Καζακικός λιμός του 1919-1922

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάρτης της Κιργιζικής ΑΣΣΔ και της ΑΣΣΔ του Τουρκεστάν το 1922

Ο Καζακικός λιμός του 1919–1922,[1] επίσης γνωστός ως λιμός του Τουρκεστάν 1919–1922,[2] ήταν περίοδος μαζικής πείνας και ξηρασίας που έλαβε χώρα στην Κιργιζική ΑΣΣΔ (σημερινό Καζακστάν) και την ΑΣΣΔ του Τουρκεστάν ως αποτέλεσμα της πολιτικής του πολεμικού κομμουνισμού,[3][4] στον οποίο πέθαναν 400.000[1] με 750.000[5] αγρότες. Το γεγονός ήταν μέρος του ευρύτερου Ρωσικού λιμού του 1921-22 που είχε επηρεάσει άλλα μέρη της ΕΣΣΔ,[6] στον οποίο πέθαναν μέχρι και 5.000.000 άτομα συνολικά.[7][8]

Φόντο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο λιμός προκλήθηκε από έντονη ξηρασία, οι οποία επιδεινώθηκε από το Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο και την πολιτική της Προντραζβιόρστκα η οποία εγκρίθηκε από τη Σοβιετική κυβέρνηση.[1]

Πείνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1919, περίπου το ήμισυ του πληθυσμού της περιοχής υπέφερε από πείνα. Οι επιδημίες τύφου και ελονοσίας ήταν επίσης διαδεδομένες. Το μεγαλύτερο ποσοστό των απωλειών του Καζακικού πληθυσμού σημειώθηκε στις επαρχίες Ακτομπέ, Ακμόλα, Κουστανάι και Ουράλ.[5] Σύμφωνα με εκτιμήσεις δημογράφων, περίπου το 19% του πληθυσμού πέθανε, ισοδυναμώντας με 400.000 άτομα.[1] Ωστόσο, ο Τουράρ Ρισκούλοφ, πρόεδρος της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Τουρκεστάν, εκτίμησε ότι "περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού πρέπει να είχε πεθάνει", ισοδυναμώντας με 750.000 άτομα.[5]

Ανακούφιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σοβιετική κυβέρνηση κάλεσε τους διεθνείς οργανισμούς όπως η Εργατική Διεθνής Βοήθεια να παράσχουν βοήθεια για την αντιμετώπιση του λιμού[9]. Η Αμερικανική κυβέρνηση παρείχε ενισχύσεις για τους πεινασμένους Καζάκους από το 1920 έως το 1923, μέσω της Αμερικανικής Διοίκησης Ανακούφισης.[6] Τα έτη 1923 και 1924 ήταν σημεία καμπής για την αποκατάσταση της εθνικής οικονομίας και το δυσκολότερο μέρος του λιμού τελείωσε το 1922. Ωστόσο, οι ελλείψεις, η πείνα και οι ασθένειες συνεχίστηκαν το 1923 και 1924.[1]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 (Ρωσικά) Krasnobaeva, N. L. (2004). Население Казахстана в конце XIX-первой четверти XX века [Population of Kazakhstan from late 19th to early 20th centuries]. http://cheloveknauka.com/naselenie-kazahstana-v-kontse-xix-pervoy-chetverti-xx-veka. Ανακτήθηκε στις 2016-09-26. 
  2. «Famine: perspectives from the past and present». Foundation Les Treilles. 25 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2017. 
  3. Mizelle 2002, σελ. 18.
  4. Werth, Nicolas; Panné, Jean-Louis; Paczkowski, Andrzej; Bartosek, Karel; Margolin, Jean-Louis (October 1999), Courtois, Stéphane, επιμ., The Black Book of Communism: Crimes, Terror, Repression, Harvard University Press, σελ. 92–97; 116–21, ISBN 978-0-674-07608-2, https://books.google.com/?id=H1jsgYCoRioC 
  5. 5,0 5,1 5,2 Everett-Heath, Tom (8 Δεκεμβρίου 2003). Central Asia: Aspects of Transition (στα Αγγλικά). Routledge. σελ. 7. ISBN 9781135798239. 
  6. 6,0 6,1 Millar 2004, σελ. 56.
  7. Millar 2004, σελ. 270.
  8. Haven, Cynthia (4 Απριλίου 2011). «How the U.S. saved a starving Soviet Russia: PBS film highlights Stanford scholar's research on the 1921-23 famine». Stanford News Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2017. 
  9. Draper, Theodore (1960). American Communism and Soviet Russia (στα Αγγλικά). Transaction Publishers. σελ. 176. ISBN 9781412816915. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]