Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ισμαήλ αλ-Φαρούκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι
Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι
Γέννηση1 Ιανουαρίου 1921
Γιάφα, Παλαιστίνη
Θάνατος27 Μαΐου 1986 (65 ετών)
Γουίνκοτ, Πενσυλβάνια, Ηνωμένες Πολιτείες
ΠεριοχήΦιλοσοφία 20ου αιώνα
ΣχολήΙσλαμικές Σπουδές, Διαθρησκευτικός Διάλογος
Κύρια ΕνδιαφέρονταΙσλάμ, Αραβισμός, Ιουδαϊσμός, Αντισιωνισμός, Χριστιανισμός
Αξιοσημείωτες ΙδέεςΜετα-θρησκεία
Ισλαμοποίηση της γνώσης
Urubah (Αραβισμός)
Αναβίωση του Ιτζτιχάντ
ΕπιδράσειςΙσλάμ, Αραβισμός, Ιουδαϊσμός, Αντισιωνισμός, Χριστιανισμός
Υπογραφή
Ιστοσελίδαismailfaruqi.com

Ο Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι (Ismaʻīl Rājī al-Fārūqī, αραβικά: إسماعيل راجي الفاروقي‎‎, 1 Ιανουαρίου 1921 – 27 Μαΐου 1986) ήταν Παλαιστίνιος-Αμερικανός φιλόσοφος, γνωστός για τη συμβολή του στις Ισλαμικές σπουδές και στον διαθρησκευτικό διάλογο. Πέρασε αρκετά χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αλ-Αζχάρ στο Κάιρο και δίδαξε σε πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ στο Μόντρεαλ, Καναδάς. Ο Ισμαήλ αλ-Φαρούκι ήταν καθηγητής Θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Τέμπλ, όπου ίδρυσε και διηύθυνε το πρόγραμμα Ισλαμικών Σπουδών. Ίδρυσε επίσης το Διεθνές Ινστιτούτο Ισλαμικής Σκέψης (IIIT). Ο αλ-Φαρούκι έγραψε πάνω από 100 άρθρα και 25 βιβλία, όπως τα Christian Ethics: A Historical and Systematic Analysis of Its Dominant Ideas και Al-Tawhid: Its Implications For Thought And Life.

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι γεννήθηκε στη Γιάφα, στην Παλαιστίνη υπό τη Βρετανική Εντολή.[1] Ο πατέρας του, Αμπντ αλ-Χούντα αλ-Φαρούκι, ήταν Ισλαμικός δικαστής (qadi). Έλαβε τις πρώτες θρησκευτικές του σπουδές στο σπίτι και στο τοπικό τζαμί. Το 1936, άρχισε να φοιτά στο Γαλλικό Δομινικανό Κολλέγιο των Αδελφών της Γιάφα.

Το 1942, διορίστηκε γραμματέας συνεταιριστικών εταιρειών υπό τη Βρετανική Εντολή στην Ιερουσαλήμ. Το 1945, έγινε διοικητής της περιοχής της Γαλιλαίας. Μετά τον Πόλεμο των Αραβο-Ισραηλινών του 1948, ο αλ-Φαρούκι μετανάστευσε στη Βηρυτός, Λίβανος, όπου σπούδασε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Αργότερα, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, όπου απέκτησε το μεταπτυχιακό του στη φιλοσοφία με μια διατριβή με τίτλο The Ethics of Reason and the Ethics of Life (Kantian and Nietzschean Ethics) το 1949.[2]

Στη διατριβή του, ο αλ-Φαρούκι εξέτασε την ηθική του Ιμμάνουελ Καντ και του Φρίντριχ Νίτσε. Συνέχισε με ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1951 και απέκτησε το διδακτορικό του με μια διατριβή με τίτλο On Justifying the Good από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα το 1952.[3] Στη διδακτορική του διατριβή, ο αλ-Φαρούκι υποστήριξε ότι οι αξίες είναι απόλυτες, αυτοϋπάρχουσες ουσίες γνωστές a priori μέσω συναισθηματικής διαίσθησης. Βασίστηκε στις θεωρίες του Μαξ Σέλερ και στις μελέτες του Νικολάι Χάρτμαν στην ηθική.[4][5]

