Ιδιώνυμο έγκλημα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Με την ονομασία ιδιώνυμο έγκλημα σύμφωνα με το ελληνικό Ποινικό Δίκαιο χαρακτηρίζεται η άδικη πράξη εκείνη που δεν φέρει μεν τα βασικά χαρακτηριστικά εγκλήματος, αλλά τα τυπικά κάποιου άλλου βασικού αδικήματος. Συνηθέστερα πρόκειται για πράξη που αποτελεί απόπειρα ή κάποια προπαρασκευαστική ενέργεια βασικού αδικήματος, (εγκλήματος), που κολάζεται με ιδιαίτερη ποινή.
Τέτοιες περιπτώσεις ιδιωνύμων εγκλημάτων κατά τον ελληνικό Ποινικό Κώδικα (Π.Κ.) είναι η σύσταση συμμορίας (κατά το άρθρο 187 του Π.Κ.), η υπαίτιος μέθη (κατά το άρθρο 193 του Π.Κ.), η συμμετοχή σε αυτοκτονία (κατά το άρθρο 301 του Π.Κ.), η συμπλοκή (κατά το άρθρο 313 του Π.Κ.), η ασέλγεια μεταξύ συγγενών (άρθρο 346 του Π.Κ.).
Επίσης υφίστανται και αδικήματα που δεν τιμωρούνται ως πράξεις αυτούσιες όπου αλλάζει η ονομασία τους λόγω ιδιαιτερότητας. Για παράδειγμα η κλοπή μεταξύ συγγενών κολάζεται με ελαφρότερη ποινή χαρακτηριζόμενη "υφαίρεση", ή όπως η υπεξαίρεση.
Ειδικότερα όμως ιδιώνυμο χαρακτηρίστηκε το αδίκημα της εφαρμογής ιδεών που αποσκοπούν στην δια βιαίων μέσων ανατροπή του κοινωνικού καθεστώτος όπως αυτό ορίστηκε από τον Ν.4229/1929.