 1895	5 Ιουνίου 1895	Συντηρητικό Κόμμα	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
15	Ελόι Αλφάρο (1842–1912)	5 Ιουνίου 1895	31 Αυγούστου 1901	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Jefe Supremo (5 Ιουνίου 1895 – 9 Οκτωβρίου 1896) Μεταβατικός Πρόεδρος (9 Οκτωβρίου 1896 – 17 Ιανουαρίου 1897) Πρόεδρος (17 Ιανουαρίου 1897 – 31 Αυγούστου 1901)
16	Λεόνιδας Πλάσα (1865–1932)	1 Σεπτεμβρίου 1901	31 Αυγούστου 1905	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
17	Λισάρδο Γκαρσία (1844–1937)	1 Σεπτεμβρίου 1905	15 Ιανουαρίου 1906	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
(15)	Ελόι Αλφάρο (1842–1912)	16 Ιανουαρίου 1906	11 Αυγούστου 1911	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Jefe Supremo (16 Ιανουαρίου 1906 – 9 Οκτωβρίου 1906) Μεταβατικός Πρόεδρος (9 Οκτωβρίου 1906 – 1 Ιανουαρίου 1907) Πρόεδρος (1 Ιανουαρίου 1907 – 11 Αυγούστου 1911)
—	Κάρλος Φρέιλε Σαλδούμπιδε (1851–1928)	11 Αυγούστου 1911	31 Αυγούστου 1911	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
18	Εμίλιο Εστράδα (1855–1911)	1 Σεπτεμβρίου 1911	21 Δεκεμβρίου 1911 (απεβίωσε εν ενεργεία από ανακοπή καρδιάς)	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
—	Κάρλος Φρέιλε Σαλδούμπιδε (1851–1928)	22 Δεκεμβρίου 1911	5 Μαρτίου 1912	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
—	Φρανσίσκο Αντράντε Μαρίν (1841–1935)	6 Μαρτίου 1912	1 Αυγούστου 1912	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
—	Αλφρέδο Μπακερίσο (1859–1951)	1 Αυγούστου 1912	1 Σεπτεμβρίου 1912	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
(16)	Λεόνιδας Πλάσα (1865–1932)	1 Σεπτεμβρίου 1912	31 Αυγούστου 1916	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
19	Αλφρέδο Μπακερίσο (1859–1951)	1 Σεπτεμβρίου 1916	31 Αυγούστου 1920	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
20	Χοσέ Λουίς Ταμάγιο (1858–1947)	1 Σεπτεμβρίου 1920	31 Αυγούστου 1924	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
21	Γκονσάλο Κόρδοβα (1863–1928)	1 Σεπτεμβρίου 1924	9 Ιουλίου 1925	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
	Πρώτη Προσωρινή Κυβέρνηση	10 Ιουλίου 1925	6 Ιανουαρίου 1926
	Δεύτερη Προσωρινή Κυβέρνηση	10 Ιανουαρίου 1926	31 Μαρτίου 1926
22	Ισίδρο Αγιόρα (1879–1978)	3 Απριλίου 1926	24 Αυγούστου 1931	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Μεταβατικός Πρόεδρος (6 Απριλίου 1926 – 17 Απριλίου 1929) Πρόεδρος (17 Απριλίου 1929 – 24 Αυγούστου 1931)
