Η παρθένα του λιμανιού

Η παρθένα του λιμανιού ; (La Marie du port)
	Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Μαρσέλ Καρνέ
Σενάριο	Μαρσέλ Καρνέ και Georges Ribemont-Dessaignes
Βασισμένο σε	Marie of the Port
Πρωταγωνιστές	Ζαν Γκαμπέν, Blanchette Brunoy, Nicole Courcel, Odette Laure, Camille Guérini, Charles Mahieu, Christian Fourcade, Claude Romain, Émile Drain, Gabrielle Fontan, Georges Galley, Georges Vitray, Germaine Michel, Henri Niel, Jacky Blanchot, Jane Marken, Jean Bertho, Ζαν Κλαριό, Jean-François Bailly, Jeanne Véniat, Julien Carette, Λουί Σενιέ, Louise Fouquet, Marcel Rouzé, Marie-Louise Godard, Martial Rèbe, Maurice Derville, Olivier Hussenot, Paul Violette, Ρενέ Μπλοσάρ, René Hell, Robert Vattier, Roger Vieuille, Roland Lesaffre και Yvonne Yma
Μουσική	Τζόσεφ Κοσμά
Φωτογραφία	Ανρί Αλεκάν
Πρώτη προβολή	25 Φεβρουαρίου 1950
Κυκλοφορία	25 Φεβρουαρίου 1950 (Γαλλία); 15 Μαΐου 1951 (Ελλάδα);
Διάρκεια	88 λεπτά
Προέλευση	Γαλλία
Γλώσσα	Γαλλικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η παρθένα του λιμανιού (Πρωτότυπος τίτλος: La Marie du port) είναι Γαλλική δραματική ταινία του 1950 σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Καρνέ και σενάριο των Ζορζ Ριμπεμόντ-Ντεσενί και Ζακ Πρεβέρ βασισμένο στο μυθιστόρημα "La Marie du port" του Ζωρζ Σιμενόν. Πρωταγωνιστούν οι Ζαν Γκαμπέν, Νικόλ Κουρσέλ, Μπανσέτ Μπρουνόι και Κλοντ Ρομέν.^[4] ^[5]^[6]^[7]

Η ταινία σηματοδότησε την επιστροφή του Καρνέ μετά την κακή υποδοχή της προηγούμενης ταινίας του Gates of the Night το 1946 και αρκετές μετέπειτα αποτυχημένες προσπάθειες να ξεκινήσει ταινίες.^[8]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ανρί Σατελάρ, ιδιοκτήτης της μεγάλης ζυθοποιίας με την επωνυμία «Centrale» και ενός κινηματογράφου στο Σερβούργο, συνοδεύει την σύζυγό του, Οντίλ, στην κηδεία του πατέρα της, στο Πορτ-αν-Μπεσίν, ένα μικρό λιμάνι στο Καλβαντός. Ο έρωτάς τους έχει ξεθωριάσει και οι δύο βαριούνται. Διατηρώντας απόσταση από την οικογένεια, ο Σατελάρ περνάει την ώρα του στο Café du port. Εκεί βλέπει αναρτημένη μια αγγελία σχετικά με τη δημοπρασία αλιευτικού σκάφους. Για να ανακουφίσει την πλήξη του, αποφασίζει να πάει εκεί για να το αγοράσει. Καθώς φεύγει συναντά μια νεαρή κοπέλα που κρατά το βλέμμα του. Είναι η Μαρί, η μικρή αδερφή της Οντίλ την οποία δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Ο Σατελάρ, ελκυομένος από τη μυστηριώδη νεαρή κοπέλα, θα κινηθεί λοιπόν ανάμεσα σε δύο ιστορίες, η μία που τελειώνει αργά με την Οντίλ και την άλλη που διστάζει να ξεκινήσει.

Η Μαρί μαθαίνοντας ότι ο Σατελάρ φιλοξενεί τον Μαρσέλ, τον πρώην φίλο της, ο οποίος μεθάει και γκρεμίζεται από το αυτοκίνητο του Ανρί, παίρνει αυτό το πρόσχημα για να τον επισκεφτεί. Απογοητεύεται από την περιστασιακή στάση του Σατελάρ και του λέει ότι δεν ήρθε για εκείνον, αλλά για τον Μαρσέλ. Ο Σατελάρ την οδηγεί στο δωμάτιο του Μαρσέλ όπου τον ανακαλύπτουν στο κρεβάτι με την Οντίλ. Ο Σατελάρ το αντιμετωπίζει με χιούμορ, αλλά η Μαρί αηδιασμένη, παίρνει ένα λεωφορείο για το σπίτι. Λίγο αργότερα ο Σατελάρ δέχεται ένα τηλεφώνημα από το αφεντικό της τράτας, ο οποίος αναφέρει τις τάσεις αυτοκτονίας της Μαρί. Ο Σατελάρ παίρνει το αυτοκίνητό του και προλαβαίνει το λεωφορείο, όπου βάζει τη Μαρί να κατέβει. Προκειμένου για να την πείσει για τον έρωτά του, της εμπιστεύεται τα κλειδιά της ζυθοποιίας του και, ως πρόταση γάμου, αυτά του δημαρχείου. Η τελευταία σκηνή δείχνει τη Μαρί να κρατά τα κλειδιά στο χέρι της και να δείχνει λαμπερή.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ζαν Γκαμπέν - Aνρί Σατελάρ, επιχειρηματίας
Νικόλ Κουρσέλ - Μαρί λε Φλεμ
Μπλανσέτ Μπρουνόι - Οντίλ λε Φλεμ
Κλοντ Ρομέν - Μαρσέλ Βιόντ
Ρενέ Μπλανσάρ - Ντορσέν, καπετάνιος της τράτας
Οντέτ Λορί - Φρανσουάζ
Ζαν Μαρκέν - Μαντάμ Ζοσλίν, ιδιοκτήτρια καφέ
Ζουλιέν Καρέτ - Τομάς
Λουί Σενιέ - Ζυλ

