Ιωάννης Γ΄ του Γκραγύ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ιωάννης Γ΄ του Γκραγύ | |
|---|---|
 Ο Ιωάννης Γ΄ των Γκραγύ, ως 3ος ιππότης τού Τάγματος της περικνημίδος. Επιγραφή Captal de Buch. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean de Grailly (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1330 |
| Θάνατος | 7 Σεπτεμβρίου 1376 Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κοντοτιέρος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Jean I de Grailly και Blanca de Foix |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | constable/στρατός ξηράς |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Περικνημίδας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Ιωάννης Γ΄ των Γκραγύ, Jean III de Grailly (απεβ. 7 Σεπτεμβρίου 1376) από τον Οίκο τού Γκραγύ ήταν πρωτεύων τού Μπυς (captal de Buch), κόμης τού Μπιγκόρ, κύριος τού Νεμούρ, στρατάρχης της Ακουιτανίας και ιππότης τού Τάγματος της Περικνημίδος. Ο Γασκώνος ευγενής έγινε στρατιωτικός διοικητής στον Εκατονταετή Πόλεμο και ο χρονικογράφος Ζαν Φρουασάρ τον εξαίρει ως τον ιδεώδη της ιπποσύνης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού Ιωάννη Β΄ του Γκραγύ, πρωτεύοντα τού Μπυς, υποκόμη τού Μπενώζ και της Λευκής, κόρης τού Γκαστόν Α΄ κόμη της Φουά. Ήταν εξάδελφος τoύ Ιωάννη Α΄ κόμη τού Φουά.
Κατά την 100ετή σύρραξη, ως πρωτεύων τού Μπυς της Γασκώνης, ήταν υποτελής των Άγγλων. Ο Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας τον έκανε κόμη τού Μπιγκόρ και ήταν ένας από τους ιππότες (ο 3ος μεταξύ των 25 ιδρυτών), όταν ιδρύθηκε το Τάγμα της Περικνημίδος από τον βασιλιά αυτόν. Έπαιξε αποφασιστικό ρόλο ως αρχηγός ιπποτών υπό τον διάδοχο Εδουάρδο τον μαύρο πρίγκιπα στη μάχη τού Πουατιέ το 1356. Εκεί ο Ιωάννης Γ΄, αρχηγός σε μία πλάγια κίνηση εναντίον των Γάλλων, αιχμαλώτισε τον τον Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας και πολλούς ευγενείς. Ο Ιωάννης Β΄ μεταφέρθηκε στο Λονδίνο από τον διάδοχο πρίγκιπα και κρατήθηκε εκεί για λύτρα.
Το 1364 διοίκησε τις δυνάμεις τού Καρόλου Β΄ των Εβρέ της Ναβάρρας στη Νορμανδία, όπου ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε από τον Βερτράνδο του Γκεκλάν στο Κοσρέλ. Έπειτα από την απελευθέρωσή του το επόμενο έτος, αυτομόλησε στους Γάλλους, όπου ο Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας τον έκανε κύριο τού Νεμούρ. Ωστόσο σύντομα επέστρεψε στους Άγγλους· το 1367 πήγε στην Ισπανία με τον διάδοχο πρίγκιπα και πολέμησε στη μάχη της Νάχερα. Εδώ αντιμετώπισε πάλι τον Βερτράνδο του Γκεκλάν, αλλά αυτή τη φορά ήταν ο Βερτράνδος που αιχμαλωτίστηκε και ο Ιωάννης Γ΄ ανέλαβε τη φύλαξη εκείνου. Αμείφθηκε για τις υπηρεσίες του με το να γίνει στρατάρχης (constable) της Ακουιτανίας το 1371.
Πάλι πολεμώντας για τους Άγγλους, διοίκησε ένα ελαφρό σώμα, όταν οι Γάλλοι επιτέθηκαν στο Λα Ροσέλ το 1372. Ενώ προσπαθούσε να άρει την πολιορκία τού Σουμπίζ, η δύναμή του αιφνιδιάστηκε από μία Γαλλική δύναμη υπό τον Οβάιν Λάουγκοχ, έναν Ουαλλό τυχοδιώκτη στην υπηρεσία των Γάλλων. Ο Ιωάννης Γ΄ και ο σερ Τόμας Πέρσυ σενεσάλης τού Πουατιέ αιχμαλωτίστηκαν. Ο πρώτος πέρασε την υπόλοιπη ζωή του ως εγκάθειρκτος στο φρούριο των Ναϊτών στο Παρίσι, διότι ο Κάρολος Ε΄ πίστευε, ότι αν εξαγοραζόταν και επέστρεφε στην Αγγλία, θα ήταν πολύ επικίνδυνος.
Ο Φρουασάρ δίνει μία περιγραφή της ιπποσύνης και τού κουράγιου τού Ιωάννη Γ΄ κατά την περίοδο της εξέγερσης των χωρικών το 1358, των λεγομένων Ζακερί. Ο Ιωάννης Γ΄ ως εγκάθειρκτος των Γάλλων, αρνήθηκε την ελευθερία του, καθώς θα εθεωρείτο εξέγερση κατά τού βασιλιά της Αγγλίας, στον οποίο είχε ορκιστεί να μην κάνει ποτέ. Η προσωπική του συμμαχία με τον διάδοχο πρίγκιπα της Αγγλίας ήταν τόσο δυνατή, που όταν έμαθε το τέλος τού Εδουάρδου, έχασε κάθε αποφασιστικότητα, αρνήθηκε το φαγητό και απεβίωσε λίγες ημέρες μετά.
Επειδή δεν άφησε απογόνους, τη θέση τού πρωτεύοντα του Μπυς την πήρε ο θείος του Αρσαμπώ, σύζυγος της κόμισσας τού Φουά και η θέση πέρασε στους απογόνους εκείνου, τους κόμητες τού Φουά.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Ροζ ντ' Αλμπρέ· δεν απέκτησαν απογόνους.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Beltz, George, Memorials of the Most Noble Order of the Garter From its Foundation to the Present time, Kessinger Publishing.
- Nicolle, David, and Graham Turner, Poitiers 1356: The Capture of a King, Osprey Publishing, 2004.
- Le Patourel, John (1984). Jones, Michael, επιμ. Feudal Empires: Norman and Plantagenet. London: Hambledon Continuum. ISBN 0-907628-22-2.
- Turnbull, Stephen (1985). The Book of the Medieval Knight. London: Arms and Armour Press. ISBN 0-85368-715-3.
- Wagner, John A. (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War. Westport: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-32736-0. Archived (PDF) from the original on 16 July 2018.
|