Οι σπουδές του τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η απουσία μιας υπερβατικής θεμελίωσης οδηγεί σε ηθικό σχετικισμό, ωθώντας τον να επανεξετάσει την Ισλαμική του κληρονομιά. Μέσα σε έξι χρόνια από την άφιξή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναγνώρισε την ανάγκη για πιο ενδελεχή μελέτη του Ισλάμ, που τον οδήγησε να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αλ-Αζχάρ στην Αίγυπτο. Μέχρι τη στιγμή που έφυγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, είχε αναπτύξει νέες ερωτήσεις σχετικά με τις ηθικές υποχρεώσεις και επιδίωκε να ενσωματώσει τις διανοητικές του αναζητήσεις με την Ισλαμική του ταυτότητα.[6]

Ακαδημαϊκή καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1958, ο αλ-Φαρούκι προσκλήθηκε ως επισκέπτης καθηγητής στη Σχολή Θεολογίας του Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ. Έζησε στο Ville St. Laurent και εντάχθηκε στο Ινστιτούτο Ισλαμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου ΜακΓκιλ μετά από πρόσκληση του ιδρυτή του, Γουίλφρεντ Καντγουελ Σμιθ. Από το 1958 έως το 1961, δίδαξε δίπλα στον Σμιθ και ήταν γνωστός για τη δυναμική και πρωτότυπη προσέγγισή του στην Ισλαμική σκέψη.[7] Κατά τη διάρκεια της θητείας του, μελέτησε τη Χριστιανική θεολογία και τον Ιουδαϊσμό και γνώρισε τον Πακιστανό φιλόσοφο Φαζλουρ Ραχμάν Μαλίκ. Το 1961, ο Ραχμάν οργάνωσε μια διετή θέση για τον αλ-Φαρούκι στο Κεντρικό Ινστιτούτο Ισλαμικών Ερευνών στο Καράτσι, Πακιστάν, για να τον εκθέσει σε διαφορετικές μουσουλμανικές κουλτούρες. Ο αλ-Φαρούκι εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής εκεί από το 1961 έως το 1963.[8]

Το 1964, ο αλ-Φαρούκι επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και υπηρέτησε ως επισκέπτης καθηγητής στη Σχολή Θεολογίας του Πανεπιστήμιο του Σικάγο και ως αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Σιράκιουζ. Το 1968, εντάχθηκε στο Πανεπιστήμιο Τέμπλ ως καθηγητής θρησκείας, όπου ίδρυσε το πρόγραμμα Ισλαμικών Σπουδών και κατείχε τη θέση αυτή μέχρι το θάνατό του το 1986.[9] Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Πανεπιστήμιο Τέμπλ, ο αλ-Φαρούκι καθοδήγησε πολλούς φοιτητές, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου διδακτορικού φοιτητή του, Τζον Εσπόζιτο.[10][11]

Τον Μάρτιο του 1977, ο αλ-Φαρούκι έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Μουσουλμανικής Εκπαίδευσης στη Μακκά. Στο συνέδριο συμμετείχαν προσωπικότητες όπως ο Μουχάμαντ Καμάλ Χασάν, ο Σαΐντ Μουχάμαντ Νακίμπ αλ-Άτας, και ο Σαΐντ Άλι Ασράφ. Το συνέδριο έθεσε τις βάσεις για την ίδρυση Ισλαμικών πανεπιστημίων στο Ντάκα, Ισλαμαμπάντ, Κουάλα Λουμπούρ, Καμπάλα και Νίγηρας. Ο αλ-Φαρούκι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις συζητήσεις και την ανάπτυξη των δράσεων του συνεδρίου.[12]

Φιλοσοφία και σκέψη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη σκέψη: Αραβισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώιμη διανοητική εστίαση του Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι ήταν στον urubah (Αραβισμός). Υποστήριξε ότι το urubah ήταν ο πυρήνας της ταυτότητας και των αξιών που ενώνουν όλους τους Μουσουλμάνους σε μια ενιαία κοινότητα πιστών (ummah). Ο αλ-Φαρούκι πίστευε ότι η αραβική γλώσσα, ως η γλώσσα του Κορανίου, ήταν απαραίτητη για την πλήρη κατανόηση της Ισλαμικής αντίληψης του κόσμου. Υποστήριξε ότι το urubah ήταν αδιαχώριστο από τη μουσουλμανική ταυτότητα, περιλαμβάνοντας και τις γλωσσικές και τις θρησκευτικές διαστάσεις.[13]

