Ιβάν Ντζούχα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιβάν Ντζούχα
Γέννηση6 Σεπτεμβρίου 1952
χ. Ραζντόλνογιε, Στάλινσκαγια όμπλαστ, Ουκρανική ΣΣΔ, ΕΣΣΔ
ΥπηκοότηταΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και Ρωσία
ΣπουδέςΓεωγραφική σχολή Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςιστορία, γεωλογία, πολιτική
Ιδιότηταπολιτικός, συγγραφέας, ιστορικός, γεωλόγος και διδάσκων πανεπιστημίου
Ακαδημαϊκός τίτλοςCandidate of Geography Sciences

Ο Ιβάν Γκεόργκιεβιτς Ντζούχα (ρωσ. Иван Георгиевич Джуха, γενν. 6 Σεπτεμβρίου 1952, Ραζντόλνογιε, Στάλινσκαγια Όμπλαστ, Ουκρανική ΣΣΔ, ΕΣΣΔ) είναι Ρώσος ιστοριογράφος, γεωλόγος και πολιτικός ελληνικής καταγωγής. Συγγραφέας δημοσιεύσεων για την ιστορία των Ελλήνων της Ρωσίας.

Ως γεωλόγος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιβάν Ντζούχα αποφοίτησε από τη Γεωγραφική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας το 1976. Απέκτησε διδακτορικό στη Γεωγραφία το 1984.

Τις περιόδους 1976-1980 και 1984-1988 ήταν λέκτορας μηχανικής γεωλογίας στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Βόλογκντα. Από το 1988 είναι λέκτορας στο Κρατικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Βόλογκντα (πλέον ονομάζεται Πανεπιστήμιο). Ο Ντζούχα είναι ο συγγραφέας πάνω από 60 επιστημονικών δημοσιεύσεων.

Συμμετείχε σε γεωλογικές αποστολές στην Κριμαία, στα Καρπάθια, στον ποταμό Κολιμά, στο Ουστ-Γιούρτ, στο Τιεν Σαν, στο Νταγκεστάν, στον Νότιο Καύκασο και στο όμπλαστ της Μόσχας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα οι αποστολές αυτές συγκέντρωσαν μια μοναδική συλλογή πετρωμάτων και ορυκτών από όλη τη Σοβιετική Ένωση, με αποτέλεσμα το γραφείο γεωλογίας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Βόλογκντα να μετατραπεί σε γεωλογικό μουσείο.

Ως ιστοριογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1977 μελετά την ιστορία των Ελλήνων στο έδαφος της ΕΣΣΔ. Την περίοδο 1989-1992, τα έργα του εκδόθηκαν επανειλημμένα στη Ρωσία, την Ελλάδα και την Ουκρανία. Το 1993 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του με τίτλο "Η Οδύσσεια των Ελλήνων της Μαριούπολης". Το βιβλίο του αυτό πραγματεύεται τη μοίρα των απογόνων των Ελλήνων, που μετεγκαταστάθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα από την Ταυρίδα στις ακατοίκητες εκτάσεις κοντά στην Αζοφική Θάλασσα, μετά από πρωτοβουλία της Ρωσίδας αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β'.

Επικεφαλής του προγράμματος "Ελληνικό Μαρτυρολόγιο", που υλοποιείται από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Δημόσιων Συλλόγων Ρωσίας από το 2004. Στόχος του προγράμματος είναι η ολοκληρωμένη μελέτη των καταστολών κατά του ελληνικού λαού στην ΕΣΣΔ, διαφυλάσσοντας τη μνήμη των νεκρών και των τραυματιών. Το πρώτο βιβλίο, που εκδόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος, είναι αφιερωμένο στην «ελληνική επιχείρηση» του ΛΚΕΥ της ΕΣΣΔ το 1937-1938, κατά την οποία σκοτώθηκαν πολλές χιλιάδες Έλληνες, τόσο πολίτες της ΕΣΣΔ όσο και Έλληνες υπήκοοι. Εξετάζονται τα αίτια και τα αποτελέσματα αυτών των γεγονότων, περιγράφεται ολόκληρη η τεχνολογική γραμμή καταστολής - από τις συλλήψεις μέχρι τις εκτελέσεις και τους θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η «ελληνική επιχείρηση» είναι εθνοκάθαρση. Το δεύτερο βιβλίο, με τίτλο «Ειδικά τρένα πηγαίνουν στην Ανατολή. Η ιστορία των καταστολών κατά των Ελλήνων στην ΕΣΣΔ. Εκτοπίσεις της δεκαετίας του 1940», εκδόθηκε το 2008[1] .

