Ιρίνα Τσίλικ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιρίνα Τσίλικ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ірина Андріївна Цілик (Ουκρανικά)
Γέννηση18  Νοεμβρίου 1982
Κίεβο
Χώρα πολιτογράφησηςΟυκρανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΟυκρανικά
ΣπουδέςNational University of Theatre, Film and TV in Kyiv (1999–2005)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
κινηματογραφιστής
σκηνοθέτρια ταινιών κινηματογράφου
σεναριογράφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ιρίνα Τσίλικ (Ουκρανικά: Ірина Цілик, γεννημένη στις 18 Νοεμβρίου 1982) είναι Ουκρανή σκηνοθέτις και συγγραφέας, μέλος του Ουκρανικού PEN International. Είναι η νικήτρια του «Βραβείου Σκηνοθεσίας: Παγκόσμιο Κινηματογραφικό Ντοκιμαντέρ» για την ταινία «Η Γη είναι Μπλε σαν ένα Πορτοκάλι» στο Φεστιβάλ Σάντανς 2020.

Βιογραφία και καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ιρίνα Τσίλικ γεννήθηκε στο Κίεβο. Αποφοίτησε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Θεάτρου, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Κιέβου με το όνομα Κερπένκο-Κάρι με τον υψηλότερο έπαινο (summa cum laude). Εργαζόταν ως 1η AD στη διαφημιστική παραγωγή και τώρα εργάζεται ως σκηνοθέτης σε μια κινηματογραφική βιομηχανία.

Επιπλέον, η Τσίλικ είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων (ποίηση, πεζογραφία, παιδικά βιβλία). Μερικά από τα έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, πολωνικά, λιθουανικά, τσέχικα, ρουμανικά, καταλανικά, σουηδικά. Παρουσιάστηκαν σε διάφορα διεθνή λογοτεχνικά φεστιβάλ και εκδηλώσεις, όπως «Φεστιβάλ Ποίησης Βερολίνου» 2017, Έκθεση Βιβλίου Λειψίας 2017, Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης 2016, „Ποίηση για όλους (Lyrik für Alle“) (Babelsprech-conference, Σάλτσμπουργκ 2016), Έκθεση Βιβλίου Βίλνιους 2016 Meownzer, ” (Ουκρανία, 2015-2016), Μήνας Ανάγνωσης Συγγραφέων (Τσεχία, Σλοβακία 2016), Διεθνές λογοτεχνικό φεστιβάλ Βιλένικα (Σλοβενία 2008) και άλλα.

Τον Νοέμβριο του 2020 ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι απένειμε στην Τσίλικ τον τίτλο του Επίτιμου Καλλιτέχνη της Ουκρανίας. [1] Αρνήθηκε την τιμή ισχυριζόμενη ότι μόλις άρχιζε την καριέρα της στη σκηνοθεσία ταινιών και θεωρεί «ακατάλληλο να αποδέχεται τέτοια βραβεία με ελαφριά καρδιά σε περιόδους αβεβαιότητας, όταν πολλοί από τους συναδέλφους της από την κινηματογραφική κοινότητα προσβλήθηκαν από τις άδικες ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης». Λίγες μέρες αργότερα το διάταγμα που απονέμει στην Τσίλικ τον τίτλο εξαφανίστηκε από την επίσημη ιστοσελίδα του Γραφείου του Προέδρου της Ουκρανίας.[1]

Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα της μέχρι στιγμής είναι η βράβευσή της για την ταινία-ντοκιμαντέρ Η Γη είναι Μπλε σαν ένα Πορτοκάλι το 2020. Το θέμα της ταινίας είναι τα βάσανα, που περνούν η Άννα και τα παιδιά της στον πόλεμο του Ντονμπάς. Για να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές τραυματικές εμπειρίες ζωής, η Άννα και τα παιδιά της κάνουν μαζί μια ταινία για τη ζωή τους στο πιο σουρεαλιστικό περιβάλλον.[2]Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ προέρχεται από την υπερρεαλιστική ποίηση του Πολ Ελυάρ.[3][4]

Η Τσίλικ ζει στο Κίεβο μαζί με τον σύζυγό της συγγραφέα Αρτέμ Τσεχ και τον γιο τους Αντρίι (ο οποίος γεννήθηκε το 2010).

Ταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βράχος. Χαρτί. Χειροβομβίδα ("Я і Фелікс", ταινία μυθοπλασίας μεγάλου μήκους, έργο σε εξέλιξη, 90'. Η ταινία πρόκειται να κυκλοφορήσει το 2022).
  • Η Γη είναι Μπλε σαν ένα Πορτοκάλι ( Земля блакитна, ніби апельсин ; ντοκιμαντέρ, 74', 2020).[3] Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς 2020 (Παγκόσμιος Διαγωνισμός Ντοκιμαντέρ) και κέρδισε το "Βραβείο Σκηνοθεσίας: Παγκόσμιο Κινηματογραφικό Ντοκιμαντέρ" εκεί. Η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου 2020 στο πρόγραμμα Generation. Επίσης, η ταινία έχει λάβει δύο βασικά βραβεία στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Docudays UA 2020 και επιλέχθηκε επίσημα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Doc Fortnight (ΗΠΑ), το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Κοπεγχάγης, το Καναδικό Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Hot Docs, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κλίβελαντ, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ZINEBI - Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και Ταινιών Μικρού Μήκους του Μπιλμπάο, Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών: Πλαίσια αναπαράστασης (UK) και περισσότερα από 60 άλλα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.
  • Η Τάιρα ("Тайра"; ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, 10', 2017) και το Παιδί ("Малиш"; ταινία ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, 15', 2017) για το κινηματογράφο-αλμανάκ "Invisible Battalion".
  • Αναμνηστική Τελετή (Помин; ταινία μυθοπλασίας μικρού μήκους). 24', 2012. Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόλοντιστ . Η ταινία συμπεριλήφθηκε στο αλμανάκ ταινιών μικρού μήκους "Νέο Ουκρανικό Κύμα. Romantigue» που διανεμήθηκε το 2013 στην Ουκρανία.
  • Μπλε Ώρα (Вдосвіта, ταινία μικρού μήκους). 10', 2008.

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βάθος πεδίου (Глибина різкості; συλλογή ποιημάτων), 2016.
  • Qi (Ці; συλλογή ποιημάτων), 2007.

Πεζός λόγος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κόκκινα σημάδια σε μαύρα ίχνη (Червоні на чорному сліди; συλλογή διηγημάτων), 2015.
  • Γενέθλια σημάδια (Родимки; συλλογή διηγημάτων), 2013.
  • Μετά το χθες (Післявчора; μυθιστόρημα), 2008.

Παιδικά βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το Μυστήριο μίας Φιλίας (МІСТОРія однієї дружби; παιδικό μυθιστόρημα περιπέτειας), 2016.
  • Μια τόσο ενδιαφέρουσα ζωή (Таке цікаве життя; παιδικό βιβλίο), 2015.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]