Ο αλ-Φαρούκι τόνισε επίσης την έννοια του tawhid (μονοθεϊσμός) ως κεντρικό στοιχείο της αραβικής θρησκευτικής συνείδησης, που το βρήκε στον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ. Αυτή η ιδέα υπογράμμισε μια κοινή ροή μονοθεϊστικών πεποιθήσεων σε αυτές τις θρησκείες, ριζωμένη στην αραβική κουλτούρα και γλώσσα.[14] Πίστευε ότι το Ισλάμ και ο μονοθεϊσμός ήταν δώρα της αραβικής συνείδησης στην ανθρωπότητα, κάτι που ήταν σε αντίθεση με τον φυλετικό εθνικισμό της σύγχρονης εποχής.[15]

Αυτή η στάση επικρίθηκε από ορισμένους μελετητές για την αντιληπτή ουσιοκρατική και αραβοκεντρική προσέγγισή της. Κριτικοί, συμπεριλαμβανομένων μη Αράβων μουσουλμάνων διανοούμενων, αμφισβήτησαν τον ισχυρισμό του ότι η αραβική ήταν η μόνη γλωσσική δομή κατάλληλη για την Ισλαμική σκέψη. Ο χρόνος του αλ-Φαρούκι στο Πακιστάν, όπου εκτέθηκε σε διαφορετικές μουσουλμανικές κουλτούρες, έκανε λίγα για να αλλάξει τις αρχικές του αραβοκεντρικές απόψεις.[16]

Μετάβαση στον Ισλαμισμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι απόψεις του αλ-Φαρούκι εξελίχθηκαν σημαντικά μετά τη μετεγκατάστασή του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εμπλοκή του με την Ένωση Μουσουλμάνων Φοιτητών (MSA) στο Πανεπιστήμιο Τέμπλ τον έφερε σε επαφή με μια ποικιλία μουσουλμάνων φοιτητών από διάφορα πολιτιστικά υπόβαθρα. Αυτή η έκθεση τον οδήγησε να επανεξετάσει την προηγούμενη εστίασή του στον Αραβισμό.[17] Άρχισε να δίνει προτεραιότητα σε μια ευρύτερη Ισλαμική ταυτότητα αντί για τον Αραβικό εθνικισμό, δηλώνοντας: "Μέχρι πριν λίγους μήνες, ήμουν Παλαιστίνιος, Άραβας και Μουσουλμάνος. Τώρα είμαι Μουσουλμάνος που τυχαίνει να είναι Άραβας από την Παλαιστίνη".[18] Σκεπτόμενος περαιτέρω την ταυτότητά του, ο αλ-Φαρούκι είπε: "Ρώτησα τον εαυτό μου: Ποιος είμαι; Ένας Παλαιστίνιος, ένας φιλόσοφος, ένας φιλελεύθερος ανθρωπιστής; Η απάντησή μου ήταν: Είμαι Μουσουλμάνος".[19]

Αυτή η μετατόπιση επηρεάστηκε επίσης από τη συμμετοχή του στον διαθρησκευτικό διάλογο, όπου άρχισε να βλέπει τη σημασία μιας ενωμένης Ισλαμικής ταυτότητας για να προωθήσει ουσιαστικές συνομιλίες με μη Μουσουλμάνους. Η εμπλοκή του αλ-Φαρούκι με την MSA και οι συναντήσεις του με διαφορετικές μουσουλμανικές κουλτούρες στις Ηνωμένες Πολιτείες ενίσχυσαν περαιτέρω την ευρύτερη Ισλαμική του ταυτότητα σε σχέση με τις προηγούμενες αραβοκεντρικές απόψεις του.[20]

Μετα-θρησκεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αλ-Φαρούκι επιδίωξε να καθιερώσει μετα-θρησκευτικές αρχές βασισμένες στη λογική για την αξιολόγηση των θρησκειών σύμφωνα με καθολικά πρότυπα και όχι η μία έναντι της άλλης. Αυτή η φιλόδοξη προσπάθεια είχε ως στόχο να βρει κοινό έδαφος για την κατανόηση και τη συνεργασία μεταξύ διαφορετικών θρησκειών. Πρότεινε αρκετές καθοδηγητικές αρχές για τον διάλογο, όπως ότι όλοι οι διάλογοι υπόκεινται σε κριτική, η επικοινωνία πρέπει να υπακούει στους νόμους της εσωτερικής και εξωτερικής συνοχής, ο διάλογος πρέπει να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να είναι ελεύθερος από "κανονικές απεικονίσεις", και η εστίαση πρέπει να είναι σε ηθικά ερωτήματα αντί για θεολογικές διαμάχες.[21]

