Ιταλική μόδα

Η Ιταλία είναι μία από τις κορυφαίες χώρες σχεδιασμού μόδας μαζί με άλλες, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και η Ιαπωνία. Η μόδα ήταν πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής ζωής της χώρας και της κοινωνίας, καθώς οι Ιταλοί φημίζονται για την προσοχή που έδιναν στο καλό ντύσιμο· η έκφραση ''La bella figura'' ή αλλιώς η καλή εντύπωση, παραμένει διαχρονική.

Το ιταλικό σχέδιο διακρίθηκε κατά τους 11ο -16ο αιώνες, όταν η καλλιτεχνική ανάπτυξη στην Ιταλία ήταν στο αποκορύφωμά της. Πόλεις όπως το Παλέρμο, η Βενετία, το Μιλάνο, η Νάπολη, η Φλωρεντία και η Βιτσέντζα, ξεκίνησαν να παράγουν πολυτελή αγαθά, καπέλα, καλλυντικά, κοσμήματα και πλούσια υφάσματα. Κατά τη διάρκεια του 17ου - αρχές 20ου αιώνα,η ιταλική μόδα έχασε τη σημασία και τη λάμψη της και το βασικό κέντρο μόδας της Ευρώπης έγινε η Γαλλία με τη μεγάλη φήμη της της γαλλικής μόδας χάρη στα πολυτελή φορέματα που σχεδιάστηκαν για τους υπηκόους του Λουδοβίκου του ΙΔ'. Ωστόσο μέχρι το 1951-53 όπου οι βραδιές μόδας του Τζοβάνι Μπατίστα Τζορτζίνι στη Φλωρεντία, η ιταλική σχολή άρχισε να ανταγωνίζεται την γαλλική υψηλή ραπτική και μάρκες όπως η Φεραγκάμο και Γκούτσι άρχισαν να αγωνίζονται εναντίοντης Σανέλ και της Ντιόρ. Το 2009, σύμφωνα με το Global Language Monitor, το Μιλάνο, το κέντρο μόδας της Ιταλίας, βρέθηκε στην κορυφή της κατάταξης των κέντρων μόδας στον κόσμο και η Ρώμη στην τέταρτη θέση, και παρόλο που και οι δύο πόλεις ξεπέρασαν άλλες σε επακόλουθες κατατάξεις, το 2011 η Φλωρεντία έγινε η τριακοστή πρώτη παγκόσμια πρωτεύουσα μόδας.Το Μιλάνο γενικά θεωρείται ως ένα απ' τα τέσσερα πρώτα παγκόσμια κέντρα μόδας μαζί με τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και το Λονδίνο· περιστασιακά, οι πέντε πρώτες περιλαμβάνουν επίσης και τη Ρώμη.

Η ιταλική μόδα μπορεί επίσης να συνδεθεί με την πιο γενικευμένη έννοια του ''Made in Italy'' ,ένα είδος επώνυμου προϊόντος το οποίο εκφράζει μία άριστη δημιουργικότητα και δεξιοτεχνία.Τα ιταλικά πολυτελή αγαθά φημίζονται για την υψηλή ποιότητα των υφασμάτων τους και την τέλεια κοψότητα και φινέτσα της δημιουργίας τους, όπως επίσης και για την εγγύηση της ποιότητας των υλικών.Πολλές γαλλικές,βρετανικές και αμερικανικές, κορυφαίες μάρκες (όπως η Σανέλ, η Ντιόρ, η Μπαλμέιν, η Ραλφ Λορέν για να αναφέρουμε μερικές) επίσης σχετίζονται με ιταλικές βιομηχανίες, που βρίσκονται σε υψηλής εξειδίκευσης παραγωγικές περιοχές, ειδικά στην Βόρεια και Κεντρική Ιταλία, για να παρασκευάσουν κάθε στοιχείο του ρουχισμού και των αξεσουάρ τους.

