Ιαπωνική γραμματική
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η ιαπωνική είναι μια συνθετική γλώσσα με ομαλή συγκολλητική μορφολογία υποκειμένου-αντικειμένου-ρήματος, με παραγωγικά και σταθερά στοιχεία. Στη γλωσσική τυπολογία, έχει πολλά χαρακτηριστικά που αποκλίνουν από τις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Οι φράσεις της έχουν αποκλειστικά τον πυρήνα στο τέλος και οι σύνθετες προτάσεις αποκλειστικώς διακλαδώνουν αριστερόστροφα.[1] Υπάρχουν πολλές τέτοιες γλώσσες, αλλά λίγες μεταξύ των ευρωπαϊκών γλωσσών. Πρόκειται για μια γλώσσα στην οποία εξέχει το θέμα.
Προτάσεις, φράσεις και λέξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κείμενο (文章 bunshō) αποτελείται από προτάσεις (文 bun), οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούνται από φράσεις (文節 bunsetsu), οι οποίες είναι οι μικρότερες συνεκτικές συνιστώσες του. Όπως και τα κινέζικα και τα κλασσικά κορεάτικα, τα γραπτά ιαπωνικά δεν οριοθετούν τυπικά τις λέξεις με διαστήματα· η συγκολλητική τους φύση καθιστά την έννοια μιας λέξεως μάλλον διαφορετική από τις λέξεις στα ελληνικά. Ο αναγνώστης αναγνωρίζει τους διαχωρισμούς των λέξεων με σημασιολογικά σημάδια και με γνώση της δομής των φράσεων. Οι φράσεις έχουν μία μοναδική λέξη που φέρει το νόημα, ακολουθούμενη από μια σειρά επιθημάτων, βοηθητικών ρημάτων και μορίων για την τροποποίηση του νοήματός της και τον ορισμό του γραμματικού της ρόλου. Στο ακόλουθο παράδειγμα, οι φράσεις υποδεικνύονται με κάθετες γραμμές:
- 太陽が｜東の｜空に｜昇る。
- taiyō ga | higashi no | sora ni | noboru
- ήλιος ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ | ανατολή ΚΤΗΤΙΚΗ | ουρανός ΤΟΠΙΚΗ | ανατέλλει
- Ο ήλιος στον ανατολικό ουρανό ανατέλλει.
Μερικοί μελετητές λατινοποιούν τις ιαπωνικές προτάσεις, εισάγοντας κενά μόνο στα όρια των φράσεων (δηλαδή, "taiyō-ga higashi-no sora-ni noboru"), αντιμετωπίζοντας μια ολόκληρη φράση ως μία λέξη. Αυτό αντιπροσωπεύει μια σχεδόν καθαρά φωνολογική αντίληψη για το πού μια λέξη τελειώνει και πού αρχίζει η επόμενη. Υπάρχει κάποια εγκυρότητα στη λήψη αυτής της προσέγγισης: Φωνολογικά, τα μεταθετικά μόρια συγχωνεύονται με τη δομική λέξη που προηγείται αυτών, και μέσα σε μια φωνολογική φράση, ο τόνος μπορεί να έχει το πολύ μία πτώση. Συνήθως, ωστόσο, οι γραμματικοί υιοθετούν μια πιο συμβατική έννοια της λέξης (語 tango), η οποία επικαλείται τη σημασία και τη δομή των προτάσεων.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αντιθέτως, ρομανικές γλώσσες όπως τα ισπανικά διακλαδώνουν δυναμικώς αριστερόστροφα, και γερμανικές γλώσσες όπως τα αγγλικά διακλαδώνουν αδυνάμως δεξιόστροφα
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |