Εσκλαρμόντ της Φουά
| Εσκλαρμόντ της Φουά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1215 |
| Θρησκεία | Καθαροί |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Jourdain de l'Isle Jourdain |
| Τέκνα | Μπερνάρ Ζουρνταίν Α΄ ντε λ'Ιλ-Ζουρνταίν Olive|Olbric de L'Isle-Jourdain[2] |
| Γονείς | Ρογήρος Βερνάρδος Α΄ της Φουά |
| Αδέλφια | Ραϋμόνδος Ρογήρος της Φουά |
| Οικογένεια | Οίκος της Φουά |
Η Εσκλαρμόντ, γαλλ.: Esclarmonde de Foix, οξιτανικά: Esclarmonda de Fois, (τέλος 12ου αι. - αρχές 13ου αι.) από τον Οίκο του Φουά, ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα, που συνδέθηκε με το κίνημα των Καθαρών στην Οξιτανία του 13ου αι. (στον νότο της σύγχρονης Γαλλίας).
Το βιογραφικό της είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί, αφού αρκετές αρχόντισσες στην ίδια περιοχή είχαν ταυτόχρονα το ίδιο μικρό όνομα. Το όνομα Esclarmonde σημαίνει «διαύγεια του κόσμου» στην οξιτανική γλώσσα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν κόρη του Ρογήρου-Βερνάρδου Α΄ κόμη της Φουά, και της Καικιλίας των Tρανκαβέλ, [3] κόρης του Ραϋμόνδου Α΄ Τρανκαβέλ. Ο Ραϋμόνδος-Ρογήρος κόμης του Φουά ήταν αδελφός της.
Πνευματική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εσκλαρμόντ έμεινε χήρα τον Οκτώβριο του 1200 και στράφηκε στους Καθαρούς (Αλβιγινούς) κάποια στιγμή αργότερα. [α] Ο Καθαρισμός ήταν μία μορφή Χριστιανισμού, που είχε αναπτυχθεί στη νότια Γαλλία εκείνη την εποχή, και που θεωρήθηκε αίρεση από την Καθολική Εκκλησία.
Έλαβε το μυστήριο των Καθαρών, το consolamentum (παρηγορία), επειδή έγινε Τέλεια Καθαρή από τον επίσκοπο Καθαρών Γκυλαμπέρ ντε Κάστρ το 1204 στο Φανζώ μαζί με άλλες τρεις γυναίκες υψηλού βαθμού, την Ωντ ντε Φανζώ, τη Φαι ντε Ντυρφόρκαι τη Ραϋμόντ ντε Σαιν-Ζερμαίν. [5] Η τελετή διεξήχθη παρουσία του αδελφού της, Ραϋμόνδου-Ρογήρου του Φουά.
Εγκαταστάθηκε στο Παμιέ και πιθανότατα συμμετείχε σε μία πρωτοβουλία για την ανοικοδόμηση του φρουρίου του κάστρου του Μονσεγκύρ. Συμμετείχε στη Διάσκεψη των Παμιέ του 1207, [6] που ακολούθησε τη Διάσκεψη του Μόντρεαλ του προηγούμενου έτους. Ήταν η τελευταία συζήτηση μεταξύ των Καθαρών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, που εκπροσωπήθηκε από τον Ντομινίκ Γκουζμάν, ιδρυτή του τάγματος των Δομινικανών και αργότερα γνωστό ως Άγιο Δομίνικο, και τον Ντιέγκο ντε Ασέμπo, τον επίσκοπο της Όσμα.
Το επόμενο έτος, το 1208, ο πάπας Ιννοκέντιος Γ' ξεκίνησε τη σταυροφορία των Αλβιγινών εναντίον των Καθαρών, μετά τη δολοφονία του εκπροσώπου του Πιερ ντε Καστελνώ.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1175 παντρεύτηκε τον Ιορδάνη Γ΄ κύριο του Λ'Ιλ-Ζουρνταίν. [3] Είχαν:
- Bερνάρδος-Ιορδάνης του Λ'Ιλ-Ζουρνταίν, ο μεγαλύτερος και ο διάδοχος.
- Eσκαρονία
- Oμπίκα
- Ζορντάν
- Οτόν-Μπερνάρ
- Φιλίππα.
Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την Εσκλαρμόντ θυμούται διαφορετικά, διαφορετικές ομάδες στη Γαλλία. Για τους Καθολικούς διέδωσε την αίρεση στη χώρα και ανάγκασε τους ανθρώπους να υιοθετήσουν τους κανόνες των Καθαρών. Για άλλους έμεινε στη μνήμη για τη δημιουργία σχολείων και νοσοκομείων στην περιοχή, κερδίζοντας το παρωνύμιο "Εσκλαρμόντ η Μεγάλη".
Η σημασία της έννοιας του ονόματός της, δηλαδή "διαύγεια του κόσμου", διερευνάται σε πολλά μεσαιωνικά επικά ποιήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός που αναφέρεται ως "Esclaramonde", του Μπερτράν ντε Μπορν και στο " Πάρζιβαλ " του Βόλφραμ φον Έσενμπαχ.
Στη μνήμη της, το 1978, το Πανεπιστήμιο του Γουίνιπεγκστον Καναδά δημιούργησε την υποτροφία Esclarmonde de Foix Memorial Travel. [7]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk20241216509. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 3,0 3,1 Graham-Leigh 2005, σελ. table 3.
- ↑ Mundy 1990, σελ. 23.
- ↑ William of Puylaurens 2003, σελ. 24.
- ↑ Tuten 2022, σελ. 142.
- ↑ University of Winnipeg 2006.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Graham-Leigh, Elaine (2005). The Southern French Nobility and the Albigensian Crusade. Boydell Press.
- Mundy, John Hine (1990). «2, A: Public Office and Law». Men and women at Toulouse in the age of the Cathars. Pontifical Institute of Mediaeval Studies.
- Tuten, Belle S. (2022). Daily Life of Women in Medieval Europe. ABC-CLIO.
- University of Winnipeg (2006). «Esclarmonde de Foix Memorial Travel Scholarship». www.uwinnipeg.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2022.
- William of Puylaurens (2003). Sibley, επιμ. The Chronicle of William of Puylaurens: The Albigensian Crusade and Its Aftermath. The Boydell Press.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Michel Roquebert, The epopee cathare. 1198-1212: The Invasion, Τουλούζη: Privat, 1970.
- Helene Luise Köppel, Die Ketzerin vom Montségur, Aufbau-TB-Verlag, Βερολίνο, 2002, (in γερμανική)
- Glen Craney, The Fire and The Light
- Norma Lorre Goodrich, The Holy Grail, Harper Perennial, 1993,(ISBN 0-06-092204-4)
- Jessica Cuello, Pricking, Tiger Bark Press 2016(ISBN 9780997630510)
|