Η μη κερδοσκοπική ένωση κατασκευής ρούχων,η οποία πειθαρχεί, συντονίζει και προωθεί την ιταλική μόδα,είναι ο Διεθνής Οίκος Ιταλικής Μόδας (Camera Nazionale della Moda Italiana), στον οποίο είναι επικεφαλής ο Κάρλο Καπάζα. Ιδρύθηκε το 1958 στη Ρώμη και τώρα βρίσκεται στο Μιλάνο και αντιπροσωπεύει όλες τις υψηλές πολιτισμικές αξίες της ιταλικής μόδας.Αυτή η ένωση έχει ακολουθήσει μία πολιτική οργανωτικής υποστήριξης που στοχεύει στη γνώση,την προώθηση και την ανάπτυξη της μόδας μέσω εκδηλώσεων με υψηλή διανοητική εικόνα στην Ιταλία και στο εξωτερικό.

Ιταλικοί οίκοι μόδας και πολυτελείς μάρκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραδείγματα κύριων ιταλικών οίκων μόδας που εστιάζουν και σε αντρικά και σε γυναικεία ρούχα αλλά και σε αξεσουάρ είναι: Αρμάνι, Μπίμπλο Μιλάνο (σχεδιαστής ο Μανουέλ Φατσίνι),ο Μποτέγκα Βενέτα (σχεδιαστής ο Τόμας Μάιερ),ο Ρομπέρτο Καβάλι (διευθυντής ο Πήτερ Ντάντας), Κόστιουμ Νάτιοναλ (διευθυντής ο Ενίο Καπαάσα),ο Μπρουνέλο Κουσινέλι, ο Ντόλτσε & Γκαμπάνα, ο Ντι Σκουέρντ, ο Έτρο, ο Φέντι (διευθυντής ο Καρλ Λέιτζερφέλντ για τα γυναικεία ρούχα που πρόκειται να φορεθούν και διευθύντρια η Σίλβια Βεντουρίνι Φέντι για τα αξεσουάρ και τις αντρικές γραμμές), ο Σαλβατόρε Φεραγκάμο (δημιουργός ο Μασιμιλιάνο Τζορνέτι), ο Τζένι (σχεδιάστρια η Σάρα Καβάντζα Φατσίνι), ο Γκούτσι (διευθυντής ο Αλεσάντρο Μισέλε), ο Χόγκαν, ο Άισμπεργκ (διευθυντής ο Άρθουρ Άρμπεσερ για τις γυναικείες γραμμές και ο Φεντερίκο Κουράντι για τα αντρικά ρούχα), ο Κίλτον, ο Λα Πέρλα (διευθυντής ο Εμιλιάνο Ρινάλντι), ο Λόρο Πιάνα, ο Μάρνι (δημιουργός ο Κονσουέλο Καστιγκλιόνι), ο Αντόνιο Μάρρας, ο Μισσόνι Μόνκλερ (δημιουργός ο Τζαμπατίστα Βαλί για τις γυναικείες κολεξιόν και ο Θομ Μπρόουν για τις αντρικές), ο Μοτσίνο (διευθυντής ο Τζέρεμι Σκοτ), ο Πράντα, ο Τζον Ρίτσμοντ, ο Τζιλ Σάντερ (ιδρυτής ένας επώνυμος Γερμανός σχεδιαστής αλλά τώρα επικεφαλής ο Ροντόλφο Παγκλαλούνγκα), ο Βερσάσε και ο Τόντς (σχεδιάστρια η Αλεσσάντρα Φατσινέτι για τα γυναικεία ρούχα που πρόκειται να φορεθούν και η Άντρεα Ινκόντρι για τις αντρικές γραμμές) για να ονομάσουμε τους πιο σημαντικούς.

Παραδείγματα για βασικές επωνυμίες που ειδικεύονται κυρίως στα γυναικεία ενδύματα (και στα γυναικεία αξεσουάρ) είναι η Αγκόνα, η Λουτσία Μπεσάρια, η Λάουρα Μπιατζότι, η Μπλουμαρίν (δημιουργός η Άννα Μολινάρι), η Αλμπέρτα Φερέτι, η Τζάμπα (δημιουργός η σχεδιάστρια Μιουτσία Πράντα), η Φιλόσοφι (διευθυντής ο Λορέντζο Σεραφίνι), η Εμίλιο Πούτσι (σχεδιάστηκε από τον ιδρυτή του MSGM, Μάσιμο Τζιορέτι) και η Σιμονέτα Ραβίτζα ενώ πολυτελείς Οίκοι που εστιάζουν μόνο σε αντρικά ενδύματα και αξεσουάρ είναι ο Μπριόνι, ο Κανάλι, ο Καρούσο, ο Κορνελιάνι, ο Λαρντίνι, ο MP Μάσιμο Πιόμπο, ο Στέφανο Ρίτσι, ο Ερμενεγκίλντο Ζέγκνα (σχεδιαστής ο πρώην διευθυντής και δημιουργός του Άγιου Λωρέντιου, Στέφανο Πιλάτι) και ο Παλ Τζιλέρι.

Ανάμεσα στις πιο πρόσφατες επωνυμίες των νεότερων σχεδιαστών,οι πιο γνωστές είναι η Ακιλιάνο Ριμόντι (τελευταίες των σχεδιαστών της Τζανφράνκο Φερές και των δημιουργών της Φρέυ), η Ζουρ λε ζουρ, η Κριστιάνο Μπουράνι, η Γκαμπριέλε Κολάντζελο, η Κάουντι οβ Μίλαν (δημιουργός ο Μαρσέλο Μπουρλόν, η Μάρκο Ντε Βιντσέντζο, η Ελιζαμπέτα Φράντσι, η Στέλλα Ζεάν, η Λεϊτμότιβ, η Άλτος Λομπαρντίνι, η Άντζελο Μαράνι, MSGM, Νο 21 (δημιουργός ο Αλεσσάντρο Ντελ Άκουα), η Κριστιάν Πελιτζάρι, η Άντρεα Πομπίλιο,η Φαούστο Πούγκλισι (η οποία είναι επίσης επικεφαλής στη διεύθυνση του δημιουργού Ούνγκαρο), η Σαν Άντρες Μιλάνο, η Φραντσέσκο Σκογκναμίγκλιο.

Άλλες πολυτελείς μάρκες που εστιάζουν κυρίως στην παραγωγή δερμάτινων ειδών όπως αξεσουάρ, ειδικά των παπουτσιών (και όχι μόνο) είναι οι:Άκουαζουρα, Μπαλντίνι, Μπαλίν, Μπρούνο Μπορντέσε, Ρομπέρτο Μποτισέλι, Ρενέ Καοβίλα, Καζαντέι, Αλμπέρτο Γκαρντιάνι, Τζανμάρκο Λορέντζι, Λόριμπλου, Μπρούνο Μαγκλί, Βικ Ματιέ, Μορέστσι, Αλμπέρτο Μορέτι, Κέσαρε Πακιότι, Πολλίνι, Φρατέλι Ροσέτι, Τζανβίτο Ρόσι, Σέρτζιο Ρόσι, Σαντόνι, Α. Τεστόνι, Γκιουζέπε Ζανότι, ενώ μάρκες μόδας που παράγουν κυρίως τσάντες, σάκους, βαλίτσες είναι οι :Μπερτόνι, Μπορντονέζε, Μπρασαλίνι, Κρόμια, Φέντον, Φουρλα, Γκεραντίνι, Μανταρίνα Ντακ, Πικουάρντο, Σεραπίαν, Δε Μπριτζ, Βαλέξτρα, Τζαγκλιάνι και Τζανελάτο.

Η Ιταλία είναι επίσης η έδρα πολλών περιοδικών μόδας όπως: Βόγκ Ιτάλια, Βανίτι Φερ, Ελ, Γκλάμουρ, Γκράτσια, Αμίκα, Φλέρ, Τζιόια.

Άλλα ιταλικά αξεσουάρ και μάρκες κοσμημάτων όπως:Λουξοτίκα (ιδιοκτήτρια ανάμεσα σε πολλες μάρκες γυαλιών και της Ρέι-Μπαν και της Περσόλ), Μακόλιν, Ντε Ρίγκο, Σαφίλο, Νταμιάνι, Βερνιέρ, Πομελάτο, Μορελάτο, Οφιτσίνε Πανεράι και Βούλγαρι είναι ανάμεσα στις σημαντικότερες στον κόσμο.