Ο αλ-Φαρούκι πίστευε ότι ο μετα-θρησκευτικός διάλογος μπορούσε να χρησιμεύσει ως μέσο για την επίτευξη αμοιβαίας κατανόησης και σεβασμού μεταξύ διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων, βοηθώντας να γεφυρωθεί το χάσμα που δημιουργείται από δογματικές διαφορές. Η εστίασή του στην ηθική αντί για τη θεολογία αποσκοπούσε στη διευκόλυνση πιο εποικοδομητικών και λιγότερο συγκρουσιακών διαθρησκευτικών συναντήσεων.[22]

Ολιστική γνώση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη της έννοιας της ολιστικής γνώσης, εκφράζοντας ανησυχίες για την εκκοσμίκευση της γνώσης στις μουσουλμανικές κοινωνίες. Συζήτησε "την κακοήθεια της ουμά" και υποστήριξε ότι η εξάρτηση από τα δυτικά εκκοσμικευμένα εργαλεία και μεθόδους οδήγησε σε αποσύνδεση από τις οικολογικές και κοινωνικές πραγματικότητες των μουσουλμανικών εθνών, συχνά παραβλέποντας παραβιάσεις της Ισλαμικής ηθικής.[23] Τόνισε τη σημασία της ενσωμάτωσης των Ισλαμικών αρχών με τη σύγχρονη γνώση για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων και τη διατήρηση της ηθικής ακεραιότητας της ουμά.[24]

Οι μεταγενέστερες διανοητικές προσπάθειες του αλ-Φαρούκι επικεντρώθηκαν στην Ισλαμοποίηση της γνώσης. Επιδίωξε την εναρμόνιση των Ισλαμικών αρχών με τις σύγχρονες ακαδημαϊκές επιστήμες, προωθώντας μια ολιστική ενσωμάτωση της πίστης και της λογικής.[25] Το έργο του σε αυτόν τον τομέα κορυφώθηκε με την ίδρυση του IIIT, που αποσκοπούσε στην ανάπτυξη μιας Ισλαμικής επιστημολογίας και μεθοδολογίας για διάφορους τομείς μελέτης.[26]

Ο αλ-Φαρούκι τόνισε την ανάγκη ενσωμάτωσης της Ισλαμικής γνώσης με τις σύγχρονες επιστήμες. Πίστευε στην ανάπτυξη ενός ενιαίου Ισλαμικού προγράμματος σπουδών που να ενσωματώνει τις σύγχρονες επιστήμες ενώ τις θεμελιώνει στην Ισλαμική σκέψη.[27] Η προσέγγισή του περιλάμβανε μια συστηματική διαδικασία για τον εντοπισμό και την εξάλειψη στοιχείων που δεν συμβαδίζουν με τις Ισλαμικές αρχές και την ενσωμάτωση των Ισλαμικών αξιών σε διάφορες ακαδημαϊκές επιστήμες.[28]

Επικεντρωμένος έντονα στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ο αλ-Φαρούκι υποστήριξε τη δημιουργία ολοκληρωμένων προγραμμάτων σπουδών και ακαδημαϊκών ιδρυμάτων που να συνδυάζουν τις Ισλαμικές και σύγχρονες επιστήμες.[29] Αυτή η προσέγγιση είχε ως στόχο την παραγωγή μελετητών που να είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν σύγχρονες προκλήσεις από Ισλαμική σκοπιά. Ο αλ-Φαρούκι τόνισε επίσης τη σημασία της ανάπτυξης προγραμμάτων σπουδών, πρακτικών στρατηγικών για την εφαρμογή και μιας ολιστικής προσέγγισης για τη μεταρρύθμιση ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος.[30]

Απόψεις για τον Σιωνισμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι ήταν έντονος κριτικός του Σιωνισμού, θεωρώντας τον ασυμβίβαστο με τον Ιουδαϊσμό λόγω της εθνικιστικής του ιδεολογίας.[31] Υποστήριξε ότι οι αδικίες που προκλήθηκαν από τον Σιωνισμό απαιτούσαν την αποδόμησή του. Πρότεινε ότι οι πρώην Ισραηλινοί Εβραίοι που απαρνούνταν τον Σιωνισμό θα μπορούσαν να ζήσουν ως μια "κοινότητα της ουμά" εντός του μουσουλμανικού κόσμου, ακολουθώντας τον Εβραϊκό νόμο όπως ερμηνεύεται από τα ραβινικά δικαστήρια μέσα σε ένα Ισλαμικό πλαίσιο.[32] Αυτή η στάση υπογράμμισε τη δέσμευσή του σε ένα όραμα δικαιοσύνης ριζωμένο στις Ισλαμικές αρχές.[33][34]

Ακαδημαϊκά επιτεύγματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1980, ο Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι συνίδρυσε το Διεθνές Ινστιτούτο Ισλαμικής Σκέψης (IIIT) με τους Ταχά Τζαμπίρ Αλαλβάνι, Αμπντούλ Χαμίντ ΑμπουΣουλαϊμάν και Ανουάρ Ιμπραχίμ.