Στο πλαίσιο του προγράμματος "Ελληνικό Μαρτυρολόγιο" σχεδιάζεται η κυκλοφορία δύο ακόμη βιβλίων: ένα για την εκμηδένιση των Ελλήνων τη δεκαετία του 1930 και το «Βιβλίο Μνήμης», το οποίο σχεδιάζεται να περιλαμβάνει τα ονόματα όλων των Ελλήνων που υπέφεραν από τις μπολσεβίκικες καταστολές τον 20ο αιώνα.

Το 2005, για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος, ο Ιβάν Ντζούχα τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο της πόλης της Θεσσαλονίκης για την προσφορά του στην ανάπτυξη του Ελληνισμού.

Ως πολιτικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1988, ο Ιβάν Ντζούχα ήταν ένας από τους ιδρυτές και πρόεδρος της πρώτης άτυπης ένωσης στη Βόλογκντα - μιας οικολογικής λέσχης, η οποία, μαζί με την πολιτική λέσχη της Σχολής Ιστορίας, σχημάτισαν αργότερα την Λέσχη Ψηφοφόρων "Έναλλακτική", και στη συνέχεια σχηματίστηκε το παράρτημα του κίνηματος "Δημοκρατική Ρωσία" στην Βολογκντά.

Την περίοδο 1993-1998, ήταν ο ειδικός σε πολιτικά θέματα και σχέσεις με δημόσιους οργανισμούς στο γραφείο του πληρεξουσίου εκπροσώπου του Προέδρου της Ρωσίας στο όμπλαστ της Βόλογκντα.

Από το 1999 συμμετέχει στις δραστηριότητες της Ένωσης Δεξιών Δυνάμεων. Το 1999 ήταν ο επικεφαλής της περιφερειακής έδρας του εκλογικού μπλοκ της Ένωσης Δεξιών Δυνάμεων. Την περίοδο 2002-2004 διετέλεσε Πρόεδρος του περιφερειακού κλάδου Βόλογκντα του πολιτικού κόμματος "Ένωση Δεξιών Δυνάμεων", από το 2004 είναι μέλος του πολιτικού συμβουλίου αυτού του κλάδου. Το 2003, έθεσε υποψηφιότητα για την Κρατική Δούμα της Ρωσίας στη λίστα του της Ένωσης Δεξιών Δυνάμεων.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Джуха И. Г. Одиссея мариупольских греков: Очерки истории / Художник Е. В. Харабет. — Вологда: Изд-во ВГПИ, «ЛиС», 1993. — 160 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-87822-008-3. (обл.) (книга также издана в Греции).
  • Милар (мельница): Роман-хроника (1914—1930 гг.). Донецк. Регион. 2000.
  • «Греческая операция. История репрессий против греков в СССР.» — СПб. Издательство «Алетейя», 2006. — 416 с. — (серия: «Новогреческие исследования»). — 2500 экз.. ISBN 5-89329-854-3
  • «Спецэшелоны идут на Восток. История репрессий против греков в СССР. Депортации 1940-х гг.» — СПб. : Издательство «Алетейя», 2008. — 560 с., 7 ил.. — (серия: «Новогреческие исследования»). — 5500 экз.. — 24,5 см. ISBN 978-5-91419-078-8 [1].
  • "Пишу своими словами...". История репрессий против греков в СССР: письма из лагерей, тюрем и мест спецпоселения. СПб. Алетейя. 2009.
  • Стоял позади Парфенон, лежал впереди Магадан. История репрессий против греков в СССР: греки на Колыме. СПб. Алетейя. 2010.
  • "Так было, я свидетель...". История репрессий против греков в СССР: Воспоминания. СПб. Алетейя. 2011.
  • Так было на Кубани. История репрессий против греков в СССР: репрессий против греков на Кубани. СПб. Алетейя. 2013.
  • Книга Памяти греков Краснодарского края. Жертвы 1937-1938 гг. СПб. Алетейя. 2013.
  • Одиссея мариупольских греков. Очерки истории. 2-е дополненное и исправленное издание. М. Изд-во Международного ун-та. 2013.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]