—	Λουίς Λαρρέα Άλμπα (1894–1979)	24 Αυγούστου 1931	15 Οκτωβρίου 1931	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπουργός της Κυβέρνησης
—	Αλφρέδο Μπακερίσο (1859–1951)	15 Οκτωβρίου 1931	28 Αυγούστου 1932	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος της Γερουσίας
—	Κάρλος Φρέιλε Λαρρέα (1876–1942)	28 Αυγούστου 1932	1 Σεπτεμβρίου 1932	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπουργός της Κυβέρνησης
—	Αλμπέρτο Γκερέρο Μαρτίνες (1878–1941)	2 Σεπτεμβρίου 1932	4 Δεκεμβρίου 1932	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος της Γερουσίας
23	Χουάν δε Δίος Μαρτίνες (1875–1955)	5 Δεκεμβρίου 1932	19 Οκτωβρίου 1933	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
—	Αβελάρδο Μοντάλβο (1876–1950)	20 Οκτωβρίου 1933	31 Αυγούστου 1934	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
24	Χοσέ Μαρία Βελάσκο Ιμπάρρα (1893–1979)	1 Σεπτεμβρίου 1934	21 Αυγούστου 1935	Ανεξάρτητος	Πρόεδρος
—	Αντόνιο Πονς (1897–1980)	21 Αυγούστου 1935	25 Σεπτεμβρίου 1935	Συντηρητικό Κόμμα	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
—	Φεντερίκο Πάες (1877–1974)	26 Σεπτεμβρίου 1935	23 Οκτωβρίου 1937	Ανεξάρτητος	Jefe Supremo
—	Αλμπέρτο Ενρίκες Γκάγιο (1894–1962)	23 Οκτωβρίου 1937	10 Αυγούστου 1938	Στρατός	Jefe Supremo
—	Μανουέλ Μαρία Μπορρέρο (1883–1975)	10 Αυγούστου 1938	1 Δεκεμβρίου 1938	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Μεταβατικός Πρόεδρος
25	Αουρέλιο Μοσκέρα (1883–1939)	2 Δεκεμβρίου 1938	17 Νοεμβρίου 1939 (απεβίωσε εν ενεργεία)	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
—	Κάρλος Αλμπέρτο Αρόγιο δελ Ρίο (1893–1969)	18 Νοεμβρίου 1939	10 Δεκεμβρίου 1939	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
—	Αντρές Κόρδοβα (1892–1983)	11 Δεκεμβρίου 1939	10 Αυγούστου 1940	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
—	Χούλιο Ενρίκε Μορένο (1879–1952)	10 Αυγούστου 1940	31 Αυγούστου 1940	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
26	Κάρλος Αλμπέρτο Αρόγιο δελ Ρίο (1893–1969)	1 Σεπτεμβρίου 1940	28 Μαΐου 1944	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Πρόεδρος
—	Χούλιο Τεόντορο Σάλεμ (1900–1968)	29 Μαΐου 1944	31 Μαΐου 1944	Ριζοσπαστικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ισημερινού	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