Ο αλ-Φαρούκι συνέβαλε στις Ισλαμικές σπουδές μέσω των εκτεταμένων συγγραφών του και της συμμετοχής του σε ακαδημαϊκές και διαθρησκευτικές οργανώσεις. Έγραψε πάνω από 100 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και δημοσίευσε 25 βιβλία, όπως τα Christian Ethics: A Historical and Systematic Analysis of Its Dominant Ideas (1968), Islam and the Problem of Israel (1980) και Al-Tawhid: Its Implications For Thought And Life (1982). Συμμετείχε στην ίδρυση της Ομάδας Ισλαμικών Σπουδών της Αμερικανικής Ακαδημίας Θρησκείας και υπηρέτησε ως πρόεδρός της για δέκα χρόνια. Επιπλέον, κατείχε θέσεις όπως αντιπρόεδρος του Διαθρησκευτικού Συνεδρίου Ειρήνης και πρόεδρος του Αμερικανικού Ισλαμικού Κολλεγίου στο Σικάγο.[35]

Ο αλ-Φαρούκι πρότεινε την έννοια του tawhid (μονοθεϊσμός) ως ενωτική αρχή στην Ισλαμική σκέψη, τονίζοντας τη σημασία της σε διάφορες πτυχές της ζωής, όπως η ηθική, η πολιτική και η εκπαίδευση. Η πρωτοβουλία του για την "Ισλαμοποίηση της γνώσης" αποσκοπούσε στην ενσωμάτωση των Ισλαμικών αρχών με τις σύγχρονες ακαδημαϊκές επιστήμες, προωθώντας μια ολιστική ενσωμάτωση της πίστης και της λογικής.[36] Στο IIIT, το έργο του περιλάμβανε τη δημιουργία ενός πλαισίου για μια Ισλαμική επιστημολογία, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης προγραμμάτων σπουδών και ερευνητικών μεθοδολογιών βασισμένων στην Ισλαμική σκέψη. Αυτή η πρωτοβουλία αποσκοπούσε στην αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει η εκκοσμίκευση και στην εμπλοκή με την πνευματική παράδοση του Ισλάμ.[37]

Σύμφωνα με τον Ιμπραχίμ Καλίν, η "Ισλαμοποίηση της γνώσης" του αλ-Φαρούκι στοχεύει κυρίως τις ανθρωπιστικές επιστήμες, εξαιρώντας τη σύγχρονη επιστημονική γνώση, κάτι που οδήγησε σε μια κοινωνιολογική εστίαση στην Ισλαμική γνώση και παραμέλησε την εκκοσμικευτική επίδραση της σύγχρονης επιστήμης.[38]

Ο αλ-Φαρούκι συμμετείχε επίσης στον διαθρησκευτικό διάλογο, προωθώντας την αμοιβαία κατανόηση και συνεργασία μεταξύ διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων. Οι προσπάθειές του αποσκοπούσαν στην προώθηση ενός παγκόσμιου περιβάλλοντος ειρήνης και σεβασμού, υπογραμμίζοντας τις κοινές αξίες μεταξύ Ισλάμ, Χριστιανισμού και Ιουδαϊσμού.[39]

Σύγχρονη σημασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ιδέες του Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι για την Ισλαμοποίηση της γνώσης συνεχίζουν να επηρεάζουν τη σύγχρονη Ισλαμική σκέψη. Η έμφαση του στην ενσωμάτωση των Ισλαμικών αρχών με τις σύγχρονες ακαδημαϊκές επιστήμες παραμένει σχετική για τους μελετητές και τους εκπαιδευτικούς που επιδιώκουν να εναρμονίσουν την πίστη και τη λογική. Το έργο του αναφέρεται συχνά σε ακαδημαϊκά συνέδρια και δημοσιεύσεις σχετικά με την Ισλαμική σκέψη και την εκπαίδευση.[40][41][42]

