Ζακ-Λωράν Αγκάς
| Ζακ-Λωράν Αγκάς | |
|---|---|
_%C3%A0_Crevin.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacques-Laurent Agasse (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 24 Απριλίου 1767[1] ή 24 Μαρτίου 1767[2] Γενεύη[3] |
| Θάνατος | 27 Δεκεμβρίου 1849[4][5][6] Λονδίνο[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δημοκρατία της Γενεύης[3] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | The Playground |
 Σχετικά πολυμέσα | |
_-_Jacques_Laurent_Agasse_(Kunstmuseum_Winterthur).jpg)
Ο Ζακ-Λωράν Αγκάς (γαλλικά: Jacques-Laurent Agasse, 24 Απριλίου 1767 - 27 Δεκεμβρίου 1849) ήταν ζωγράφος ζώων και τοπίων από την Ελβετία.
Γεννημένος στη Γενεύη, ο Αγκάς σπούδασε στη δημόσια σχολή τέχνης της πόλης αυτής. Πριν κλείσει τα είκοσί του χρόνια, πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει στην κτηνιατρική σχολή, ώστε να εξοικειωθεί πλήρως με την ανατομία των αλόγων και άλλων ζώων.[7] Στη συνέχεια φαίνεται ότι επέστρεψε στην Ελβετία. Η εφημερίδα Tübinger Morgenblatt (1808, σ. 876) αναφέρει ότι «ο Αγκάς, ο διάσημος ζωγράφος ζώων, που βρίσκεται τώρα στην Αγγλία, οφείλει την τύχη του σε ένα ατύχημα. Πριν από οκτώ περίπου χρόνια, που βρισκόταν τότε στην Ελβετία, ένας πλούσιος Άγγλος (ο Τζορτζ Πιτ, μετέπειτα λόρδος Ρίβερς) του ζήτησε να ζωγραφίσει τον αγαπημένο του σκύλο (γκρεϊχάουντ) που είχε πεθάνει. Ο Άγγλος έμεινε τόσο ευχαριστημένος από το έργο του που πήρε τον ζωγράφο μαζί του στην Αγγλία».[8]
Ο Νάγκλερ λέει ότι ήταν ένας από τους πιο διάσημους ζωγράφους ζώων στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Στο Neue Miscellaneen του Γιόχαν Γκέοργκ Μόιζελ (viii. 1052 κ.ε.), συγκρίνει τον Αγκάς και τον Βάουβερμαν και τάσσεται πλήρως υπέρ του πρώτου. Στο εν λόγω λήμμα αναφέρονται πολλά για την ακραία αφοσίωσή του στην τέχνη, για τις θαυμάσιες γνώσεις του στην ανατομία, για την ιδιαίτερη προτίμησή του για τα αγγλικά άλογα κούρσας και για την υπεροχή του στην απεικόνισή τους. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στους καταλόγους της Ακαδημίας το 1801 ως εκθέτης του «Πορτρέτου ενός αλόγου» και συνέχισε να εκθέτει λίγο πολύ μέχρι το 1845 (διαψεύδοντας τη δήλωση του Νάγκλερ ότι πέθανε "περίπου" το 1806).[8]
Στους καταλόγους το όνομά του αναφέρεται ως J.L. Agasse ή Agassé. Ο αριθμός των φορών που ο Αγκάς άλλαξε τη διεύθυνσή του επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Ρεντγκρέιβ ότι «έζησε φτωχός και πέθανε φτωχός». Ο συγγραφέας του πανηγυρικού που ήδη αναφέρθηκε λέει, ωστόσο, ότι δεν εργάστηκε για τα χρήματα, αλλά ότι τον ώθησε η ακαταμάχητη δύναμη της φυσικής ιδιοφυΐας.[8] Το πιο γνωστό έργο του είναι το Η καμηλοπάρδαλη της Νουβίας, το οποίο απεικονίζει την καμήλα του Γεωργίου Δ΄, ο οποίος του παρήγγειλε το έργο. Η πληρέστερη συλλογή έργων του Αγκάς βρίσκεται στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας της Γενεύης.[7]
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Απόβαση στη γέφυρα του Ουεστμίνστερ, 1818, λάδι σε καμβά, Ίδρυμα Όσκαρ Ράινχαρτ, Βίντερτουρ -
Αρσενικό Κουάγκα, αρχές του 1800, Βασιλικό Κολέγιο Χειρουργών -
Πωλητής λουλουδιών, 1822, λάδι σε καμβά, συλλογή Όσκαρ Ράινχαρτ, Βίντερτουρ -
Η τελευταία στάση στο δρόμο του Πόρτσμουθ, 1815, λάδι σε καμβά, Ίδρυμα Όσκαρ Ράινχαρτ, Βίντερτουρ -
Λευκό άλογο σε λιβάδι, 1806–1807, λάδι σε καμβά, Ίδρυμα Όσκαρ Ράινχαρτ, Βίντερτουρ -
Βασιλικό ταχυδρομείο Εδιμβούργου και Λονδίνου -
Έντουαρντ Κρος (1774–1854), ιδιοκτήτης ζωολογικού κήπου.
_Edinburgh_and_London_Royal_Mail.jpg)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w62597mj. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 SIKART. 4000008. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 021971.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 633. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
- ↑ «Jacques-Laurent Agasse» 4000008.
- ↑ «Jacques Laurent Agasse» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00001265. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 7,0 7,1 Chilvers, Ian (21 Μαΐου 2015). «Agasse, Jacques-Laurent». The Oxford Dictionary of Art and Artists (5η έκδοση). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-178276-3.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Stephen, Leslie· Lee, Sir Sidney (1885). Dictionary of National Biography. London: Smith, Elder, & Company. σελ. 175.
