Ζαν Μπυρώ
| Ζαν Μπυρώ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean Bureau (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1390 Σεμουάν |
| Θάνατος | 5 Ιουλίου 1463 Παρίσι[1] |
| Τόπος ταφής | Église Saint-Jacques-de-la-Boucherie |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης πολιτικός administrateur[1] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Isabelle Bureau[2] |
| Γονείς | Simon l'Ainé Bureau[2] και Annette[2] |
| Αδέλφια | Gaspard Bureau |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δήμαρχος του Μπορντώ (1451–1452) Πρεβότος των εμπόρων του Παρισιού (1450–1452) Grand Master of Artillery (από 1439) Δήμαρχος του Μπορντώ (από 1453) Treasurer general of France (από 1443) mayor of La Rochelle (1448) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαν Μπυρώ (γαλλικά: Jean Bureau, π. 1390 - 1463) ήταν Γάλλος διοικητής πυροβολικού ο οποίος δραστηριοποιήθηκε, κυρίως, κατά τη διάρκεια της ύστερης περιόδου του Εκατονταετούς Πολέμου. Από κοινού με τον αδερφό του, Γκασπάρ, θεωρείται ως υπεύθυνος για την καθιέρωση του γαλλικού πυροβολικού ως εκ των κορυφαίων παγκοσμίως.[3] Ως Μέγας Πυροβολάρχης του Πυροβολικού εντός των στρατευμάτων του βασιλέα Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας, ο Μπυρώ καταξιώθηκε ως εξέχων διοικητής πυροβολικού κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της Νορμανδίας, η οποία και έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1449 και 1450, κατά τη διάρκεια της οποίας οι υπό την εποπτία του ιδίου βομβαρδισμού συνέβαλαν στην κατάληψη των πόλεων της Ρουέν, του Αρφλέρ, καθώς και του Ονφλέρ, ενώ, παράλληλα, συνεισέφεραν στη γαλλική νίκη στο Φορμινί. Ο Μπυρώ ηγήθηκε του νικηφόρου γαλλικού στρατού κατά τη διάρκεια της καθοριστικής σημασίας Μάχης του Καστιγιόν το 1453.[3]
Νεανικά χρόνια και εκστρατείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπυρώ γεννήθηκε στο Σεμουάν της Καμπανίας, όντας ο δεύτερος υιός του Σιμόν Μπυρώ, εμπόρου, και της συζύγου του, Ελέν.[4] Το 1420, μετέβη στο Παρίσι, προκειμένου να εργαστεί ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της περιόδου της αγγλικής κατοχής του Παρισιού υπό τον Δούκα του Μπέντφορντ, ο ίδιος διετέλεσε νομικός αξιωματούχος του Σατλέ.[5]
Χαρακτηριζόμενος ως «τελειομανής με μεθοδικό, μαθηματικό μυαλό» και «πολυμήχανος τεχνουργός ο οποίος γνώριζε πώς να αξιοποιεί στο έπακρο τα πρωτόγονα όπλα του», ο Μπυρώ πιθανολογείται πως ειδικεύτηκε στην επιστήμη του πυροβολικού λόγω της εμπορικής αξίας του.[5] Οι αδερφοί Μπυρώ βοηθήθηκαν από καινοτομίες στη διαδικασία παραγωγής πυρίτιδας που έλαβαν χώρα κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1420, οι οποίες και οδήγησαν στην παραγωγή ισχυρότερης μορφής πυρίτιδας η οποία ήταν δυνατό να εκτοξεύσει βλήματα με κατά πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα, ενώ δεν χρειαζόταν τυχόν ανάμειξη επί του πεδίου. Παράλληλα, καινοτομίες στον τομέα της χύτευσης μετάλλου συνέβαλαν στην κατασκευή ισχυρότερων κανονιών και κατά πολύ ανθεκτικότερων σε τυχόν εκρήξεις.[5]
Το 1434, οι Μπυρώ προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στον βασιλέα Κάρολο Ζ΄, ενώ εντός συντόμου χρονικού διαστήματος πέτυχαν να καταστούν ως ειδικοί επί του πυροβολικού. Ο Ζαν ορίστηκε ως «διοικητής των Γάλλων τοξωτών», ενώ ο Γκασπάρ ορίστηκε ως «διοικητής πυροβολικού», ενώ το 1439, ο Ζαν ήταν Μέγας Πυροβολάρχης του Γαλλικού Πυροβολικού.[6] Παράλληλα, ο Ζαν ορίστηκε ως «Φοροεισπράκτορας του Παρισιού», το 1436, ως «Θησαυροφύλακας της Γαλλίας», το 1443,[5] καθώς και ως δήμαρχος της Λα Ροσέλ, το 1448.[7]
