Ηρώδης Αγρίππας Β΄
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ηρώδης Αγρίππας Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 27 Ρώμη |
| Θάνατος | 100 (πιθανώς)[1] Ρώμη |
| Τόπος ταφής | Ιουδαία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Θρησκεία | Ιουδαϊσμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ηρώδης Αγρίππας Α΄ και Κύπρος Γ΄ |
| Αδέλφια | Βερενίκη (κόρη του Ηρώδη Αγρίππα Α΄) Δρουσίλλα (κόρη του Ηρώδη Αγρίππα Α΄) Μαριάμνη (κόρη του Ηρώδη Αγρίππα Α΄) |
| Οικογένεια | Ηρωδιανή Δυναστεία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Ηρώδης Αγρίππας Β΄, εβραϊκά אגריפס και λατινικά Mαrcus Julius Agrippa ή πιο απλά Αγρίππας (27/28 μ.Χ. - π. 92-100) ήταν ο 78ος και τελευταίος κυβερνήτης των Ιουδαίων από την Ηρωδιανή Δυναστεία. Ήταν το 5ο μέλος της δυναστείας, που έφερε τον τίτλο του βασιλιά, αλλά οι περιοχές που ηγεμόνευσε ήταν εκτός της Ιουδαίας και ήταν υποτελής των Ρωμαίων. Εκθρονίστηκε από τους υπηκόους του το 66 μ.Χ. και υποστήριξε τη Ρωμαϊκή πλευρά στον Α΄ Ιουδαιο-Ρωμαϊκό Πόλεμο.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του Ηρώδη Αγρίππα Α΄ βασιλιά της Ιουδαίας και της Κύπρης. Αδέλφια του ήταν η Βερενίκη, η Μαριάμνη και η Δρουσίλλα, σύζυγος του Ρωμαίου Μάρκου Αντωνίου Φήλικα διοικητή επαρχίας (procurator).
Τα νεανικά του έτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μορφώθηκε στην Αυλή του Αυτοκράτορα Κλαύδιου· όταν το 44 μ.Χ. απεβίωσε ο πατέρας του, ήταν μόνο 17 ετών, έτσι δεν τον διαδέχθηκε τότε. Ο Κλαύδιος τον κράτησε στη Ρώμη και έστειλε τον Κούσπιο Φάδο ως διοικητή (procurator) της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας.
Ενόσω ήταν στη Ρώμη εξέφρασε την υποστήριξή του για τους Ιουδαίους, εναντίον των Σαμαρειτών και του διοικητή της Ιουδαϊκής επαρχίας Βεντιδίου Κουμάνου, που αργότερα θεωρήθηκε, ότι ήταν η αιτία κάποιων οχλήσεων εκεί.
Η άνοδος στην εξουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 48 απεβίωσε ο Ηρώδης Ε΄ και το μικρό βασίλειό του της Χαλκίδας (στη Συρία) δόθηκε στον Ηρώδη Αγρίππα Β΄, με το δικαίωμα να επιβλέπει τον ναό της Ιερουσαλήμ και να διορίζει τον αρχιερέα εκεί, αλλά μόνο ως τετράρχης.
Το 53 ο Αγρίππας Β΄ αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την τετραρχία της Χαλκίδας· τότε ο Κλαύδιος για αντάλλαγμα του έδωσε τις περιοχές του Φιλίππου του τετράρχη, δηλ. τη Βατάνεα, την Τραχωνίτιδα και την Γαυλωνίτιδα· επίσης το βασίλειο του Λυσανία στην Αβιλα και τον τίτλο του βασιλιά. Όμως η τετραρχία της Χαλκίδας δόθηκε το 57 στον εξάδελφό του Αριστόβουλο, γιο του Ηρώδη Ε΄. Ο Ηρώδης Αγρίππας Β΄ εόρτασε την αναβάθμισή του σε βασιλιά και ταυτόχρονα π'αντρεψε τις αδελφές του Μαριάμνη και Δρουσίλλα. Ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος επαναλαμβάνει το κουτσομπολιό, ότι ο ηγεμόνας ζούσε (αιμομικτικά) με την αδελφή του Βερενίκη.
Το 55 ο Νέρωνας πρόσθεσε στο βασίλειο του Ηρώδη Αγρίππα Β΄ τις πόλεις Τιβεριάδα και Ταριχαία της Γαλιλαίας και τη Λιβιάδα (Ιουλιάδα) με 14 κώμες της Περαίας.
Πρέπει να ήταν το έτος 59, όταν ο Απόστολος Παύλος υπερασπίστηκε την υπόθεσή του στην Παράλιο Καισάρεια ενώπιον του ηγεμόνα και της Βερενίκης. Αυτό αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη.
