Ιούλιος Τυπάλδος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ιούλιος Τυπάλδος | |
|---|---|
 Ξυλογραφία που απεικονιζει τον Ιούλιο Τυπάλδο από το περιοδικό Ποικίλη Στοά του 1884 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιούλιος Τυπάλδος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1814 Ληξούρι |
| Θάνατος | 1883 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής |
Ο Ιούλιος Τυπάλδος Πρετεντέρης ήταν επτανήσιος ποιητής (1814-1883). Ανήκει στους λεγόμενους σολωμικούς ποιητές της Επτανησιακής Σχολής.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1814. Οι οικογένειες των γονέων του ήταν παλιές αριστοκρατικές οικογένειες με μεγάλη μόρφωση και ο ποιητής από μικρός ήρθε σε επαφή με τα γράμματα κυρίως μέσω της μητέρας του που του μετέδωσε αυτήν την αγάπη.
Σπούδασε νομικά στην Ιταλία, όπως όλοι οι νέοι του κύκλου του, και μετά την επιστροφή του το 1839 εντάχθηκε στον δικαστικό κλάδο. Υπηρέτησε ως ανακριτής, πρωτοδίκης και πρόεδρος των πρωτοδικών στην Κεφαλλονιά, την Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο.
Στη Ζάκυνθο γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του Λουΐζα δε Ρώσση, αδερφή του ποιητή Γεωργίου Κανδιάνου Ρώμα, η οποία έγινε η μούσα του και πηγή έμπνευσης για τα ποιήματά του.
Αγωνίστηκε για την ελευθέρωση της Επτανήσου, θεωρούσε όμως πρόωρη την ένωση με την Ελλάδα και γι' αυτό ήταν υπέρ μέσων λύσεων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από πολλούς.
Του προσφέρθηκαν οι θέσεις Αρεοπαγίτη στην Αθήνα και πρεσβευτή στη Ρώμη, τις οποίες δεν αποδέχθηκε. Το 1867 παραιτήθηκε από το δικαστικό αξίωμα και πήγε για λόγους υγείας στη Φλωρεντία. Εκεί αφοσιώθηκε στο λογοτεχνικό του έργο.
Το 1881, με την υγεία του σε πολύ άσχημη κατάσταση, επέστρεψε στην Κέρκυρα. Πέθανε εκεί το 1883, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει τη συγκέντρωση και έκδοση του ποιητικού του έργου.
Το έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η παραγωγή του είναι κυρίως ποιητική, πρωτότυπη και μεταφράσεις. Τα μόνα πεζά του είναι ο "Λόγος" στο μνημόσυνο του Σολωμού, το δοκίμιο για τη γλώσσα, η φιλολογική επιστολή προς τον Σπυρίδωνα δε Βιάζη και άλλες επιστολές.
Πρωτότυπο ποιητικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μόνη συλλογή που εξέδωσε είναι τα Ποιήματα διάφορα, το 1856. Έγραψε έκτοτε και άλλα ποιήματα τα οποία όμως δεν πρόλαβε να συγκεντρώσει και να εκδώσει.
Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ του Τορκουάτο Τάσσο
- 2 από τις Νύχτες του Όσσιαν
|