Σύγχρονη ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιταλική μόδα άρχισε να γίνεται η πιο μοντέρνα στην Ευρώπη απ' τον 11ο αιώνα και οι ισχυρές πόλεις της εποχής όπως η Βενετία, το Μιλάνο, η Φλωρεντία, η Νάπολη, η Βιντσέντσα και η Ρώμη άρχισαν να παράγουν τηβέννους, κοσμήματα, υφάσματα, παπούτσια,διακοσμητικά και περίτεχνα φορέματα. Η ιταλική μόδα έφτασε στο αποκορύφωμά της κατά την Αναγέννηση. Καθώς η Ιταλία αναγνωρίστηκε ευρέως ως η βάση και η γενέτειρα της Αναγέννησης, η τέχνη, η μουσική, η εκπαίδευση, η οικονομία και φιλοσοφία άνθισαν και μαζί με αυτά και η ιταλική μόδα έγινε πολύ δημοφιλής (ειδικά τα ρούχα που φορέθηκαν απ' τους Μεδίκους στη Φλωρεντία). Ο τρόπος ντυσίματος της βασίλισσας Καθρίν Ντε Μερντισί της Γαλλίας,θεωρήθηκε από τους πιο μοντέρνους στην Ευρώπη.

Η ιταλική μορφή της Αικατερίνης των Μεδίκων, βασίλισσας της Γαλλίας. Ο τρόπος ντυσίματός της ήταν από τις κυριότερες τάσεις στις αυλές των βασιλείων εκείνα τα χρόνια.

Μετά από μία περίοδο παρακμής το 17ο μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, το έθνος ξανάγινε το εξέχων έθνος μόδας και η Φλωρεντία ήταν το κέντρο μόδας της Ιταλίας τις δεκαετίες του 50' και του 60' από την μεγάλη επίδειξη μόδας στη Σάλα Μπιάνκα του ανάκτορου Πίτι το 1951 με ονόματα όπως Εμίλιο Σούμπερθ, Εμίλιο Πούτσι, Σορέλε Φοντάνα, Σιμονέτα, Μίλα Τσον, Φαούστο Σαρλί, ενώ το Μιλάνο ήταν το επίκεντρο τις δεκαετίες του 70' και του 80' με τις τότε νέες μάρκες όπως:Αρμάνι, Ντόλτσε & Γκαμπάνα, Τζανφράνκο Φερρέ, Ρόμιο Τζίλι, Κρίτζια, Μισσόνι, Μοτσίνο, Λουσιάνο Σοπράνι, Τρουσσάρντι και Βερσάτσε και άνοιξαν και ίδρυσαν τις πρώτες τους μπουτίκ και εμπορικά καταστήματα. Μέχρι τη δεκαετία του 70' η ιταλική μόδα σχεδιαζόταν για τους πλούσιους και διάσημους, λίγο-πολύ όπως η γαλλική "Υψηλή Ραπτική"(Haute Couture). Ακόμη, τις δεκαετίες του 70' και του 80' η ιταλική μόδα άρχισε να επικεντρώνεται στην έτοιμη ένδυση όπως:παλτά, ζακέτες, παντελόνια, πουκάμισα, τζιν, πουλόβερ και μίνι φούστες. Το Μιλάνο έγινε πιο προσιτό και μοντέρνο για τους καταναλωτές και η Φλωρεντία καθαιρέθηκε απ' τη θέση της ως κέντρο μόδας και αντικαταστάθηκε απ' τη Ρώμη, η οποία είχε μεγάλη σημασία ως πόλου έλξης της μόδας της χώρας χάρη στις δημιουργίες των οίκων Βαλεντίνο, Φέντι, Ρομπέρτο Καπούτσι, Ρενάτο Μπαλέστρα και Γκατινόνι.

Σήμερα το Μιλάνο και η Ρώμη είναι τα κέντρα μόδας της Ιταλίας και τα κύρια διεθνή κέντρα μόδας, συναγωνίζονται με άλλες πόλεις όπως το Τόκυο, το Λος Άντζελες, το Λονδίνο, το Παρίσι και η Νέα Υόρκη. Επίσης άλλες πόλεις όπως η Βενετία, η Φλωρεντία, η Νάπολη, η Βιτσέντζα,η Μπολόνια, η Γένοβα και το Τορίνο είναι σημαντικά κέντρα. Οι κύριες αγορές της χώρας είναι η Βία Μοντεναπολεόνε και η Γκαλερία Βιττόριο Εμμανουέλε (στο Μιλάνο), η Βία ντεϊ Κοντότι (στη Ρώμη) και η Βία ντε Τορναμπουόνι (στη Φλωρεντία).