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 25 Φεβρουαρίου 1950 στην Γαλλία.^[9] Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στις 15 Μαΐου 1951 στον κινηματογράφο Ρεξ της Αθήνας.^[10]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισπράξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το La Marie du port γνώρισε επιτυχία στους κινηματογράφους, αφού η ταινία παρέμεινε στην κορυφή των παρισινών αιθουσών για δύο εβδομάδες με περισσότερα από 100.000 εισητήρια.^[11]Στο Παρίσι, η ταινία ήταν πολύ δημοφιλής με σχεδόν 600.000 εισητήρια.^[11] Στη γαλλική επικράτεια, με το τέλος της προβολής της έφτασε τους 2,6 εκατομμύρια θεατές.^[11]

Αντίκτυπος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία είχε σημαντικό αντίκτυπο στην προσωπικότητα του Γκαμπέν, μετατοπίζοντας από τον καταδικασμένο άνθρωπο που καθιερώθηκε στον προπολεμικό ποιητικό ρεαλισμό στην πιο ώριμη, σίγουρη και ισχυρή φιγούρα που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν του τις επόμενες δύο επόμενες δεκαετίες.^[12] Η σύγχρονη αμερικανική έκδοση επεξεργάστηκε σημαντικά και είναι αισθητά μικρότερη.^[13]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ www.imdb.com/title/tt0041640/. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016.
↑ www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=3601.html. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016.
↑ www.imdb.com/title/tt0041640/.
↑ Witt p.184
↑ Turk p.440
↑ «La Marie du port» (στα Αγγλικά). unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.
↑ «La Marie du port» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2023.
↑ Driskell p 101
↑ Bessy, Maurice· Chirat, Raymond (1986). Histoire du Cinéma français (στα Γαλλικά). Paris: Pygmalion/Gérard Watelet. σελ. 599. ISBN 2-85704-221-3.
↑ «Η ζωή της πόλεως» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 15 Μαΐου 1951. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.
↑ ^11,0 ^11,1 ^11,2 «Acteurs francais - la marie du port». boxofficestars.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
↑ Driskell p.103-4
↑ «Marie of the Port». Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2013.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Driskell, Jonathan. Marcel Carne. Manchester University Press, 2016.
Harriss, Joseph. Jean Gabin: The Actor Who Was France. McFarland, 2018.
Turk, Edward Baron. Child of Paradise: Marcel Carné and the Golden Age of French Cinema. Harvard University Press, 1989
Witt, Michael. Jean-Luc Godard, Cinema Historian. Indiana University Press, 2013.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παρθένα του λιμανιού στην IMDb (Αγγλικά)
Η παρθένα του λιμανιού στο AllMovie (Αγγλικά)
Η παρθένα του λιμανιού στο TCMDB (Αγγλικά)
Η παρθένα του λιμανιού στο AlloCine (Γαλλικά)
Η παρθένα του λιμανιού στο Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (Αγγλικά)
"Η παρθένα του λιμανιού" στο YouTube
La Marie du port στο Le Cinema Francais (Γαλλικά)

[dc64f8a4135d59d5f03335a78ae95878fb22afa7-1] www.imdb.com/title/tt0041640/. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016.

[ce54a2b765905df853995d39d3cb7891c4e0a21e-2] www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=3601.html. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016.

[fa73c1e9672629e229c07e62a9b9f9843c5df19c-3] www.imdb.com/title/tt0041640/.

[4] Witt p.184

[5] Turk p.440

[6] «La Marie du port» (στα Αγγλικά). unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.

[7] «La Marie du port» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2023.

[8] Driskell p 101

[9] Bessy, Maurice· Chirat, Raymond (1986). Histoire du Cinéma français (στα Γαλλικά). Paris: Pygmalion/Gérard Watelet. σελ. 599. ISBN 2-85704-221-3.

[10] «Η ζωή της πόλεως» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 15 Μαΐου 1951. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.

[Marie-11] 11,0 ^11,1 ^11,2 «Acteurs francais - la marie du port». boxofficestars.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)

[12] Driskell p.103-4

[13] «Marie of the Port». Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]