Το υπό τη διοίκηση των αδερφών Μπυρώ είχε άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη των συγκρούσεων, καθώς οι Γάλλοι βοηθήθηκαν από την παρουσία του κατά τη διάρκεια των πολιορκιών του Μοντερώ (1437), του Μω (1439), του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι (1440), καθώς και του Ποντουάζ (1441).[5] Παράλληλα, οι Μπυρώ συνέβαλαν στην καταστολή της εξέγερσης της Πραγκερί σε βάρος του βασιλέα Καρόλου, το 1440.[3]
Ύστερες εκστρατείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το πέρας της χρονικής περιόδου διάρκειας της Συνθήκη της Τουρ, η οποία και είχε οδηγήσει στη σύναψη εκεχειρίας μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας, πιο συγκεκριμένα το 1449, ο Κάρολος Ζ΄ ξεκίνησε εκστρατεία με απώτερο σκοπό την ανακατάληψη της περιοχής της Νορμανδίας, στη Βόρεια Γαλλία. Βομβαρδισμοί οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν από το υπό τη διοίκηση των Μπυρώ πυροβολικού συνέβαλαν στην κατάληψη της Ρουέν, τον Οκτώβριο του 1449, του Αρφλέρ, τον Δεκέμβριο του 1449, του Ονφλέρ, τον Ιανουάριο του 1450, καθώς και του Φρενουά, τον Ιανουάριο του 1450.[5] Με απώτερο σκοπό την εξασφάλιση του συνεχούς βομβαρδισμού του υπό αγγλική κατοχή Σερμπούρ, οι Μπυρώ τοποθέτησαν τα κανόνια τους υπό του επιπέδου της θάλασσας από την παραθαλάσσια πλευρά της πόλεως, αφήνοντάς τα βυθισμένα κατά τη διάρκεια της παλίρροιας, προτού επανέλθουν και συνεχίσουν το βομβαρδισμό της πόλεως κατά τη διάρκεια της άμπωτης.[3]
Στις 15 Απριλίου 1450, γαλλικό στράτευμα υπό την ηγεσία του Δούκα της Βουρβόνης συγκρούστηκε με αγγλικό στράτευμα το οποίο είχε σταλεί προκειμένου να ενισχύσει περαιτέρω τις προσπάθειες υπεράσπισης της υπό επίθεση περιοχής κατά τη διάρκεια της Μάχης του Φορμινί. Αρχικώς, οι Γάλλοι επεχείρησαν να πλήξουν μέσω επιθέσεως ιππικού τις αγγλικές θέσεις μάχης, ωστόσο, υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση από Άγγλους τοξότες. Ως απάντηση, οι Μπυρώ χρησιμοποίησαν δύο κανόνια, τα οποία πιθανολογείται πως ήσαν πυροφίδες, με τα οποία και έπληξαν με συνεχόμενους βομβαρδισμούς τις αγγλικές θέσεις μάχης. Η συγκεκριμένη κίνηση απέβη ιδιαιτέρως αποτελεσματική, καθώς τα κανόνια είχαν μεγαλύτερο εύρος βολής συγκριτικά με τα αγγλικά τόξα, ωστόσο οι Γάλλοι απέτυχαν να παρέχουν επαρκή προστασία στο πυροβολικό τους, με αποτέλεσμα οι Άγγλοι να πραγματοποιήσουν επίθεση ιππικού και να πετύχουν την κατάληψή τους. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της ίδιας ημέρας, ενισχύσεις ιππικού κατέφθασαν στο πεδίο της μάχης οδηγώντας τους Γάλλους σε καθοριστική νίκη, η οποία και αποτέλεσε το έναυσμα για την κατάληψη των εναπομεινασών υπό αγγλική κατοχή οχυρών θέσεων στην περιοχή της Νορμανδίας.[3]
Το 1451, οι Μπυρώ συμμετείχαν στη γαλλική εισβολή στην περιοχή της Γασκώνης, στη Νοτιοδυτική Γαλλία, ενώ διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο κατά τη διάρκεια της ανακατάληψης αριθμού πόλεων, όπως, μεταξύ άλλων, του Μπορντώ, το οποίο και παραδόθηκε κατα τη διάρκεια του Ιουνίου του ίδιου έτους. Τον Αύγουστο του 1451, ο Μπυρώ ορίστηκε ως Δήμαρχος του Μπορντώ, ωστόσο, ο τοπικός γασκωνικός πληθυσμός εξεγέρθηκε κατά της νέας άρχουσας τάξης και απηύθυνε κάλεσμα προς τους Άγγλους για άμεση επιστροφή των τελευταίων. Τον Οκτώβριο του 1452, ο Κόμης του Σρόουζμπερι,[8] Σερ Τζον Τάλμποτ, ανακατέλαβε το Μπορντώ όντας επικεφαλής αγγλικής δύναμης 3.000 στρατιωτών. Εντός χρονικού διαστήματος ολίγων μηνών, πέτυχε την ανακατάληψη του μεγαλύτερου τμήματος της ευρύτερης περιοχής της Γασκώνης.[3]
