Ηλίας Κανελλόπουλος
| Ηλίας Κανελλόπουλος | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ηλίας Κανελλόπουλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1844 Ναύπλιο |
| Θάνατος | 27 Μαρτίου 1894[1] Αθήνα[1] |
| Αιτία θανάτου | καρδιακή ασθένεια[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός μεταφραστής |
| Συγγενείς | Σπύρος Παπαλεξόπουλος (θείος από την πλευρά της μητέρας)[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1892–1895, εκλογική περιφέρεια Άργους) |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ηλίας Κανελλόπουλος (1844 – 27 Μαρτίου 1894) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, πιο γνωστός ως διοικητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων το 1884–1890, την οποία καθιέρωσε σε μόνιμη βάση και εκσυγχρόνισε το πρόγραμμα σπουδών της.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ηλίας Κανελλόπουλος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1844.[2] Εντάχθηκε στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό το 1863 ως δόκιμος και αποφοίτησε τέσσερα χρόνια αργότερα ως σημαιοφόρος.[2]
Ήδη ως σημαιοφόρος, έδειξε τις πνευματικές του ικανότητες και ενδιαφέροντα, μεταφράζοντας μόνος του στα ελληνικά τα γαλλικά εγχειρίδια για το χειρισμό αρματωμένων και ατμοκίνητων σκαφών. Για αυτό έλαβε τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος και του ανατέθηκε η μετάφραση των γαλλικών και βρετανικών ναυτικών λεξικών στα ελληνικά.[2] Το 1875, προήχθη σε ανθυποπλοίαρχο. Την ίδια χρονιά, έγραψε ένα εγχειρίδιο για την ιστιοπλοΐα και το χειρισμό εξάρτισης.[2] Στις αρχές του 1876 στάλθηκε στη Γαλλία για περαιτέρω σπουδές. Συμμετείχε σε έναν 13μηνο περίπλου του πλανήτη σε γαλλικό πλοίο της γραμμής Navarin. Κρατούσε ημερολόγιο και έκανε αναλυτικές επιστημονικές σημειώσεις για το ταξίδι του, οι οποίες υποβλήθηκαν στο Υπουργείο Ναυτικών σε έκθεση, αλλά δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ.[2] Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία, τοποθετήθηκε στην Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι.[2]
Το 1880, έλαβε το αξίωμα του Αξιωματικού του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας, λόγω του ρόλου του στη διάσωση του ιταλικού ατμόπλοιου Nuova Girona. Την ίδια χρονιά έφυγε για σπουδές στη Βρετανία.[2] Προήχθη σε υπολοχαγό το 1882, στάλθηκε στη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Δανία και τη Γερμανία ως μέλος μιας ναυτικής επιτροπής για να εξετάσει τον καλύτερο τύπο θωρηκτού προς αγορά από την Ελλάδα.[2]
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με την προετοιμασία του νομικού και θεσμικού πλαισίου για την επίσημη ίδρυση της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων (προηγουμένως υπήρχε ανεπίσημα και κατά διαστήματα), διοριζόμενος πρώτος διοικητής της στις 22 Ιουνίου 1884.[2] Αυτό ήταν ένα σημαντικό εγχείρημα, καθώς ο Κανελλόπουλος δεν ήταν μόνο διευθυντής της σχολής, αλλά και καθηγητής όλων των ναυτικών θεμάτων, για τα οποία έγραψε τα σχετικά εγχειρίδια, από όλα τα θέματα, που αφορούσαν τη διαχείριση των ιστιοφόρων μέχρι την αστρονομία και την κοσμογραφία, τον ναυτικό λογισμό και ναυτικό πυροβολικό.[2] Ταυτόχρονα, συνέγραψε την πλειονότητα της ναυτικής νομοθεσίας της περιόδου και έγραψε μια σειρά από μελέτες για τις ναυτικές οχυρώσεις, τη δημιουργία μόνιμου οπλοστασίου και ναυτικής βάσης, τις επιχειρήσεις αποβίβασης, κ.λπ.[2] Μαζί με τον δικό του μέντορα, Λεωνίδα Παλάσκα, ο Κανελλόπουλος θεωρείται σημαντικός μεταρρυθμιστής και παιδαγωγός του Ελληνικού Ναυτικού του 19ου αιώνα.[2]
Παρέμεινε διευθυντής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, με τον βαθμό του διοικητή, μέχρι το 1890.[2] Το 1892, εξελέγη μέλος της Βουλής των Ελλήνων για το Άργος, αλλά πέθανε στις 27 Μαρτίου 1894.[2] Οι ανιψιοί του, Φίλιππος και Κωνσταντίνος, κατατάχθηκαν επίσης στο Πολεμικό Ναυτικό και έγιναν ναύαρχοι.[2]
Τιμές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό τίμησε τη μνήμη του δίνοντας το όνομά του σε ένα από τα εκπαιδευτικά κέντρα του, που ιδρύθηκε το 1948 στον Σκαραμαγκά. Το 1999, μετά από συγχώνευση με το κοντινό Εκπαιδευτικό Κέντρο Παλάσκα, το όνομα διατηρήθηκε για την περιοχή της βάσης και το 2008, ιδρύθηκε η Ναυτική Βάση «Κανελλόπουλος» στον Σκαραμαγκά.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 argolikivivliothiki
.gr /2008 /11 /08 /%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%86-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-1844-1894 /. - ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 Μεγάλη Στρατιωτικὴ καὶ Ναυτικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία. Tόμος Τέταρτος: Καβάδης–Μωριάς. Ἀθήναι: Ἔκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικῆς καὶ Ναυτικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας. 1929, σελ. 41. OCLC 31255024.