Κάρλος Ραούλ Βιγιανουέβα
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Γίνετε περισσότερο συγκεκριμένοι ως προς το τι χρειάζεται το λήμμα με {{επιμέλεια|αίτιο}} ή χρησιμοποιήστε ένα πρότυπο όπως το {{μορφοποίηση}}.Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
| Κάρλος Ραούλ Βιγιανουέβα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση |
30 Μαΐου 1900[1][2][3] Λονδίνο |
| Θάνατος |
16 Αυγούστου 1975[1][2][3] Καράκας |
| Υπηκοότητα | Βενεζουέλα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα |
αρχιτέκτονας πολεοδόμος |
| Εργοδότης | Central University of Venezuela |
| Αξιοσημείωτο έργο | Εστάδιο Ολίμπικο |
| δεδομένα (π) | |
Ο Κάρλος Ραούλ Βιγιανουέβα (Carlos Raúl Villanueva, Λονδίνο, 30 Μάιου 1900_ Καράκας, 16 Αυγούστου 1975) ήταν διακεκριμένος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος στη Βενεζουέλα και ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του Μοντέρνου Κινήματος (Μοντερνισμός). Συνέβαλε, με τα έργα του, στην ανάπτυξη και στον εκμοντερνισμό του Καράκας και του Μαρακάι (Maracay). Από τα έργα του ξεχωρίζουν η ανάπλαση της περιοχής El Silencio, με χρήσεις κατοικίας και εμπορίου, και το Cuidad Universitaria, η κύρια πανεπιστημιούπολη του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας, που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της μοντέρνας πολεοδομίας, αρχιτεκτονικής και τέχνης. Η πανεπιστημιούπολη ανακηρύχθηκε σε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 2000.
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα Χρόνια και Εκπαίδευση (1900-1928)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάρλος Ραούλ Βιγιανουέβα γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 30 Μαΐου του 1900. Ο πατέρας του, Κάρλος Αντονιο Βιγιανουέβα, ήταν διπλωματικός απεσταλμένος της Βενεζουέλας στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1889 όταν γνώρισε την Παουλίνα Αστούλ (Paulina Astoul) και την παντρεύτηκε το 1893. Το 1896, διορίζεται Γενικός Πρόξενος της Βενεζουέλας στην Αγγλία από την κυβέρνηση του Χοακίν Κρέσπο (Joaquín Crespo). Ο Κάρλος Ραούλ ήταν ο νεότερος από τα πέντε παιδιά της οικογένειας και μεγάλωσε σε ένα ευρωπαϊκό διπλωματικό περιβάλλον. Τελείωσε το λύκειο Condorcet στο Παρίσι και το 1922, ακολουθώντας τα βήματα του αδελφού του Μαρσέλ, εισήχθη στο δεύτερο τμήμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στην Ecole des Beaux-Arts όπου παρακολούθησε το εργαστήριο του Γκαμπριέλ Ερό (Gabriel Héraud). Το 1925 μπήκε στο πρώτο τμήμα της Σχολής Αρχιτεκτονικής και συνεργάστηκε στενά με τον αρχιτέκτονα Λεόν Ζοζέφ Μαντελίν (Leon Joseph Madeline). Με τον Ροζέ-Λεοπόλντ Χούμελ (Roger-Leopold Hummel), επίσης μαθητής του Ερό, κερδίζουν το δεύτερο βραβείο από το Grand Prix της Ρώμης το 1928 με την σύνθεση του Ξενοδοχείου της Πρεσβείας που θα κτιζόταν σε μια χώρα της ανατολής. Στις 6 Ιουνίου αποφοιτά και ταξιδεύει στη Βενεζουέλα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δουλεύει μαζί με τον αδελφό του στο αρχιτεκτονικό γραφείο των Guilbert και Betelle στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ. Ωστόσο, το 1929 ο Villanueva επιστρέφει στη Βενεζουέλα και εργάζεται στο Υπουργείο Δημόσιων Έργων ως Διευθυντής Κτιρίων και διακοσμητικών κατασκευών.