(24)	Χοσέ Μαρία Βελάσκο Ιμπάρρα (1893–1979)	1 Ιουνίου 1944	23 Αυγούστου 1947	Ανεξάρτητος	Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1 Ιουνίου 1944 – 10 Αυγούστου 1944) Συνταγματικός Πρόεδρος (10 Αυγούστου 1944 – 30 Μαρτίου 1946) Πρόεδρος της Δημοκρατίας (30 Μαρτίου 1946 – 10 Αυγούστου 1946) Συνταγματικός Πρόεδρος (10 Αυγούστου 1946 – 23 Αυγούστου 1947)
—	Κάρλος Μαντσένο Κάχας (1902–1996)	23 Αυγούστου 1947	2 Σεπτεμβρίου 1947	Στρατός	Jefe Supremo
27	Μαριάνο Σουάρες Βεϊντιμίγια (1897–1980)	2 Σεπτεμβρίου 1947	17 Σεπτεμβρίου 1947	Συντηρητικό Κόμμα	Πρόεδρος
28	Κ. Χ. Αροσεμένα Τόλα (1888–1952)	17 Σεπτεμβρίου 1947	31 Αυγούστου 1948	Ανεξάρτητος	Πρόεδρος
29	Γκάλο Πλάσα (1906–1987)	1 Σεπτεμβρίου 1948	31 Αυγούστου 1952	Εθνικό Δημοκρατικό Κίνημα Πολιτών	Πρόεδρος
(24)	Χοσέ Μαρία Βελάσκο Ιμπάρρα (1893–1979)	1 Σεπτεμβρίου 1952	31 Αυγούστου 1956	Εθνική Ομοσπονδία Βελακίστα	Πρόεδρος
30	Καμίλο Πονσέ Ενρίκες (1912–1976)	1 Σεπτεμβρίου 1956	31 Αυγούστου 1960	Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα	Πρόεδρος
(24)	Χοσέ Μαρία Βελάσκο Ιμπάρρα (1893–1979)	1 Σεπτεμβρίου 1960	7 Νοεμβρίου 1961	Εθνική Ομοσπονδία Βελακίστα	Πρόεδρος
31	Κ. Χ. Αροσεμένα Μονρόι (1919–2004)	7 Νοεμβρίου 1961	11 Ιουλίου 1963	Ανεξάρτητος	Πρόεδρος
—	Στρατιωτική χούντα του 1963	11 Ιουλίου 1963	29 Μαρτίου 1966	Στρατός	Μέλη: Ραμόν Κάστρο Χιχόν Λουίς Καμπρέρα Σεβίγια Γκιγέρμο Φρέιλε Πόσο (έως τις 9 Νοεμβρίου 1965) Μάρκος Γκάνταρα
—	Κλεμέντε Γερόβι (1904–1981)	30 Μαρτίου 1966	16 Νοεμβρίου 1966	Θεσμικός Δημοκρατικός Συνασπισμός	Υπηρεσιακός Πρόεδρος
32	Ότο Αροσεμένα (1925–1984)	16 Νοεμβρίου 1966	31 Αυγούστου 1968	Θεσμικός Δημοκρατικός Συνασπισμός	Μεταβατικός Πρόεδρος (16 Νοεμβρίου 1966 – 25 Μαΐου 1967) Συνταγματικός Πρόεδρος (25 Μαΐου 1967 – 31 Αυγούστου 1968)
(24)	Χοσέ Μαρία Βελάσκο Ιμπάρρα (1893–1979)	1 Σεπτεμβρίου 1968	15 Φεβρουαρίου 1972	Εθνική Ομοσπονδία Βελακίστα	Πρόεδρος (1 Σεπτεμβρίου 1968 – 22 Ιουνίου 1970) Jefe Supremo (22 Ιουνίου 1970 – 15 Φεβρουαρίου 1972)
—	Γκιγέρμο Ροδρίγκες Λάρα (1924-)	15 Φεβρουαρίου 1972	11 Ιανουαρίου 1976	Στρατός	Πρόεδρος (ντε φάκτο)
—	Ανώτατο Συμβούλιο της Κυβέρνησης	11 Ιανουαρίου 1976	10 Αυγούστου 1979	Στρατός	Πρόεδρος του Συμβουλίου: Αντιναύαρχος Αλφρέδο Ποβέδα Μέλη: Στρατηγός Γκιγέρμο Ντουράν Αρκεντάλες Στρατηγός Λουίς Λεόρο Φράνκο

