Εστάς Ντεσάν
| Εστάς Ντεσάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Eustache Deschamps (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1340 Vertus |
| Θάνατος | 1406[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Μέσα Γαλλικά Σλοβενικά[2] |
| Σπουδές | Παλαιό πανεπιστήμιο της Ορλεάνης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας[1] βάιλος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Virelais Rondeaux Lays Le double lay de fragilité humaine Chansons royaulx Demoustracions contre sortileges Le traicté de Getta et d'Amphitrion La farce de Maistre Trubert et d'Antrongnart Le miroir de mariage Le dit des quatre offices de l'ostel du roy L'art de dictier Ballades |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | d:Q106930099 (1375–1396) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εστάς Ντεσάν (γαλλικά: Eustache Deschamps, γύρω στο 1340 - 1404 ή 1405), με πραγματικό όνομα Εστάς Μορέλ, ήταν Γάλλος ποιητής του Μεσαίωνα και συγγραφέας της πρώτης πραγματείας με θέμα τη γαλλική στιχοποιία. Τα ποιήματά του είναι γεμάτα πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την πολιτική και κοινωνική ιστορία της εποχής του. [3]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Εστάς Ντεσάν γεννήθηκε γύρω στο 1340 στο Βερτύ, στην Καμπανία. Μαθήτευσε στη στιχοποιία κοντά στον ποιητή και συνθέτη Γκιγιώμ ντε Μασώ, για το θάνατο του οποίου συνέθεσε μια θρηνητική μπαλάντα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Ορλεάνης από το 1358 έως το 1366 και έγινε δικαστής του κόμη του Βερτύ (μεταξύ 1366 και 1370) και στη συνέχεια μπήκε στην υπηρεσία της συζύγου του Ισαβέλλας κόμισσας του Βερτύ. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ευρώπη ως διπλωματικός ακόλουθος στην υπηρεσία του Καρόλου Ε΄ της Γαλλίας και στάλθηκε σε αποστολές στην Κεντρική Ευρώπη στη Μοραβία, τη Βοημία και την Ουγγαρία, καθώς και στη Λομβαρδία και την Μπρυζ. Το 1372 μπήκε στην προσωπική φρουρά του Καρόλου Ε' και έλαβε πολλά άλλα σημαντικά αξιώματα. [4]Εκείνη την εποχή, μεταξύ 1366 και 1373, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Σύμφωνα με δική του περιγραφή είχε εύθυμο χαρακτήρα.
Πέθανε μεταξύ 21 Ιουνίου 1404 και αρχές του έτους 1405. Οι φίλοι του συγκέντρωσαν τα χειρόγραφα του συγγραφέα και έτσι σώθηκε το έργο του. Χάρη στα έσοδα από τα μεγάλα του αξιώματα, ο Εστάς Ντεσάν δεν χρειάστηκε να ζήσει από τα γραπτά του: έτσι κατάφερε να ασκήσει κριτική, με σχετική ατιμωρησία, στα κακώς κείμενα της εποχής του, ή ακόμη και να χρησιμοποιήσει σάτιρα στα έργα του χωρίς αυτό να επηρεάσει τις συνθήκες της ζωής του.[5]
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντεσάν έγραψε 1.175 μπαλάντες, ροντώ, βιρελαί, φάρσες, παραδοσιακή ερωτική ποίηση και σάτιρες. Όλα τα ποιήματά του, εκτός από ένα, είναι σύντομα, και ως επί το πλείστον σατιρικά. Επιτίθεται στους Άγγλους, τους οποίους θεωρεί ως καταπατητές της χώρας του, καθώς έζησε την εποχή του Εκατονταετούς πολέμου, και ενάντια στους πλούσιους καταπιεστές του λαού. Η σάτιρά του είχε επίσης στόχο διεφθαρμένους αξιωματούχους και κληρικούς και δίνει μια πιστή εικόνα της ανομίας της εποχής του. [6]Σε πολλά ποιήματα αναφέρεται στο γάμο, τη μόδα, την υγεία και τα ταξίδια του. Το μοναδικό μεγάλο ποιητικό του έργο, Ο καθρέφτης του γάμου (Le Miroir de Mariage), είναι ένα σατιρικό ποίημα 12.103 στίχων, μια καυστική σάτιρα για τις γυναίκες.
Η πραγματεία του για τον γαλλικό στίχο με τίτλο Η τέχνη της συγγραφής (L ' Art de dictier)[7] ολοκληρώθηκε το 1392. Εκτός από τους κανόνες για τη σύνθεση της ποίησης, ο Ντεσάν διακρίνει την ποίηση από την ποίηση με ορχηστρική συνοδεία, όπως ήταν η μόδα της εποχής του, θεωρώντας ότι η μουσική είναι μια επιστήμη που διδάσκεται και που, κατά συνέπεια, ο καθένας μπορεί να ασκήσει, ενώ η ποίηση είναι έμφυτο ταλέντο. Καθιέρωσε έτσι μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ αυτών των δύο τεχνών. Αποκαλεί «τεχνητή μουσική» αυτή που προέρχεται από όργανο, και «φυσική μουσική» αυτή που σχηματίζεται από στίχους. Η ανάπτυξη της απλής ανάγνωσης της ποίησης ευνοήθηκε από την έλλειψη μουσικής κατάρτισης των ποιητών της εποχής του και από την αύξηση των ιδιωτικών αναγνώσεων χωρίς δυνατότητα μουσικής συνοδείας, σε αντίθεση με τις δημόσιες αναγνώσεις. Το έργο επηρέασε τη γενιά των επόμενων ποιητών (Ζαν Φρουασάρ, Οτόν ντε Γκραντσόν και Κριστίν ντε Πιζάν) που εγκατέλειψαν την ορχηστρική συνοδεία.
Έγραψε επίσης μεγάλο αριθμό μύθων, πηγή έμπνευσης για μεταγενέστερους, όπως ο Ζαν ντε λα Φονταίν.
Το έργο του επηρέασε τον Τζώφρι Σώσερ που χρησιμοποίησε θέματα στο δικό του έργο. Ο θαυμασμός ήταν αμοιβαίος, καθώς ο Ντεσάν του αφιέρωσε μια μπαλάντα, επαινώντας τον ως σπουδαίο φιλόσοφο, μεταφραστή και ποιητή.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ CONOR.SI. 32077667.
- ↑ . «mypoeticside.com/poets/eustache-deschamps-poems».
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Deschamps,_Eustache».
- ↑ . «poemhunter.com/eustachedeschamps/biography/».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 46, σελ. 69
- ↑ Πλήρης τίτλος L'Art de dictier et de fere chansons, balades, virelais et rondeaulx
- ↑ . «journals.openedition.org/Deschamps' Ballade Praising Chaucer and Its Impact». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2021.
|