Οι πόλεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιταλική μόδα κυριαρχείται από το Μιλάνο, τη Ρώμη και λιγότερο τη Φλωρεντία, με τις δύο πρώτες πόλεις να συμπεριλαμβάνονται στα 30 κορυφαία κέντρα μόδας του κόσμου. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν πολλές άλλες πόλεις που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιταλική μόδα.

Μιλάνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο άρθρο: Μόδα στο Μιλάνο

Το 2009 το Μιλάνο θεωρείτο το παγκόσμιο κέντρο μόδας (με βάση τη συχνότητα αναφορών στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης), ξεπερνώντας ακόμα και τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Ρώμη και το Λονδίνο. το Μιλάνο κατατάχθηκε στην 4η θέση, κάτω από το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Πολλές από τις κύριες ιταλικές επωνυμίες όπως: Βαλεντίνο, Βερσάτσε, Πράντα, Αρμάνι, Κόστιουμ Νάτιοναλ, Μάρνι, Άισμπεργκ, Μισσόνι, Τρουσάρντι, Μοτσίνο, Ντιρκ Μπικεμπεργκς, Έτρο, Τζέγκνα και Ντόλτσε & Γκαμπάνα, πλέον εδρεύουν στο Μιλάνο.Διεθνείς επωνυμίες, επίσης διαθέτουν καταστήματα στο Μιλάνο, συμπεριλαμβανομένου και του καταστήματος της Άμπερκρόμπι & Φίτς που έγινε κύριο καταναλωτικό θέλγητρο. Το Μιλάνο επίσης διοργανώνει μία εβδομάδα μόδας δύο φορές το χρόνο, όπως ακριβώς και άλλα διεθνή κέντρα μόδας, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Η κυριότερη πολυτελής περιοχή «μόδας» είναι το «quadrilatero della moda» (κατά λέξη, «τετράπλευρη μόδα»), όπου βρίσκονται οι υψηλότερου κύρους αγορές (Βία Μοντεναπολεόνε, Βία ντέλα Σπίγκα, Βία Σαν Αντρέα, Βία Μαντζιόνι και Κόρσο Βενέτσια). Η Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε II, η Πιάτσα ντελ Ντουόμο, η Βία Ντάντε και η Κόρσο Μπουένος Άιρες είναι κάποιες άλλες σημαντικές αγορές.

Φλωρεντία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης: Κατάλογος σχεδιαστών μόδας

Η Φλωρεντία θεωρείται από κάποιους ως η γενέτειρα και το πρώτο κέντρο της μοντέρνας βιομηχανίας μόδας στην Ιταλία (μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο). Οι βραδιές μόδας στη Φλωρεντία στις αρχές της δεκαετίας του 1950, που οργανώθηκαν απ' τον Τζιοβάνι Μπατίστα Τζιορτζίνι, ήταν εκδηλώσεις όπου αρκετοί (πλέον) γνωστοί Ιταλοί σχεδιαστές συμμετείχαν σε ομαδικά σόου και απέκτησαν πρώτη διεθνή προσοχή. Η Φλωρεντία εξυπηρετούσε ως έδρα της ιταλικής εταιρίας μόδας Σαλβατόρε Φεραγκάμο μέχρι το 1928. Οι οίκοι Γκούτσι, Ρομπέρτο Καβάλι, Ερμάνο Σερβίνο, Στέφανο Ρίτσι, Πατρίτσια Πέπε, Ενρίκο Κοβέρι και Εμίλιο Πούτσι ιδρύθηκαν επίσης, και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ακόμα την έδρα τους, στην Φλωρεντία. Άλλοι κύριοι εκπρόσωποι της βιομηχανίας μόδας όπως η Πράντα και η Σανέλ έχουν μεγάλα γραφεία και καταστήματα στην Φλωρεντία ή στα περίχωρά της. Η κυριότερη πολυτελής αγορά της Φλωρεντίας είναι η Βία ντε Τορναμπουόνι, στην οποία πολυτελείς οίκοι μόδας και επωνυμίες κοσμημάτων, όπως η Αρμάνι και η Μπούλγκαρι, έχουν τις εκλεπτυσμένες μπουτίκ τους. Η Βία ντελ Παριόνε και η Βία Ρόμα είναι άλλοι δρόμοι που είναι επίσης γνωστοί για τα υψηλού κύρους καταστήματα μόδας τους.

Ρώμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης: Εμπορικές περιοχές και αγορές στην Ρώμη

Η Ρώμη έχει αναγνωριστεί ευρέως ως διεθνές κέντρο μόδας. Αν και δεν είναι τόσο σημαντική όσο το Μιλάνο, η Ρώμη είναι το τέταρτο πιο σημαντικό κέντρο μόδας στον κόσμο σύμφωνα με το Global Language Monitor, μετά το Μιλάνο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι και καταρρίπτοντας το Λονδίνο. Κύριοι πολυτελείς οίκοι μόδας και αλυσίδες κοσμημάτων όπως Βαλεντίνο, Μπούλγκαρι, Φέντι, Λάουρα Μπιατζότι, Γκασιόνι και Μπριόνι κ.ά, εδρεύουν ή ιδρύθηκαν στη Ρώμη. Επίσης άλλες γνωστές μάρκες όπως Σανέλ, Πράντα, Ντόλτσε & Γκαμπάνα, Αρμάνι και Βερσάτσε έχουν πολυτελείς μπουτίκ στη Ρώμη κυρίως κυρίως στην υψηλού κύρους και πολυτελή Βία ντεϊ Κοντότι.

Άλλες πόλεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και το Μιλάνο, η Ρώμη και η Φλωρεντία κοινώς θεωρούνται ως οι εξέχουσες πόλεις στην ιταλική μόδα, άλλες πόλεις όπως η Βενετία, η Βιτσέντζα, το Τορίνο, η Νάπολη και η Μπολόνια είναι επίσης σημαντικά κέντρα για την ιταλική βιομηχανία μόδας. Η Βενετία,για παράδειγμα,είναι η βάση του ιταλικού οίκου μόδας Ρομπέρτα ντι Καμερίνο ο οποίος ιδρύθηκε το 1945. Είναι διάσημος για τις τσάντες του και σχετίζεται κυρίως με τη δημιουργία της it bag, ένα είδος τσάντας που αναγνωρίζεται χάρη στο σύμβολο κύρους της. Μάρκες όπως Μαξ Μάρα και Μπένετον,εκτός από το ότι είναι σημαντικές ιταλικές επωνυμίες, δεν έχουν την έδρα τους στο Μιλάνο, τη Ρώμη ή τη Φλωρεντία, αφού η πρώτη έχει τις έδρες τις στην Ρέτζιο Εμίλια και η τελευταία στην Ποντζάρο Βένετο. Η ιταλική εταιρία OTB που ιδρύθηκε από τον Ρέντζο Ρόσο, ιδιοκτήτη διαφορετικών εταιριών έτοιμου ενδύματος όπως η Ντίζελ και επίσης οίκων μόδας όπως η Μάρνι, η γερμανική μάρκα Βίκτωρ & Ρολφ και η βελγική Μεζόν Μαρτίν Μαργκιέλα, έχουν την έδρα τους στα περίχωρα της Βιτσέντζα, στην περιοχή Βένετο. Οι ιταλικές εταιρίες Τσεσάρε Πατσιότι, καθώς επίσης και η Τοντς, που ανήκουν στον επιχειρηματία Ντιέγκο Ντελά Βάλε (που παράγει πολυτελή παπούτσια, άλλα δερμάτινα προϊόντα και επίσης ρούχα με τις επωνυμίες Τοντς, Ρότζερ Βιβιέρ, Χόγκαν, Φέι και την υψηλής ραπτικής επωνυμία Σιαπαρέλι), έχουν την έδρα τους στην περιοχή της Μάρτσε, μία πολύ σημαντική περιοχή κατασκευής παπουτσιών και δερμάτινων στοιχείων στις ακτές της Αδριατικής. Η έδρα των οίκων μόδας Φαμπιάνα Φιλίπι και Μπρουνέλο Κουτσινέλι είναι η περιοχή Ούμπρια και των πολυτελών επωνυμιών Κίτον και Χάρμοντ & Μπλέιν είναι η Νάπολη.