Ιωακείμ Α΄ Βουλγαρίας
| Ιωακείμ Α΄ Βουλγαρίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας |
| Θάνατος | 18 Ιανουαρίου 1246 Βέλικο Τάρνοβο |
| Εθνικότητα | Βούλγαροι |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μητροπολίτης |
Ο Ιωακείμ Α ́ (βουλγαρικά: Йоаким I) ήταν Πατριάρχης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βουλγαρίας μεταξύ 1235 και 1246. Ήταν ο πρώτος επικεφαλής του επανασυσταθέντος Βουλγαρικού Πατριαρχείου με έδρα το Τάρνοβο, πρωτεύουσα της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Ο Ιωακείμ πέθανε από φυσικό θάνατο στις 18 Ιανουαρίου 1246 και κηρύχθηκε άγιος. Ήταν ο ιδρυτής ενός εκτεταμένου μοναστηριακού συγκροτήματος γνωστού ως οι Μονολιθικές Εκκλησίες του Ιβάνοβο, που τώρα περιλαμβάνονται στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιωακείμ αφιέρωσε τον εαυτό του στην θρησκεία όταν ήταν ακόμα νέος, όταν "αντιλήφθηκε το ψέμα που επικρατεί στον κόσμο".[1] Πήγε στη Χερσόνησο του Άθω, όπου εγκαταστάθηκε σε ένα από τα πολυάριθμα μοναστήρια εκεί. Ο Ιωακείμ περνούσε το χρόνο του σε συνεχή προσευχή, νηστεία και επαγρύπνηση. Ως υποδειγματικός ασκητής, έγινε γνωστός μεταξύ της μοναστικής κοινότητας με τις πράξεις και την επιμέλειά του.[1]
Μετά από πολλά χρόνια στον Άθω, ο Ιωακείμ επέστρεψε στη Βουλγαρία και εγκαταστάθηκε με τρεις μαθητές κοντά στο χωριό Κράσεν, κοντά στον ποταμό Δούναβη. Εκεί σκαλίστηκαν μια μικρή πέτρινη εκκλησία στα φαράγγια του ποταμού Ρουσένσκι Λομ.[2] Η φήμη του εξαπλώθηκε στη χώρα και έφτασε στον αυτοκράτορα Ιβάν Ασέν Β' (κ. 1218-1241), ο οποίος πήγε σε προσκύνημα στην κατοικία του Ιωακείμ. Οι δύο άνδρες ανέπτυξαν πολύ στενή πνευματική σχέση.[3] [2]Ο Ιβάν Ασέν Β ́ δώρισε πολύ χρυσό στον ασκητή, και ο τελευταίος διέταξε την κατασκευή της Εκκλησίας του Αρχάγγελου Μιχαήλ, που ονομάζεται τώρα "Θαμμένη Εκκλησία", η οποία αποτελεί μέρος των μονολιθικών εκκλησιών του Ιβάνοβο.[2] Η εκκλησία έγινε το κέντρο ενός μοναστηριού, που συγκέντρωσε πολλούς μοναχούς.[3]
Πατριάρχης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1234 ο Βούλγαρος Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος Α' εγκατέλειψε το αξίωμα και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Με την παρακίνηση του Ιβάν Ασέν Β ́, ο Ιωακείμ διαδέχτηκε τον Βασίλειο ως αρχιεπίσκοπο.[2][3] Εκείνη την εποχή ο Ιβάν Ασεν Β ́ διέκοψε την επίσημη ένωση μεταξύ της Βουλγαρικής Εκκλησίας και του Πάπα στη Ρώμη, που ιδρύθηκε το 1205 από τον θείο του Καλογιάν και τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ'.[4] Το 1235 ο Βούλγαρος Αυτοκράτορας συναντήθηκε με τον Αυτοκράτορα της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας Ιωάννη Δούκα Βατάτζη, για να συνάψει μια συμμαχία και να εξασφαλίσει την αποκατάσταση του Βουλγρικού Πατριαρχείου, που αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 927. Σε μια εκκλησιαστική σύνοδο, που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Λάμψακο της Μικράς Ασίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης (στην εποχή που ήταν εξορισμένος) Γερμανός Β' έχρισε τον Ιωακείμ ως Πατριάρχη της Βουλγαρίας. Η απόφαση επικυρώθηκε από όλους τους Ανατολικούς Πατριάρχες.[2][3][5][6]
Ο Ιωακείμ Α' ήταν Αρχιεπίσκοπος στην Εκκλησία σε μια περίοδο πολιτιστικής και οικονομικής κορύφωσης του βουλγαρικού κράτους και "ήταν διαφωτιστής ολόκληρης της Βουλγαρίας".[2] Αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου του στις ποιμαντικές του υποχρεώσεις - φροντίζοντας ορφανά και φτωχά και "διασώζοντας πολλούς από το θυμό του αυτοκράτορα". Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιωακείμ Α ́ είχε σώσει πολλούς ανθρώπους από τη θανατική ποινή.[2] Μετά το θάνατο του Ιβάν Ασέν Β ́ το 1241, ο Ιωακείμ Α' έγινε αντιβασιλέας του νεογέννητου Καλιμάν Α' Ασέν (β. 1241-1246).[2]
Ο πατριάρχης Ιωακείμ πέθανε ειρηνικά στις 18 Ιανουαρίου 1246.[3] Λίγο μετά το θάνατό του ανακηρύχθηκε άγιος και γράφτηκε μια βιογραφία για τις πράξεις του. Ο Ιωακείμ Α' μνημονεύεται ως "ευσεβής και άγιος άνθρωπος", "διάσημος για τις ποιητικές του πράξεις" και τιμάται ως "ο πρώτος Πατριάρχης της προστατευόμενης από τον Θεό Αυτοκρατορικής πόλης του Τάρνοβο".[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Andreev, Lazarov & Pavlov 2012, σελ. 317
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Andreev, Lazarov & Pavlov 2012, σελ. 318
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Patriarchs of Tarnovo». Official site of the Bulgarian Orthodox Church (στα Bulgarian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2016.
- ↑ Andreev & Lalkov 1996, σελ. 190
- ↑ Andreev & Lalkov 1996, σελίδες 190–191
- ↑ Zlatarski 1972, σελ. 386
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Андреев (Andreev), Йордан (Jordan)· Лалков (Lalkov), Милчо (Milcho) (1996). Българските ханове и царе (The Bulgarian Khans and Tsars) (στα Bulgarian). Велико Търново (Veliko Tarnovo): Абагар (Abagar). ISBN 954-427-216-X.
- Андреев (Andreev), Йордан (Jordan)· Лазаров (Lazarov), Иван (Ivan)· Павлов (Pavlov), Пламен (Plamen) (2012). Кой кой е в средновековна България [Who is Who in Medieval Bulgaria] (στα Bulgarian). Изток Запад (Iztok Zapad). ISBN 978-619-152-012-1.
- Златарски (Zlatarski), Васил (Vasil) (1972) [1940]. История на българската държава през Средните векове. Том III. Второ българско царство. България при Асеневци (1185–1280). (History of the Bulgarian state in the Middle Ages. Volume III. Second Bulgarian Empire. Bulgaria under the Asen Dynasty (1185–1280)) (στα Bulgarian) (2 έκδοση). София (Sofia): Наука и изкуство (Nauka i izkustvo).
|