Μοντερνισμός (1929-1944)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βιγιανουέβα επηρεάζεται από τις αντιλήψεις του στενού του φίλου Ωγκύστ Περέ (Auguste Perret). Θεωρεί ότι η αρχιτεκτονική είναι η τέχνη της οργάνωσης του χώρου και εργάζεται πολλές ώρες για να πραγματοποιήσει το πάθος του. Τα πρώτα του σχέδια ήταν για την πόλη του Μαρακάι, που έγινε η πρωτεύουσα της χώρας επί κυβερνήσεως του στρατηγού Χουάν Βισέντε Γκόμες (Juan Vicente Gómez). Εκεί σχεδιάζει την πλατεία Μπολίβαρ, τον Αθλητικό Όμιλο και το ξενοδοχείο Jardín, που γίνεται το κέντρο της κοινωνικής ζωής. Περιλαμβάνει στεγασμένες εκθέσεις και εσωτερικές αυλές και κήπους, συνθετικά στοιχεία που χρησιμοποιεί και στα μεταγενέστερα σχέδιά του. Το 1933 παντρεύεται την Μαργότ Αρισμένδι Αμενγουάλ (Margot Arismendi Amengual), η οποία κατάγεται από μια επιφανή οικογένεια, αποκτάει τέσσερα παιδιά μαζί της και ξεκινά μια ιδιαίτερη οικογενειακή και εργασιακή σχέση με τον πεθερό του, Χουάν Μπερνάρδο Αρισμένδι (Juan Bernardo Arismendi). Το 1935 κατασκευάζει το Μουσείο Καλών Τεχνών στο Καράκας μαζί με τον γλύπτη Φρανσίσκο Ναρβάες (Francisco Narváez) και το 1937 συμμετέχει μαζί με τους Λουίς Μαλαουσένα (Luis Malaussena) και Αντρέ Γκυτόν (André Gutton) στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού σχεδιάζοντας το Περίπτερο της Βενεζουέλας, για το οποίο βραβεύτηκαν με την Ειδική Μνεία. Το ζήτημα της ολοκλήρωσης των τεχνών απασχολούσε πολλούς καλλιτέχνες εκείνη την εποχή και αντανακλάται στα Περίπτερα που δημιουργούν. Ο Βιγιανουέβα μαζί με τους Λεζέ (Leger), Λοράν (Laurens) και Κάλτερ (Calder) συμμετέχουν στο πρόγραμμα: Synthesis of the Arts (σύνθεση των τεχνών) στο University City. Το 1937 σπουδάζει στο Ινστιτούτο Αστικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου του Παρισιού, και διευρύνει τις πολεοδομικές του γνώσεις. Συμμετέχει στο V CIAM με θέμα ‘στέγαση και ελεύθερος χρόνος’. Το 1939 σχεδιάζει το πρώτο μοντέρνο σχολείο που κτίζεται στη Βεναζουέλα, το Gran Colombia School. Στα έργα του εφαρμόζει τις βασικές αρχές της μοντέρνας αρχιτεκτονικής όπως η απλοποίηση της μορφής και η σημασία της λειτουργικότητας.
Cuidad Universitaria (1944-1970)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πανεπιστημιούπολη και τα κτίρια του Universidad Central της Βενεζουέλας θεωρούνται από τα αριστουργήματα του Βιγιανουέβα. Βρίσκονται στην περιοχή Ασιέντα Ιμπάρρα (Hacienda Ibarra), που ανήκε στην οικογένεια του Σιμόν Μπολίβαρ, και συνδέονται με το καινούριο κέντρο της πόλης γύρω από την πλατεία της Βενεζουέλας. Η σύνθεση αυτή απαιτεί τον συνδυασμό πολεοδομικού και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Πρόκειται για ένα αχανές αστικό συγκρότημα που περιλαμβάνει συνολικά 40 κτίρια και παραμένει μία από τις πιο επιτυχημένες εφαρμογές της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Λατινική Αμερική. Από τα κτίρια ξεχωρίζουν το Μεγάλο Αμφιθέατρο (Aula Magna) και η Σχολή Αρχιτεκτονικής (School of Architecture). Η ολοκλήρωση του έργου έγινε σταδιακά. Ο Villanueva συνεργάστηκε στενά με όλους τους καλλιτέχνες που συνέβαλαν με τις δημιουργίες τους και επέβλεπε το έργο πάνω από 25 χρόνια, μέχρι τα τέλη του ΄60.
Κτίρια της Cuidad Universitaria[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιατρική Σχολή, 1945
- Ίδρυμα Ανατομίας, 1945
- Ίδρυμα Ανατομικής και Παθολογικής Ιατρικής, 1945
- Ίδρυμα Βοτανολογίας, 1948
- Φοιτητική Εστία, 1949
- Εργαστήριο Τεχνικών Υλικών, 1949
- Εργαστήριο Πετρελαίου, Χημείας και Γεωλογίας, 1949
- Καφετέρια και καταστήματα, 1949-1950
- Ολυμπιακό στάδιο, 1949-1950
- Σχολή Μηχανικών, 1950
- Εργαστήριο Υδραυλικής, 1950
- Εργαστήριο Φυσικής και Μαθηματικών, 1950
- Στεγασμένη Πλατεία, 1952-1953
- Μεγάλο Αμφιθέατρο, 1952-1953
- Κεντρική Βιβλιοθήκη, 1952-1953
- Σχολή Αρχιτεκτονικής, 1954-1956
- Οδοντιατρική Σχολή, 1957
- Νομική Σχολή, 1963-1967
- Οικονομική Σχολή, 1963-196
Καλλιτέχνες που συνέβαλαν με το έργο τους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
• Ζαν Αρπ (Jean Arp) • Αντρέ Μπλοκ (André Bloc) • Αλεξάντερ Κάλτερ (Alexander Calder) • Γουιλφρέδο Λαμ (Wifredo Lam) • Ανρί Λοράν (Henri Laurens) • Φερνάν Λεζέ (Fernand Léger) • Σοφί Τόιμπερ-Αρπ (Sophie Taeuber-Arp) • Φρανσίσκο Ναρβάες (Francisco Narváez) • Πασκουάλ Ναβαρρο (Pascual Navarro) • Έκτορ Πολέο (Héctor Poleo) • Μπάουλιο Σαλασάρ (Braulio Salazar) • Βίκτορ Βαλέρα (Víctor Valera)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Francisco Bullrich, New Directions in Latin American Architecture, New York 1969, George Braziller
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Villanueva Foundation - Official Website
- Exhibition on the Covered Plaza by the Architectural Association, London
- UNESCO World Heritage website on the Ciudad Universitaria de Caracas
|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /241702. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ 2,0 2,1 2,2 SNAC. w6g75jc1. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Carlos-Raul-Villanueva. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
