Θεώρημα διχοτόμου

Στην γεωμετρία, το θεώρημα διχοτόμου (ή αλλιώς θεώρημα εσωτερικής διχοτόμου ή πρώτο θεώρημα διχοτόμου) λέει ότι σε ένα τρίγωνο η διχοτόμος μίας κορυφής του χωρίζει την απέναντι πλευρά σε δύο τμήματα με λόγο ανάλογο των δύο άλλων πλευρών.[1]:153-154[2]:191-193[3]:95-96[4]:327-331
Πιο συγκεκριμένα, σε ένα τρίγωνο αν διχοτόμος, τότε

Το δεύτερο θεώρημα διχοτόμου (ή θεώρημα εξωτερικής διχοτόμου) λέει ότι σε ένα τρίγωνο με αν η εξωτερική διχοτόμος, τότε
Αποδείξεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απόδειξη με θεώρημα Θαλή | |||||||
|
Θεωρούμε την παράλληλη ευθεία από την κορυφή στην , που τέμνει την προέκταση της στο σημείο . Από την παραλληλία, προκύπτει ότι (ως εντός-εκτός επί τα αυτά) και (ως εντός εναλλάξ). Επομένως,
και άρα το τρίγωνο είναι ισοσκελές με . Τέλος, από το θεώρημα τομής του Θαλή για τις παράλληλες και , έχουμε ότι:
|
| Απόδειξη με τύπο για τα εμβαδά |
|
Θα χρησιμοποιήσουμε τους εξής δύο τύπους για το εμβαδόν τριγώνου: Παρατηρήστε ότι τα τρίγωνα και έχουν κοινό ύψος το . Επομένως τα εμβαδά τους δίνονται από
και
Διαιρώντας κατά μέλη αυτές τις δύο ισότητες λαμβάνουμε την ζητούμενη σχέση:
|
Πορίσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το θεώρημα της διχοτόμου χρησιμοποιείται στις αποδείξεις πολλών άλλων θεωρημάτων και μετρικών σχέσεων στην γεωμετρία. Παρακάτω παραθέτουμε μερικές από αυτές.
Διχοτόμοι τριγώνου συντρέχουν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε ένα τρίγωνο οι διχοτόμοι , και διέρχονται από το ίδιο σημείο (το ονομαζόμενο έγκεντρο του τριγώνου).
| Απόδειξη | |||||||
|
Χρησιμοποιώντας το αντίστροφο του θεωρήματος του Τσέβα έχουμε ότι οι διχοτόμοι συντρέχουν, καθώς
|
Υπολογισμός ΒΔ και ΓΔ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έστω , και , τότε
- και .
| Απόδειξη | |||||||
|
Από το θεώρημα της εσωτερικής διχοτόμου έχουμε ότι και επίσης ισχύει ότι . Επομένως,
|
Συντεταγμένες για το έγκεντρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε ένα τρίγωνο το διάνυσμα του έγκεντρου δίνεται από
- ,
όπου τα διανύσματα των τριών κορυφών του τριγώνου.
| Απόδειξη |
|
Από το θεώρημα της εσωτερικής διχοτόμου και την σχέση των και , το σημείο της διχοτόμου δίνεται από
Επομένως, η εξίσωση της διχοτόμου δίνεται από
Αντίστοιχα, και για τις άλλες διχοτόμους
Το μοναδικό σημείο που ικανοποιεί και τις τρεις εξισώσεις (για , και αντίστοιχα) είναι το σημείο
Επομένως, αυτό είναι το έγκεντρο του τριγώνου. |
Θεώρημα εξωτερικής διχοτόμου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απόδειξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η απόδειξη είναι παρόμοια με αυτή της εσωτερικής διχοτόμου που χρησιμοποιεί το θεώρημα τομής του Θαλή, αλλά το σχήμα είναι διαφορετικό. Για πληρότητα, παραθέτουμε την απόδειξη παρακάτω:
|
Έστω ένα τρίγωνο με και έστω η εξωτερική διχοτόμος της . Θεωρούμε την παράλληλη ευθεία από την κορυφή στην , που την στο σημείο . Από την παραλληλία, προκύπτει ότι (ως εντός-εκτός επί τα αυτά) και (ως εντός εναλλάξ). Επομένως, και άρα το τρίγωνο είναι ισοσκελές με . Τέλος, από το θεώρημα τομής του Θαλή για τις παράλληλες και , έχουμε ότι:
|
Υπολογισμός των ΒΔ' και ΓΔ'
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έστω , και , τότε
- και .
| Απόδειξη | |||||||
|
Έστω τρίγωνο με . Από το θεώρημα της εξωτερικής διχοτόμου έχουμε ότι και επίσης ισχύει ότι (καθώς το βρίσκεται προς την μεριά του ). Επομένως,
|
Απολλώνιος κύκλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το θεώρημα της εσωτερικής και εξωτερικής διχοτόμου χρησιμοποιούνται για την απόδειξη ότι ο γεωμετρικός τόπος των σημείων των οποίων οι αποστάσεις από δοσμένα σημεία και , έχουν σταθερό λόγο (δηλαδή ), είναι ένας κύκλος. Αυτός ο κύκλος λέγεται Απολλώνιος κύκλος.
Αρμονική τετράδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το θεώρημα της της εσωτερικής και εξωτερικής διχοτόμου προκύπτει ότι τα σημεία είναι αρμονικά συζυγή των , καθώς
- .
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ταβανλής, Χ. Επίπεδος Γεωμετρία. Αθήνα: Ι. Χιωτέλης.
- ↑ Νικολάου, Νικολαος Δ. (1973). Θεωρητική Γεωμετρία. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
- ↑ Κανέλλος, Σπ. Γ. (1975). Ευκλείδειος Γεωμετρία. Αθήνα 1975: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
- ↑ Τόγκας, Πέτρος Γ. (1957). Θεωρητική Γεωμετρία. Αθήνα: Πέτρου Γ. Τόγκα.


