Ζαν ντε Νεβίλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν Α΄ ντε Νεβίλ
Επίσκοπος του Σε
Από1124
Έως1143
ΠροκάτοχοςΣερλόν ντ'Ορζέρ
ΔιάδοχοςΖεράρ Β΄
Προσωπικά στοιχεία
Θάνατος1143

Ο Ζαν ντε Νεβίλ (Ιωάννης[1]) ήταν επίσκοπος του Σε κατά την διάρκεια του 12ου αιώνα.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν ήταν υιός του Αρντουάν, άρχοντα του Νεβίλ. Ο αδερφός του, Αρνούλ, ήταν επίσκοπος του Λιζιέ (1141-1181), όπως και ο θείος του, Ζαν Α΄ (1107-1141), ο οποίος και προηγήθηκε του τελευταίου στον επισκοπικό θρόνο του Λιζιέ[1].

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχιδιάκονος, έμπιστος του βασιλέα και μεταρρυθμιστής[2], ορίστηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος του Σε το 1124[3]. Εξαίρετης παιδείας, ήταν κατά την διάρκεια της θητείας του στον επισκοπικό θρόνο, όπου καθαγιάστηκε ο Καθεδρικός Ναός Σαιν-Ζερβαί του Σε στις 21 Μαρτίου 1126[1] από τον Αρχιεπίσκοπο της Ρουέν, Ζοφρουά λε Μπρετόν, παρουσία του βασιλέα Ερρίκου Α΄ Μπωκλέρ, της αυλής του[1], καθώς και των επισκόπων Ζεράρ ντ'Ανγκουλέμ, Παπικού Λεγάτου, Ζαν ντε Λιζιέ, Ζοφρουά ντε Σαρτρ και Υλζέ ντ'Ανζέ[3]. Σήμερα δεν έχει απομείνει τίποτε από τον ρομανικού ρυθμού Καθεδρικό Ναό εκείνης της περιόδου[4].

Προχώρησε το 1131 σε μεταρρύθμιση της συνόδου των κανονικών, εισάγοντας σε αυτή Αυγουστίνους κανονικούς προερχόμενους από το Αββαείο Σαιν-Βικτόρ του Παρισιού[5][1] αφότου ο ίδιος φόρεσε τα μοναστικά ράσα[2]. Η μεταρρύθμιση αυτή ήταν αποτέλεσμα της προσωπικής του επιθυμίας μετά το 1128 να προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές εντός της συνόδου των κανονικών, χάρη στην στήριξη των Παπών Ονώριου Β΄ και Ιννοκέντιου Β΄, των Αρχιεπισκόπων της Ρουέν, Ζοφρουά λε Μπρετόν και Υγκ Γ΄ ντ'Αμιάν, καθώς και του Βασιλέα της Αγγλίας, Ερρίκου Α΄[6]. Ευνόησε την ίδρυση των Αββαείων του Γκουφέρν και της Φαλαίζ[1] των οποίων και καθαγίασε τις εκκλησίες, καθώς κι εκείνων του Βινιά, του Λα Τραπ και του Βιλέρ-Κανιβέ[3].

Έλαβε μέρος σε αριθμό Συνόδων, μεταξύ των οποίων κι εκείνη της Πίζας το 1135, όπου και μετέβη συνοδεία του Πιέρ λε Βενεράμπλ, Αββά του Κλυνί[3].

Ο Ζαν απεβίωσε το 1143[1].


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Pierre Bouet et François Neveux (1995). «Les évêques normands de 985 à 1150». Les évêques normands du XIe siècle (στα Γαλλικά). Colloque de Cerisy-la-Salle (30 septembre - 3 octobre 1993). Caen: Presses Universitaires de Caen. σελίδες 19–35. ISBN 2-84133-021-4. 
  2. 2,0 2,1 Desportes, Pierre· Foucher, Jean-Pascal· Loddé, Françoise· Vallière, Laurent (2005). «Notice institutionnelle: Le siège épiscopal - Un évêché régulier». Fasti Ecclesiae Gallicanae 9 Diocèse de Sées (στα Γαλλικά). Répertoire prosopographique des évêques, dignitaires et chanoines des diocèses de France de 1200 à 1500. Turnhout: Brepols. σελίδες 8–9. ISBN 2-503-51823-0. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Notice abrégée sur les évêques de Séez, Jules Valin, Sées, 1844, lire sur Google Livres
  4. Desportes, Pierre· Foucher, Jean-Pascal· Loddé, Françoise· Vallière, Laurent (2005). «Notice institutionnelle: Le siège épiscopal - Les cathédrales successives». Fasti Ecclesiae Gallicanae 9 Diocèse de Sées (στα Γαλλικά). Répertoire prosopographique des évêques, dignitaires et chanoines des diocèses de France de 1200 à 1500. Turnhout: Brepols. σελ. 7. ISBN 2-503-51823-0. 
  5. http://fasti.univ-paris1.fr/extrait_sees.php
  6. Desportes, Pierre· Foucher, Jean-Pascal· Loddé, Françoise· Vallière, Laurent (2005). «Notice institutionnelle: Le chapitre cathédral - Un chapitre régulier». Fasti Ecclesiae Gallicanae 9 Diocèse de Sées (στα Γαλλικά). Répertoire prosopographique des évêques, dignitaires et chanoines des diocèses de France de 1200 à 1500. Turnhout: Brepols. σελίδες 14–15. ISBN 2-503-51823-0. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

τίτλοι της Καθολικής Εκκλησίας
Προκάτοχος
Σερλόν ντ'Ορζέρ
Επίσκοπος του Σε
1124 - 1143
Διάδοχος
Ζεράρ Β΄