No.	Πρόεδρος (γεννήθηκε–πέθανε)	Από	Έως	Πολιτικό κόμμα	Εκλογή	Αντιπρόεδρος/ οι
33	Χάιμε Ρολδός Αγκιλέρα (1940–1981)	10 Αυγούστου 1979	24 Μαΐου 1981 (σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα)^[4]	Συσπείρωση των Λαϊκών Δυνάμεων	1978–79		Οσβάλδο Ουρτάδο
34	Οσβάλδο Ουρτάδο (1939-)	24 Μαΐου 1981	10 Αυγούστου 1984	Λαϊκή Δημοκρατία	-		Λεόν Ρολδός Αγκιλέρα
35	Λεόν Φέμπρες Κορδέρο (1931–2008)	10 Αυγούστου 1984	10 Αυγούστου 1988	Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα	1984		Μπλάσκο Πενιαερέρα
36	Ροδρίγο Μπόρχα Σεβάγιος (1935–)	10 Αυγούστου 1988	10 Αυγούστου 1992	Δημοκρατική Αριστερά	1988		Λουίς Παρόδι
37	Σίξτο Ντουράν Μπαγιέν (1921–2016)	10 Αυγούστου 1992	10 Αυγούστου 1996	Κόμμα Ρεπουμπλικανική Ενότητα	1992		Αλμπέρτο Ντάικ (10 Αυγούστου 1992 – 11 Οκτωβρίου 1995)
37	Σίξτο Ντουράν Μπαγιέν (1921–2016)	10 Αυγούστου 1992	10 Αυγούστου 1996	Κόμμα Ρεπουμπλικανική Ενότητα	1992		Εδουάρδο Πένια Τριβίνιο (19 Οκτωβρίου 1995 – 10 Αυγούστου 1996)
38	Αμπνταλά Μπουκαράμ (1952–)	10 Αυγούστου 1996	6 Φεβρουαρίου 1997	Κόμμα Ρολδοσιστών Ισημερινού	1996		Ροσαλία Αρτεάγα
39	Ροσαλία Αρτεάγα (1956–)	6 Φεβρουαρίου 1997	11 Φεβρουαρίου 1997	Ανεξάρτητο Κίνημα για μια Αυθεντική Δημοκρατία	9 Φεβρ. 1997	Κενή
40	Φαμπιάν Αλαρκόν (1947–)	11 Φεβρουαρίου 1997	10 Αυγούστου 1998	Ριζοσπαστικό Μέτωπο Αλφαρίστα	11 Φεβρ. 1997		Ροσαλία Αρτεάγα (11 Φεβρουαρίου 1997 – 30 Μαρτίου 1998)
40	Φαμπιάν Αλαρκόν (1947–)	11 Φεβρουαρίου 1997	10 Αυγούστου 1998	Ριζοσπαστικό Μέτωπο Αλφαρίστα	11 Φεβρ. 1997		Πέδρο Αγκάγιο (1 Απριλίου 1998 – 10 Αυγούστου 1998)
41	Τζαμίλ Μαουάντ (1949–)	10 Αυγούστου 1998	22 Ιανουαρίου 2000 (Ανατράπηκε σε πραξικόπημα)	Λαϊκή Δημοκρατία	1998		Γκουστάβο Νομπόα
42	Γκουστάβο Νομπόα (1937–2021)	22 Ιανουαρίου 2000	15 Ιανουαρίου 2003	Ανεξάρτητος	-		Πέδρο Πίντο Ρουμπιάνες
43	Λούσιο Γκουτιέρες (1957–)	15 Ιανουαρίου 2003	20 Απριλίου 2005	Πατριωτικό Κοινωνικό Κόμμα	2002		Αλφρέδο Παλάσιο
44	Αλφρέδο Παλάσιο (1939–)	20 Απριλίου 2005	15 Ιανουαρίου 2007	Ανεξάρτητος	-		Αλεχάντρο Σερράνο
45	Ραφαέλ Κορρέα (1963–)	15 Ιανουαρίου 2007	24 Μαΐου 2017	Συμμαχία PAIS	2006		Λενίν Μορένο (15 Ιανουαρίου 2007 – 24 Μαΐου 2013)
					2009		Λενίν Μορένο (15 Ιανουαρίου 2007 – 24 Μαΐου 2013)
					2013		Χόρχε Γκλας (24 Μαΐου 2013 – 2 Ιανουαρίου 2018)
	Λενίν Μορένο (1953–)	24 Μαΐου 2017	24 Μαΐου 2021	Συμμαχία PAIS	2017
46