Οι συνεισφορές του αλ-Φαρούκι στον διαθρησκευτικό διάλογο αναγνωρίζονται επίσης ευρέως. Οι προσπάθειές του για την προώθηση της αμοιβαίας κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων έχουν σημειωθεί σε αρκετά επιστημονικά έργα. Η προσέγγισή του στον διαθρησκευτικό διάλογο, που τόνισε τις κοινές αξίες μεταξύ Ισλάμ, Χριστιανισμού και Ιουδαϊσμού, θεωρείται σημαντική συμβολή στην προώθηση ενός παγκόσμιου περιβάλλοντος ειρήνης και σεβασμού.[43][44]

Οι συνεισφορές του στην μουσουλμανική κοινότητα του Μόντρεαλ και η επιρροή του στην Ισλαμική μελέτη έχουν αναγνωριστεί μεταθανάτια.[45]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάιο του 1986, ο Ισμαήλ Ράτζι αλ-Φαρούκι και η σύζυγός του δολοφονήθηκαν στο σπίτι τους στο Γουίνκοτ, Πενσυλβάνια από τον Τζόζεφ Λούις Γιάνγκ, γνωστός και ως Γιουσούφ Άλι. Ο Γιάνγκ ομολόγησε το έγκλημα, καταδικάστηκε σε θάνατο και πέθανε στη φυλακή από φυσικά αίτια το 1996.[46][47][48] Η επίθεση άφησε επίσης την κόρη τους, Ανμάρ αλ-Ζεΐν, σοβαρά τραυματισμένη αλλά επέζησε μετά από εκτεταμένη ιατρική περίθαλψη. Διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί σχετικά με τα κίνητρα πίσω από τις δολοφονίες, συμπεριλαμβανομένης μιας αποτυχημένης διάρρηξης και μιας πολιτικά υποκινούμενης δολοφονίας.[49][50][51][52]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Imtiyaz Yusuf, επιμ. (2021). Essential Writings: Ismail Al Faruqi. Kuala Lumpur: IBT Books. σελ. 3. 
  2. ↑ Al-Faruqi, Isma'il Raji (1949). The Ethics of Reason and the Ethics of Life (Kantian and Nietzschean Ethics) (Master's thesis). Bloomington: Indiana University. 
  3. ↑ Al-Faruqi, Isma'il (1952). On Justifying the Good (PhD thesis). Bloomington: Indiana University. 
  4. ↑ Scheler, Max (1960). On the Eternal Man. Μτφρ. Bernard Noble. London: SCM Press. 
  5. ↑ Scheler, Max (1961). Man's Place in Nature. Boston: Beacon Press. 
  6. ↑ Fletcher, Charles (2014). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Inter-faith Dialogue and the Work of Ismail Al-Faruqi. United Kingdom: I.B.Tauris. σελ. 34. 
  7. ↑ Balfour, Clair (July 31, 1986). «Islamic scholar slain in U.S. was figure in Montreal». The Gazette (Montreal). https://news.google.com/newspapers?nid=1946&dat=19860731&id=sBUyAAAAIBAJ&sjid=DaYFAAAAIBAJ&pg=3896,4415821. 
  8. ↑ Imtiyaz Yusuf, επιμ. (2021). Essential Writings: Ismail Al Faruqi. Kuala Lumpur: IBT Books. σελ. 4. 
  9. ↑ Fletcher, Charles (2014). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Inter-faith Dialogue and the Work of Ismail Al-Faruqi. United Kingdom: I.B.Tauris. 
  10. ↑ Quraishi, M. Tariq (1986). Ismail al-Faruqi: An Enduring Legacy. MSA Publications. σελ. 9. 
  11. ↑ «Editorial». The American Journal of Islamic Social Sciences 28 (3): ii-xii. 2011. 
  12. ↑ «Editorial». The American Journal of Islamic Social Sciences 28 (3): ii-xii. 2011. 
  13. ↑ Al-Faruqi, Isma'il R. (1962). 'Urubah and Religion: An Analysis of the Dominant Ideas of Arabism and of Islam as Its Heights Moment of Consciousness. On Arabism. 1. Amsterdam: Djambatan. 
  14. ↑ Al-Faruqi, Isma'il R. (1962). 'Urubah and Religion: An Analysis of the Dominant Ideas of Arabism and of Islam as Its Heights Moment of Consciousness. On Arabism. 1. Amsterdam: Djambatan. 
  15. ↑ Bakar, Osman (2005). Strum, Philippa, επιμ. The Intellectual Impact of American Muslim Scholars on the Muslim World, with Special Reference to Southeast Asia. Woodrow Wilson International Center for Scholars. σελίδες 96–97. ISBN 1-933549-98-X. 
  16. ↑ Fletcher, Charles D. (2015). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Interfaith Dialogue and the Work of Isma'il al-Faruqi. London: I.B. Tauris. σελίδες 35–37. 
  17. ↑ Ba-Yunus, Ilyas (1988). «Al Faruqi and Beyond: Future Directions in Islamization of Knowledge». The American Journal of Islamic Social Sciences 5 (1): 14. 
