Κιλαουέα
Συντεταγμένες: 19°25′15.949″N 155°17′12.343″W / 19.42109694°N 155.28676194°W
Το Κιλαουέα (χαβαϊανή γλώσσα: Kīlauea) είναι ηφαίστειο της νήσου Χαβάης και ένα από τα πέντε ασπιδωτά ηφαίστεια που αποτελούν το νησί. Το όνομα Κιλαουέα σημαίνει «αυτός που διασκορπίζεται» ή «που γρήγορα εξαπλώνεται» στην γλώσσα της Χαβάης και αναφέρεται στα συχνά ξεσπάσματα λάβας.
Το Κιλαουέα είναι ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον πλανήτη[1] και μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τους ηφαιστειολόγους που είναι σε θέση να μελετήσουν από κοντά τις αποκλειστικά μη-βίαιες διαχυτικές εκρήξεις. Λάβα ηλικίας μικρότερης των 1000 ετών καλύπτει το 90% του Κιλαουέα.[2]
Ο κώνος Πουόο συνεχώς εκρήγνυτο στην ανατολική ζώνη ρήγματος από το 1983 έως το 2018, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη έκρηξη ζώνης ρήγματος τα τελευταία 200 χρόνια. Τριάντα πέντε εκρήξεις έλαβαν χώρα από το 1952, μη συμπεριλαμβανομένου της πιο πρόσφατης έκρηξης. Από το 2008, οι αυξανόμενες εκπομπές διοξειδίου του θείου από τον κρατήρα Χαλεμαούμαου (Halemaumau) στη κορυφή του Κιλαουέα έχουν οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα ηφαιστειακού νέφους, εγείροντας ανησυχίες για την ποιότητα του αέρα. Βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο Ηφαιστείων της Χαβάης και ως αποτέλεσμα το επισκέπτονται εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, καθιστώντας το το πιο πολυσύχναστο αξιοθέατο στη Χαβάη και το πιο επισκεφθέν ηφαίστειο στον κόσμο.
Παρά την σχετική ασφάλεια για τους ερευνητές και τους επισκέπτες, το Κιλαουέα θεωρήθηκε από τη Γεωλογικό Ινστιτούτο των Ηνωμένων Πολιτειών (USGS) ως το πιο επικίνδυνο ηφαίστειο στις ΗΠΑ το 2018[3]. Υπάρχουν αναφορές για θανάτους ντόπιων μαχητών το 1790 εξαιτίας του ηφαιστείου[4]. Το 2010-2011, η λάβα κατέστρεψε πολλά σπίτια στην περιοχή Καλαπάνα.[5] Το Μάρτιο του 2012, λάβα από το Κιλαουέα ολοκλήρωσε την καταστροφή της συνοικίας των Βασιλικών Κήπων (Royal Gardens Subdivision) όταν λάβα έκαψε και το τελευταίο εναπομείναν σπίτι εκεί,[6], ενώ το 2018 κατέστρεψε εκ νέου κατοικίες πιο ανατολικά. Το ηφαιστειακό επεισόδιο του 2018[7] επέφερε μεγάλη εκροή λάβας στα ανατολικά και σημαντικές αλλαγές στους κρατήρες Χαλεμαούμαου και Πουόο. Μετά το τέλος της έκρηξης του 2018 παρατηρήθηκε δημιουργία λίμνης νερού στο βάθος του κρατήρα Χαλεμαούμαου, πράγμα το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλλαγή του τύπου των μελλοντικών εκρήξεων σε πιο βίαιες, και την παράλληλη δημιουργία ηφαιστειακής σκόνης, λόγω της αλληλεπίδρασης του νερού με το καυτό μάγμα, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν. [8] Αυτό δεν συνέβη τελικά, αφού στις 20 Δεκεμβρίου του 2020 ξεκίνησε νέα διάχυση λάβας από τον ίδιο κρατήρα, που οδήγησε σε εξάτμιση της λίμνης νερού χωρίς έκρηξη και αντικατάστασή της από λίμνη λάβας.[9] Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το επίπεδο ηφαιστειακού συναγερμού για το Κιλαουέα τον Δεκέμβριο του 2020 ήταν «Προσοχή».[10]
Το Κιλαουέα δημιουργήθηκε τα τελευταία 300.000 με 600.000 χρόνια από το θερμό σημείο της Χαβάης.[11] Αν και δεν είναι το νεότερο ηφαίστειο που έχει δημιουργηθεί από το θερμό σημείο, είναι το νεότερο ηφαίστειο που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αφού η κορυφή του υπεράκτιου ηφαιστείου Λοΐχι βρίσκεται 1.150 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Επειδή το Κιλαουέα δεν σχηματίζει βουνό από μόνο του αλλά μόνο ένα εξόγκωμα με ύψος 1.277 μέτρα, [11] σε συνδυασμό με το γεγονός ότι βρίσκεται στη πλαγιά του μεγαλύτερου Μάουνα Λόα, οδήγησαν τους επιστήμονες να υποθέσουν ότι το Κιλαουέα ήταν μέρος του Μάουνα Λόα. Όμως η σύσταση της λάβας των δύο ηφαιστείων διαφέρει, κάτι που είναι εφικτό μόνο αν τα δύο ηφαίστεια έχουν διαφορετικούς θαλάμους μάγματος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Juvik, Sonia P. (1998). Atlas of Hawaii. University of Hawaii Press. σελ. 45. ISBN 978-0-8248-2125-8. Unknown parameter
|coauthors=ignored (|author=suggested) (βοήθεια) - ↑ Oracle ThinkQuest Library (2000). «Anger of Pele: Interesting Volcano Facts». Natural Disasters of Hawaii. Oracle ThinkQuest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2010. Βιβλιογραφία
- ↑ Solly, Meilan. «These Are the United States' 18 Most Dangerous Volcanoes». Smithsonian Magazine (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ Swanson, D.A.; Christiansen, R.L. (1976). «Tragedy at Kilauea». Earthquake Information Bulletin (USGS) 8 (2): 1217. http://pubs.er.usgs.gov/publication/70164356.
- ↑ «Lava destroys house at Kalapana Gardens». Honolulu Star-Advertiser. 27 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-05-14. https://web.archive.org/web/20120514131942/http://www.staradvertiser.com/news/breaking/110929539.html. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ «Lava claims final home». Hawaii Tribune Herald. 4 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-05-09. https://web.archive.org/web/20120509223429/http://www.hawaiitribune-herald.com/sections/news/local-news/lava-claims-final-home.html. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «2018 lower East Rift Zone Eruption and Summit Collapse». www.usgs.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «A New Lake—Water Not Lava—On Kilauea». earthobservatory.nasa.gov (στα Αγγλικά). 8 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Volcano Watch — A New Eruption and a New Era at Kīlauea Volcano». www.usgs.gov. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Current Alerts for U.S. Volcanoes». USGS. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2012.
- ↑ 11,0 11,1 «Kīlauea -- Perhaps the World's Most Active Volcano». United States Geological Survey—Hawaiian Volcano Observatory. 7 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Kīlauea στο Wikimedia Commons
 |
Αυτό το γεωγραφικό λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |