Ερρίκος Α΄ του Μπαρ
| Ερρίκος Α΄ του Μπαρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Henri Ier de Bar (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1158[1] |
| Θάνατος | Οκτώβριος 1190[1] Άκρα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης[1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ρενώ Β΄ του Μπαρ[1] και Αγνή της Καμπανίας[1] |
| Αδέλφια | Θεοβάλδος Α΄ του Μπαρ[1] Ρενώ, επίσκοπος του Σαρτρ[1] |
| Οικογένεια | Οίκος του Μονμπελιάρ[1] |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ερρίκος Α΄, γαλλ.: Henri I de Bar (1158 - 1191) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ ήταν κόμης του Μπαρ, κύριος του Moυσόν και Aμανς από το 1170 έως το 1190.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Ρενώ Β΄ κόμη του Μπαρ και της Aγνής των Μπλουά, κόρης του Θεοβάλδου Β΄ κόμη της Καμπανίας.[2]
Ήταν ακόμη ανήλικος τη στιγμή του τέλους του πατέρα του, έτσι η μητέρα του ενήργησε ως επίτροπος γι' αυτόν από το 1170 έως το 1173. Δεδομένου ότι ορισμένοι από τους προγόνους του ήταν κόμητες του Βερντέν, η Αγνή των Μπλουά διεκδίκησε την κομητεία του Βερντέν από τον επίσκοπό της το 1172, αλλά αυτός αντιστάθηκε. Η Αγνή απάντησε λεηλατώντας την επισκοπή του Βερντέν, μετά όμως αυτή και ο γιος της αφορίστηκαν και αναγκάστηκαν να υποταχθούν το 1177.
Το 1178 ο επίσκοπος της Τουλ άρχισε να κατασκευάζει ένα φρούριο στο Λιβερντέν, με την εξουσιοδότηση του Σίμωνα Β΄ δούκα της Άνω Λωρραίνης. Επειδή το μέγεθος της εργασίας ήταν υπέρογκο, το ανέθεσε στον Ερρίκο Α΄, ο οποίος το χρησιμοποιούσε. Αυτό πάντως δεν έθεσε σε κίνδυνο τις καλές σχέσεις του με τον δούκα, αν και ο τελευταίος θα μπορούσε να αισθανθεί ότι απειλείται από τα φρούρια του Λιβερντέν, του Αμάνς και του Μουσόν.
Μέσω της μητέρας του, ο Ερρίκος Α΄ ήταν εξάδελφος του Φιλίππου Β΄ της Γαλλίας και ήταν παρών κατά τη στέψη του στις 1 Νοεμβρίου του 1179 στο Ρενς από τον θείο τους Γουλιέλμο τον Λευκόχειρα, καρδινάλιο και αρχιεπίσκοπο του Ρενς.
Μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ το 1187, ο Ερρίκος Α΄ εντάχθηκε στην Γ΄ Σταυροφορία. Ξεκίνησε στα μέσα του 1189, πριν από τους βασιλείς Φίλιππο Β΄ και Ριχάρδο Α΄ της Αγγλίας. Φτάνοντας σε ό, τι απέμεινε από το βασίλειο της Ιερουσαλήμ, συμμετείχε στην πολιορκία της Άκρας. Με αυτόν ενώθηκαν εκεί το καλοκαίρι τουύ 1190 οι θείοι του Θεοβάλδος Ε΄ κόμης του Μπλουά και Στέφανος Α΄ κόμης του Σανσέρ, και ο εξάδελφός του Ερρίκος Β΄ κόμης της Καμπανίας. Στις 4 Οκτωβρίου 1190 τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη ενάντια στις δυνάμεις του Σαλαντίν και απεβίωσε από αυτούς τους τραυματισμούς το 1191. [3]
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Margot Elsbeth Fassler, The Virgin of Chartres: Making History Through Liturgy and the Arts, (Yale University Press, 2010), 457 note6.
- ↑ Ambroise, The History of the Holy War: Ambroise's Estoire de la Guerre Sainte, Vol. 1, transl. Marianne Ailes, (The Boydell Press, 2003), 74 note 227.