Ο Ηρώδης Αγρίππας Β΄ δαπάνησε μεγάλα ποσά εξωραΐζοντας την Ιερουσαλήμ και άλλες πόλεις, ειδικά τη Βηρυττό, μία Ελληνιστική πόλη στη Φοινίκη. Η μεροληψία του για την τελευταία τον έκανε αντιδημοφιλή στους υπηκόους του και ο ιδιόρρυθμος τρόπος διορισμού και καθαίρεσης των αρχιερέων, τον έκανε απεχθή στους ομοθρήσκους του.
Ο πόλεμος με τη Ρώμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 17ο έτος της βασιλείας του (12ο του Νέρωνα, δηλ. το 65/66) ο ηγεμόνας προσπάθησε απεγνωσμένα να αποτρέψει έναν πόλεμο με τη Ρώμη· ωστόσο έβλεπε, ότι οι συμπατριώτες του, έπειτα από μερικές προσβολές και καταχρήσεις που είχαν από τον Ρωμαίο διοικητή Γεσίου Φλόρου, ήταν διατεθημένοι να πολεμήσουν εναντίον της Ρώμης. Πράγματι εκείνοι εμπόδισαν τους σκεπαστούς διαδρόμους από το φρούριο Αντωνία προς το όρος του Ναού, όπου οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να θέτουν φρουρά κατά τις αργίες των Ιουδαίων και αρνήθηκαν να πληρώσουν την εισφορά, που όφειλαν στον Καίσαρα. Ο ηγεμόνας συγκέντρωσε τον λαό και τους είπε να ανέχονται τις προσωρινές αδικίες και να απευθύνονται γι' αυτές στον Ρωμαίο ηγεμόνα.
Απέτυχε όμως να εμποδίσει τους υπηκόους του από το να εξεγερθούν. Εκείνοι, όταν ο Ρωμαίος διοικητής της Ιουδαίας Κέστιος Γάλλος πήγαινε στην Ιουδαία για να καταστείλει μία εξέγερση, του επιτέθηκαν καθ' οδόν. Ως το 66 οι Ιουδαίοι είχαν εκτοπίσει τον Ηρώδη Αγρίππα Β΄ και τη Βερενίκη από την Ιερουσαλήμ. Κατά τον Α΄ Ιουδαιο-Ρωμαϊκό Πόλεμο (66-703) ο ηγεμόνας έστειλε 2.000 άνδρες, τοξότες και ιππείς στον Βεσπασιανό· βλέπουμε δηλ., ότι αν και Εβραίος στο θρήσκευμα, ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στη Ρώμη. Συνόδευσε τον Τίτο σε μερικές εκστρατείες και πληγώθηκε στην πολιορκία της Γάμλα. Έπειτα από την κατάληψη της Ιερουσαλήμ, μετέβη με την αδελφή του Βερενίκη στη Ρώμη, όπου περιεβλήθη με το αξίωμα του πρωτεύοντος (praetor) και αμείφθηκε με επιπλέον εδάφη.
Η σχέση με τον Ιώσηπο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ηρώδης Αγρίππας Β΄ είχε μεγάλη εκτίμηση στον Ιώσηπο και τον προμήθευσε με πληροφορίες για το ιστορικό έργο του Αρχαιολογία των Ιουδαίων. Ο Ιώσηππος διατήρησε δύο επιστολές, που έλαβε από αυτόν.
Το τέλος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τον Φώτιο Α΄ απεβίωσε άτεκνος σε ηλικία 70 ετών, κατά το 3ο έτος της βασιλείας του Τραϊανού, δηλ. το 100. Ωστόσο οι αναφορές τού Ιωσήπου και επιγραφές της εποχής θέτουν την ημερομηνία αυτή σε αμφιβολία. Η μεταξύ των ερευνητών της εποχής μας επικρατούσα άποψη είναι, ότι απεβίωσε πριν το 93/94. Ήταν ο τελευταίος απόγονος του Αριστοβούλου, γιου του Ηρώδη Α του Μεγάλου.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συζούσε με την αδελφή του Βερενίκη, κόρη του Ηρώδη Αγρίππα Α΄. Δεν είχε τέκνα.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Josephus, Antiquities (book 20, chapter 7, verse 1); Josephus, Wars of the Jews (book 2, chapter 12, verse 8).
- Herod Antipas– Google Knihy. Books.google.cz. January 1, 1980. Retrieved 2016-09-10.
- Josephus, De Bello Judaico (Wars of the Jews) ii.xiv.§ 4
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|