							Μαρία Αλεχάντρα Βικούνια (6 Ιανουαρίου 2018 – 6 Δεκεμβρίου 2018)
							Ότο Σονενχόλτσνερ (11 Δεκεμβρίου 2018 – 10 Ιουλίου 2020 )
							Μαρία Αλεχάντρα Μουνιός (22 Ιουλίου 2020 – 24 Μαΐου 2021)
47	Γκιγέρμο Λάσσο (1955–)	24 Μαΐου 2021	23 Νοεμβρίου 2023	Δημιουργώντας Ευκαιρίες	2021		Αλφρέδο Μπορρέρο
	48	Ντανιέλ Νομπόα Ασίν (1987-)	23 Νοεμβρίου 2023	Σήμερα	2023	Εθνική Δημοκρατική Δράση: Λαός, Ισότητα και Δημοκρατία Κίνημα MOVER (Ανεξάρτητος)		Βερόνικα Αμπάδ Ρόχας

Γραμμή χρόνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντίπαλες κυβερνήσεις σε εξέγερση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όνομα (γέννηση-θάνατος)	Έναρξη	Λήξη	Τίτλο/οι
Βισέντε Ροκαφουέρτε (1783-1847)	20 Οκτωβρίου 1833	Ιούλιος 1834	Jefe Supremo του Τμήματος Γκουάγιας
Χοσέ Φέλιξ Βαλδιβιέσο	13 Ιουλίου 1834	18 Ιανουαρίου 1835	Jefe Supremo
Χοσέ Χοακίν δε Ολμέδο (1780-1847)	6 Μαρτίου 1845	18 Ιουνίου 1845	Πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης
Αντόνιο δε Ελισάλδε	Μάρτιος 1850	1850	Jefe Supremo
Ντιέγκο Νομπόα (1789-1870)	20 Φεβρουαρίου 1850	10 Ιουνίου 1850	Jefe Supremo
Χοσέ Μαρία Ουρβίνα (1808-1891)	13 Ιουλίου 1851	17 Ιουλίου 1851	Jefe Supremo
Προσωρινή Κυβέρνηση	1 Μαΐου 1859	4 Ιουνίου 1859	Μέλη: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μορένο (από τις 25 Μαΐου) Μανουέλ Γκόμες δε λα Τόρρε (έως τις 25 Μαΐου) Χοσέ Μαρία Αβιλές Πασίφικο Τσιριμπόγα
Χερόνιμο Καρριόν (1804-1873)	6 Ιουνίου 1859	1859
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μορένο (1821-1875)	4 Ιουνίου 1859	17 Σεπτεμβρίου 1861	Jefe Supremo
Γκιγέρμο Φράνκο (1811-1873)	17 Σεπτεμβρίου 1859	24 Σεπτεμβρίου 1860	Jefe Supremo των Γκουάγιας και Ασουάι
Ιγνάσιο δε Βεϊντεμίγια (1828-1908)	8 Σεπτεμβρίου 1876	19 Δεκεμβρίου 1876	Jefe Supremo
Ελόι Αλφάρο (1842-1912)	Φεβρουάριος 1883	11 Οκτωβρίου 1883	Jefe Supremo των Μαναμπί και Εσμεράλδας
Προσωρινή Κυβέρνηση	14 Ιανουαρίου 1883	9 Ιουλίου 1883	Μέλη: Χοσέ Μαρία Σαράστι Πέδρο Ιγνάσιο Λισαρσαμπούρου Αγουστίν Γκερέρο Λουίς Κορδέρο Κρέσπο (από τις 14 Φεβρουαρίου) Πάμπλο Ερέρα (έως τις 14 Φεβρουαρίου) Ραφαέλ Πέρες Παρέχα
Πέδρο Κάρμπο	17 Σεπτεμβρίου 1883	11 Οκτωβρίου 1883	Jefe Supremo της Γκουάγιας
Ελόι Αλφάρο (1842-1912)	19 Ιουνίου 1895	23 Αυγούστου 1895	Jefe Supremo
Φλάβιο Ε. Αλφάρο Σαντάνα	22 Δεκεμβρίου 1911	Ιανουάριος 1912
Πέδρο Χακίντο Μοντέρο Μαριδουένια	28 Δεκεμβρίου 1911	21 Ιανουαρίου 1912

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 Simón Espinoza (2000). Πρόεδροι του Ισημερινού. Editorial Vistazo
↑ Supreme Electoral Tribunal. Elections and Democracy in Ecuador (1989). TSE
↑ «Gabriel García Moreno». Catholic Encyclopedia. http://www.newadvent.org/cathen/06379b.htm. Ανακτήθηκε στις 2007-02-18.
↑ «Ecuadorean Leader Dies in Plane Crash». Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2018 – μέσω The Associated Press.

[Simón_Espinoza_1-1] 1,0 ^1,1 Simón Espinoza (2000). Πρόεδροι του Ισημερινού. Editorial Vistazo

[2] Supreme Electoral Tribunal. Elections and Democracy in Ecuador (1989). TSE

[3] «Gabriel García Moreno». Catholic Encyclopedia. http://www.newadvent.org/cathen/06379b.htm. Ανακτήθηκε στις 2007-02-18.

[4] «Ecuadorean Leader Dies in Plane Crash». Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2018 – μέσω The Associated Press.

[1]

[2]

[3]

[4]