  18. ↑ Ba-Yunus, Ilyas (1988). «Al Faruqi and Beyond: Future Directions in Islamization of Knowledge». The American Journal of Islamic Social Sciences 5 (1): 14. 
  19. ↑ Quraishi, M. Tariq (1986). Ismail al-Faruqi: An Enduring Legacy. MSA Publications. σελ. 9. 
  20. ↑ Fletcher, Charles D. (2015). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Interfaith Dialogue and the Work of Isma'il al-Faruqi. London: I.B. Tauris. σελίδες 35–37. 
  21. ↑ Fletcher, Charles D. (2015). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Interfaith Dialogue and the Work of Isma'il al-Faruqi. London: I.B. Tauris. σελίδες 43–45. 
  22. ↑ Fletcher, Charles D. (2015). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Interfaith Dialogue and the Work of Isma'il al-Faruqi. London: I.B. Tauris. σελίδες 46–48. 
  23. ↑ Ahsan, Muhammad Amimul (2013). «Islamization of Knowledge: An Agenda for Muslim Intellectuals». Global Journal of Management and Business Research Administration and Management 13 (10). 
  24. ↑ Bakar, Osman (2005). Strum, Philippa, επιμ. The Intellectual Impact of American Muslim Scholars on the Muslim World, with Special Reference to Southeast Asia. Woodrow Wilson International Center for Scholars. σελίδες 96–97. ISBN 1-933549-98-X. 
  25. ↑ Al-Faruqi, Isma'il Raji (1982). Islamization of Knowledge: General Principles and Work Plan. IIIT. 
  26. ↑ Al-Faruqi, Isma'il Raji (1982). Islamization of Knowledge: General Principles and Work Plan. IIIT. 
  27. ↑ Hashim, Rosnani; Rossidy, Imron (2000). «Islamization of Knowledge: A Comparative Analysis of the Conceptions of Al-Attas and Al-Faruqi». Intellectual Discourse 8 (1): 19–45. 
  28. ↑ Hashim, Rosnani; Rossidy, Imron (2000). «Islamization of Knowledge: A Comparative Analysis of the Conceptions of Al-Attas and Al-Faruqi». Intellectual Discourse 8 (1): 19–45. 
  29. ↑ Hashim, Rosnani; Rossidy, Imron (2000). «Islamization of Knowledge: A Comparative Analysis of the Conceptions of Al-Attas and Al-Faruqi». Intellectual Discourse 8 (1): 19–45. 
  30. ↑ Fletcher, Charles D. (2015). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Interfaith Dialogue and the Work of Isma'il al-Faruqi. London: I.B. Tauris. σελίδες 151–152. 
  31. ↑ Al-Faruqi, Isma'il R. (1980). Islam and the Problem of Israel. London: The Islamic Council of Europe. 
  32. ↑ Al-Faruqi, Isma'il R. (1980). Islam and the Problem of Israel. London: The Islamic Council of Europe. 
  33. ↑ Fletcher, Charles D. (2015). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Interfaith Dialogue and the Work of Isma'il al-Faruqi. London: I.B. Tauris. σελ. 152. 
  34. ↑ Ismail R. al-Faruqi, "Islam and Zionism," in John L. Esposito, ed., Voices of Resurgent Islam (New York: Oxford University Press, 1983), 265.
  35. ↑ Fletcher, Charles (2014). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Inter-faith Dialogue and the Work of Ismail Al-Faruqi. United Kingdom: I.B.Tauris. 
  36. ↑ Al-Faruqi, Isma'il Raji (1982). Islamization of Knowledge: General Principles and Work Plan. IIIT. 
  37. ↑ Al-Faruqi, Isma'il Raji (1982). Islam: Source and Purpose of Knowledge: Proceedings and Selected Papers of Second Conference on Islamization of Knowledge. IIIT. 
  38. ↑ Kalin, Ibrahim (2002). God, Life and the Cosmos. Ashgate. σελίδες 60–61. Ismail al-Faruqi’s work known under the rubric of 'Islamization of knowledge' is a good example of how the idea of method or methodology ('manhaj' and 'manhajiyyah', the Arabic equivalents of method and methodology, which are the most popular words of the proponents of this view) can obscure deeper philosophical issues involved in the current discussions of science. Even though al-Faruqi’s project was proposed to Islamize the existing forms of knowledge imported from the West, his focus was exclusively on the humanities, leaving scientific knowledge virtually untouched. This was probably due to his conviction that the body of knowledge generated by modern natural sciences