Κατά τη διάρκεια της Άνοιξης του 1453, οι Γάλλοι ξεκίνησαν από πλευράς τους εκστρατεία ανακατάληψης της Γασκώνης. Ο Μπυρώ, όντας, πλέον, επικεφαλής στρατεύματος, περίπου, 7.000 στρατιωτών, προχώρησε στην πολιορκία της πόλεως του Καστιγιόν, στα δυτικά του Μπορντώ. Κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών, τοποθέτησε 300 κανόνια εντός οχυρωμένων θέσεων άμυνας περιμετρικά των τειχών της πόλεως.[9] Ενθυμούμενος το προηγούμενο της απώλειας των κανονιών του στο Φορμινί, απέκρυψε δύναμη τοξοτών εντός των δασών που βρίσκονταν πλησίον των θέσεων μάχης του με απώτερο σκοπό την αποτροπή τυχόν εκ νέου κατάληψής τους. Στις 17 Ιουλίου, ο Τάλμποτ κατέφθασε στο πεδίο της μάχης όντας επικεφαλής στρατιωτικών ενισχύσεων, τρέποντας σε φυγή ολιγάριθμη εμπροσθοφυλακή Γάλλων τοξοτών. Θεωρώντας, εσφαλμένα, πως οι Γάλλοι υποχωρούσαν, στη συνέχεια, επιτέθηκε κατά του γαλλικού στρατοπέδου, με αποτέλεσμα το στράτευμά του να σφαγιαστεί από τα πυρά των κανονιών του Μπυρώ. Το άλογο επί του οποίου βρισκόταν ο Τάλμποτ επλήγη από οβίδα κανονιού, ενώ ο ίδιος, αμέσως μετά, σκοτώθηκε από Γάλλο τοξότη.[3]
Στη συνέχεια, ο Μπυρώ κατευθύνθηκε προς το Μπορντώ, το οποίο και περικύκλωσε με τη χρήση, συνολικά, 250 πυροβόλων όπλων.[3] Έπειτα από πολιορκία χρονικής διάρκειας δέκα εβδομάδων, η πόλη του Μπορντώ απέστειλε αντιπροσωπεία προς τον βασιλέα Κάρολο Ζ΄ αιτούμενη όρους παράδοσης. Από την πλευρά του, ο Μπυρώ, εμπιστευόμενος τις θέσεις μάχης του πυροβολικού του, ανέφερε προς τον βασιλέα, «Σας υπόσχομαι στη ζωή μου πως εντός χρονικού διαστήματος ολίγων ημερών θα έχω ισοπεδώσει πλήρως την πόλη.»[10] Στο άκουσμα των συγκεκριμένων λόγων, η αντιπροσωπεία ενέδωσε και αποδέχθηκε τους δυσχερείς όρους του Καρόλου, με την παράδοση της πόλεως στους Γάλλους να επισημοποιείται στις 19 Οκτωβρίου 1453.[10]
Ύστερα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το πέρας του πολέμου, ο Μπυρώ χρίστηκε ως ευγενής υπό τον τίτλο του Κόμη του Μονγκλά,[11] ενώ, το 1461, χρίστηκε ως ιππότης.[6] Ο ίδιος, από κοινού με τον αδερφό του, συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως σύμβουλοι του υιού και διαδόχου του Καρόλου, βασιλέα Λουδοβίκου Θ΄, παρά το γεγονός πως ο Λουδοβίκος είχε προχωρήσει στην απομάκρυνση της πλειοψηφίας εκ των συνεργατών του Καρόλου.[3] Ο Μπυρώ απεβίωσε το 1463.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1025123328. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 (Αγγλικά) Kinard, Jeff (2007). Artillery: An Illustrated History of its Impact. ABC-CLIO. σελ. 59-63. ISBN 9781851095612.
- ↑ (Γαλλικά) «Famille Bureau» (PDF). Racines & Histoire. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 (Αγγλικά) Seward, Desmond (1999). The Hundred Years War: The English in France 1337–1453. Penguin. σελ. 201. ISBN 9781101173770.
- ↑ 6,0 6,1 (Αγγλικά) Nicolle, David (2012). The Fall of English France 1449-53. Μπότλεϊ, Οξφόρδη, Ηνωμένο Βασίλειο: Osprey Publishing. σελ. 19. ISBN 978-1849086165.
- ↑ (Γαλλικά) Arcère, Louis-Étienne (1757). Histoire de la ville de la Rochelle et du pays d'Aulnis. René-Jacob Desbordes. σελ. 603.
- ↑ (Αγγλικά) Alexander, Michael V. C. (1998). Three crises in early English history : personalities and politics during the Norman Conquest, the reign of King John, and the Wars of the Roses. Λάνχαμ, Μέριλαντ: University Press of America. σελ. 144. ISBN 0761811885.
- ↑ (Αγγλικά) Grummitt, David (2010). «Bureau Brothers». Στο: Rogers, Clifford J.· Caferro, William· Reid, Shelley. The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology. Oxford University Press. σελ. 264. ISBN 978-0-19-533403-6.
- ↑ 10,0 10,1 (Αγγλικά) Smith Williams, Henry (1909). The Historians' History of the World. 11. Hooper and Jackson, Ltd. σελ. 241.
- ↑ (Αγγλικά) Roberts, William J. (2004). France : a reference guide from the Renaissance to the present. Νέα Υόρκη, Πολιτεία της Νέας Υόρκης: Facts on File. σελ. 184. ISBN 0816044732.
|