Ιρίνα Βίλντε
| Ιρίνα Βίλντε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Дарина Дмитрівна Полотнюк (Ουκρανικά) |
| Γέννηση | 5 Μαΐου 1907 Τσερνιβτσί |
| Θάνατος | 30 Οκτωβρίου 1982 Λβιβ |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Λιτσάκιβσκι (49°50′3″ s. š., 24°3′13″ v. d.)[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστροουγγαρία Λαϊκή Δημοκρατία της Δυτικής Ουκρανίας Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ουκρανικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Λβιβ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Περίοδος ακμής | 1930 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Yevhen Polotniuk |
| Τέκνα | I︠A︡rema I︠E︡vhenovych Polotni︠u︡k |
| Γονείς | Dmytro Makohon |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Παράσημου της Τιμής τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας Τάγμα της Φιλίας των Λαών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Νταρίνα Ντμίτριβνα Πόλοτνιουκ ( το γένος Μακόχον; ουκρανικά: Дарина Дмитрівна Полотнюк (Макогон); 5 Μαΐου 1907 – 30 Οκτωβρίου 1982), [2] περισσότερο γνωστή με το ψευδώνυμό της Ιρίνα Βίλντε (ουκρανικά: Ірина Вільде), ήταν Ουκρανή και Σοβιετική συγγραφέας και ανταποκριτής. Τα έργα της Βίλντε θεωρούνται πλέον κλασικά της ουκρανικής λογοτεχνίας.
Παιδική ηλικία και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βίλντε γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1907 στο Τσερνίβτσι της Αυστροουγγαρίας. Ο πατέρας της ήταν ο Ντμίτρο Μακόχον, δάσκαλος και συγγραφέας, η μητέρα της, Αντολφίνα Γιανιζέφσκα, ήταν δασκάλα. Η Βίλντε ήταν παντρεμένη με τον Γιεβγέν Πόλοτνιουκ, που το 1943 εκτελέστηκε από την Γκεστάπο. Με τον Πόλοτνιουκ απέκτησε δύο παιδιά. Πέθανε μετά από μακροχρόνια ασθένεια στις 30 Οκτωβρίου 1982 και τάφηκε στο νεκροταφείο Λιτσάκιβσκι στο Λβιβ.
Το 1927 αποφοίτησε από το ιδιωτικό σχολείο Ιβάνο-Φρανκίβσκ. Αποβλήθηκε από το σχολείο το 1930 ως μέρος της αντι-ουκρανικής επιχείρησης Ειρηνοποίησης, παρ' όλα αυτά αποφοίτησε το 1932 από το "Πανεπιστήμιο του Ιωάννη Β' Καζίμιρ της Πολωνίας" (σήμερα Πανεπιστήμιο του Λβιβ). Αμέσως μετά την αποφοίτησή της, λόγω υλικής στέρησης, αναγκάστηκε να πιάσει δουλειά στο περιοδικό Zhinocha dolia (Γυναικεία μοίρα)[3] στην Κολομύγια, όπου εργάστηκε μέχρι το 1939.
Λογοτεχνική δημιουργικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1930 έως το 1939, δημοσίευσε μια σειρά από διηγήματα και μυθιστορήματα για τη ζωή της δυτικής ουκρανικής διανόησης, της μικροαστικής τάξης και των φοιτητών. Το πρώτο διήγημα του νεαρού συγγραφέα Povist zyttia (Η ιστορία της ζωής) εμφανίστηκε σε έντυπη μορφή το 1930. Το 1935 δημοσίευσε το μυθιστόρημα Metelyky na shpyl'kakh (Καρφιτσωμένες πεταλούδες) με το ψευδώνυμο «Ιρίνα Βίλντε».
Κατά την περίοδο του πολέμου, και μετά την ένωση της Δυτικής Ουκρανίας με την Ουκρανική ΣΣΔ, συνέχισε να περιγράφει τα γνωστά θέματα της οικογένειας στην αστική κοινωνία. Τα έργα της περιέχουν τεράστιο αριθμό χαρακτήρων — πρωταγωνιστές από όλες τις δημόσιες σφαίρες της Γαλικίας — κλήρο, εργαζόμενους, εργάτες, αγρότες, μικροαστούς, καθώς και πληροφορίες για τις δραστηριότητες διαφόρων κομμάτων και δημόσιων οργανισμών, την πολιτική της πολωνικής διοίκησης, την οικονομία, εκπαίδευση και πολιτισμό. Ανάμεσά τους η ανθολογία διηγημάτων Khymerne sertse (Η ιδιότροπη καρδιά, 1936), οι νουβέλες Metelyky na shpyl'kakh (Καρφωτές πεταλούδες, 1936), η ιστορία Povnolitni dity (Ενήλικα παιδιά, 1939), B'ie vos' ma (Το Ρολόι χτυπάει Οκτώ, 1936).[3]
Τα μεταπολεμικά της έργα περιλαμβάνουν: Nashi bat'ky roziishlysia (Οι γονείς μας έχουν χωρίσει, 1946), Iii portret (Το Πορτρέτο της, 1948), Stezhynamy zhyttia (Μονοπάτια της ζωής, 1949), Ti z Kowalskoi (Αυτοί με την Κοβάλσκα, 1947), Iabluni zatsvily vdruhe (Οι μηλιές άνθισαν ξανά, 1949), Povisti ta opovidannia (Ιστορίες και διηγήματα, 1949 ), Zhyttia til'ky pochynaiet'sia (Η ζωή είναι μόλις αρχίζει, 1961), Troiandy i terna (Τριαντάφυλλα και αγκάθια, 1961), το μυθιστόρημα Sestry Richynski (Αδελφές Ριτσίνσκι, 2 τόμοι, 1958, 1964) και πολλά άλλα. Το Αδελφές Ριτσίνσκι είναι το πιο διάσημο έργο της συγγραφέα.[3]
Ήταν μέλος της Ένωσης Συγγραφέων.
Ο Βίλντε έγραψε: «Για να πετύχει κάποιος την αθανασία πρέπει να περάσει δύο εξετάσεις: τη μία μπροστά στους συγχρόνους του, τη δεύτερη — πριν από την ιστορία».
Βραβεία και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βίλντε είναι βραβευμένη με λογοτεχνικά βραβεία που φέρουν τα ονόματα των Ιβάν Φράνκο και Τάρας Σεφτσένκο.[4] Το 1965 της απονεμήθηκε το παράσημο το μετάλλιο της Τιμής.
Θάνατος και κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βίλντε πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1982. Μπήκε στη λίστα της UNESCO με τα γνωστά πρόσωπα του 20ού αιώνα.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Liubomyr Krysa: «Личаківський некрополь» (Ουκρανικά) 2006. σελ. 327. ISBN-13 978-966-8955-00-5.
- ↑ Iryna Vilde in the Ukrainian Soviet Encyclopedia
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Vilde, Iryna». www.encyclopediaofukraine.com. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 ««Дика» письменниця Ірина Вільде». Література. Сучасна українська література. Всеохопний літературний портал (στα Ουκρανικά). 3 Νοεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Διαδικτύου της Ουκρανίας. Βίλντε, Ιρίνα
- «Дика» письменниця Ірина Вільде Αρχειοθετήθηκε 2022-03-06 στο Wayback Machine. (in Ukrainian)
- Vil'de, Irina
- Сторінки пам'яті Володимира Івасюка. Σπογάδι. (in Ukrainian)
- Біографії, життєписи, творчість Ірина Вільде (in Ukrainian)
- Iryna Vilde (Polotniuk)
- Ουκρανική λογοτεχνία/Iryna Vilde
|