is neutral and as such requires no special attention. Thus, al-Faruqi’s work and that of IIIT after his death concentrated on the social sciences and education. This had two important consequences. First, al-Faruqi’s important work on Islamization provided his followers with a framework in which knowledge (ilm) came to be equated with social disciplines, thus ending up in a kind of sociologism. The prototype of al-Faruqi’s project is, we may say, the modern social scientist entrusted as arbiter of the traditional Alim. Second, the exclusion of modern scientific knowledge from the scope of Islamization has led to negligent attitudes, to say the least, toward the secularizing effect of the modern scientific worldview. This leaves the Muslim social scientists, the ideal-types of the Islamization program, with no clue as to how to deal with the questions that modern scientific knowledge poses. Furthermore, to take the philosophical foundations of modern, natural sciences for granted is tantamount to reinforcing the dichotomy between the natural and human sciences, a dichotomy whose consequences continue to pose serious challenges to the validity of the forms of knowledge outside the domain of modern physical sciences. 
  39. ↑ Yusuf, Imtiyaz (2012). Islam and Knowledge: Al Faruqi's Concept of Religion in Islamic Thought. London: I. B. Tauris. 
  40. ↑ Bakar, Osman (2005). Strum, Philippa, επιμ. «The Intellectual Impact of American Muslim Scholars on the Muslim World, with Special Reference to Southeast Asia». Muslims in the United States: Identity, Influence, Innovation (Woodrow Wilson International Center for Scholars): 96–97. ISBN 1-933549-98-X. 
  41. ↑ Yusof, Norazmi (2015). «Revisiting al-Faruqi's Islamization of Knowledge in the Context of Modern Islamic Thought». International Journal of Islamic Thought 7 (1): 49–57. doi:10.24035/ijit.07.2015.005. 
  42. ↑ Shaikh, Saulat (2015). «Ismail al-Faruqi's Concept of the Islamization of Knowledge». Journal of Islamic Studies 15 (3): 49–57. 
  43. ↑ Khan, Rahim (2018). «Al-Faruqi's Interfaith Dialogue and Its Contemporary Significance». Journal of Islamic Studies 15 (3): 209–223. 
  44. ↑ Zain, Nurul (2013). «The Role of Ismail al-Faruqi in Interfaith Dialogue». Global Journal of Management and Business Research Administration and Management 13 (10): 10–18. 
  45. ↑ Balfour, Clair (July 31, 1986). «Islamic scholar slain in U.S. was figure in Montreal». The Gazette (Montreal). https://news.google.com/newspapers?nid=1946&dat=19860731&id=sBUyAAAAIBAJ&sjid=DaYFAAAAIBAJ&pg=3896,4415821. 
  46. ↑ «Black Muslim Charged in Slaying of Islamic Scholar and His Wife». The New York Times. 18 Ιανουαρίου 1987. 
  47. ↑ O'Bryan, Ruth (8 Ιουλίου 1987). «Confession Details Stalking, Slaying Of Islamic Scholars». The Morning Call. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2018. 
  48. ↑ Bell, Adam (11 Μαρτίου 1996). «Inside the Capitol (Joseph Louis Young dies of natural causes on death row)». The Patriot News. 
  49. ↑ Toth, Anthony B. (Νοεμβρίου 1986). «Focus on Arabs and Islam». Washington Report on Middle East Affairs. 
  50. ↑ Fletcher, Charles (2014). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Inter-faith Dialogue and the Work of Ismail Al-Faruqi. United Kingdom: I.B.Tauris. 
  51. ↑ «Assassination motive behind al-Faruqi killings». New Straits Times (Kuala Lumpur, Malaysia). August 20, 1986. https://news.google.com/newspapers?nid=1309&dat=19860820&id=MNRHAAAAIBAJ&sjid=vo4DAAAAIBAJ&pg=5815,1095948. Ανακτήθηκε στις June 22, 2024. 
  52. ↑ «Zionist backlash against Arab intellectuals». New Straits Times (Kuala Lumpur, Malaysia). August 21, 1986. https://news.google.com/newspapers?nid=1309&dat=19860821&id=MdRHAAAAIBAJ&sjid=vo4DAAAAIBAJ&pg=6800,1300812. Ανακτήθηκε στις June 22, 2024. 


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ισμαήλ_αλ-Φαρούκι&oldid=10684463"