Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ερρίκος Α΄ του Μπαρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερρίκος Α΄ του Μπαρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Henri Ier de Bar (Γαλλικά)
Γέννηση1158[1]
ΘάνατοςΟκτώβριος 1190[1]
Άκρα[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφεουδάρχης[1]
Οικογένεια
ΓονείςΡενώ Β΄ του Μπαρ[1] και Αγνή του Μπλουά[1]
ΑδέλφιαΘεοβάλδος Α΄ του Μπαρ[1]
Ρενώ, επίσκοπος του Σαρτρ[1]
ΟικογένειαΟίκος του Μονμπελιάρ[1]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ερρίκος Α΄, γαλλ.: Henri I de Bar (1158 - 1191) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ ήταν κόμης του Μπαρ, κύριος του Moυσόν και Aμανς από το 1170 έως το 1190.

Ήταν γιος του Ρενώ Β΄ κόμη του Μπαρ και της Aγνής των Μπλουά, κόρης του Θεοβάλδου Β΄ κόμη της Καμπανίας.[2]

Ήταν ακόμη ανήλικος τη στιγμή του τέλους του πατέρα του, έτσι η μητέρα του ενήργησε ως επίτροπος γι' αυτόν από το 1170 έως το 1173. Δεδομένου ότι ορισμένοι από τους προγόνους του ήταν κόμητες του Βερντέν, η Αγνή των Μπλουά διεκδίκησε την κομητεία του Βερντέν από τον επίσκοπό της το 1172, αλλά αυτός αντιστάθηκε. Η Αγνή απάντησε λεηλατώντας την επισκοπή του Βερντέν, μετά όμως αυτή και ο γιος της αφορίστηκαν και αναγκάστηκαν να υποταχθούν το 1177.

Το 1178 ο επίσκοπος της Τουλ άρχισε να κατασκευάζει ένα φρούριο στο Λιβερντέν, με την εξουσιοδότηση του Σίμωνα Β΄ δούκα της Άνω Λωρραίνης. Επειδή το μέγεθος της εργασίας ήταν υπέρογκο, το ανέθεσε στον Ερρίκο Α΄, ο οποίος το χρησιμοποιούσε. Αυτό πάντως δεν έθεσε σε κίνδυνο τις καλές σχέσεις του με τον δούκα, αν και ο τελευταίος θα μπορούσε να αισθανθεί ότι απειλείται από τα φρούρια του Λιβερντέν, του Αμάνς και του Μουσόν.

Μέσω της μητέρας του, ο Ερρίκος Α΄ ήταν εξάδελφος του Φιλίππου Β΄ της Γαλλίας και ήταν παρών κατά τη στέψη του στις 1 Νοεμβρίου του 1179 στο Ρενς από τον θείο τους Γουλιέλμο τον Λευκόχειρα, καρδινάλιο και αρχιεπίσκοπο του Ρενς.

Μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ το 1187, ο Ερρίκος Α΄ εντάχθηκε στην Γ΄ Σταυροφορία. Ξεκίνησε στα μέσα του 1189, πριν από τους βασιλείς Φίλιππο Β΄ και Ριχάρδο Α΄ της Αγγλίας. Φτάνοντας σε ό, τι απέμεινε από το βασίλειο της Ιερουσαλήμ, συμμετείχε στην πολιορκία της Άκρας. Με αυτόν ενώθηκαν εκεί το καλοκαίρι τουύ 1190 οι θείοι του Θεοβάλδος Ε΄ κόμης του Μπλουά και Στέφανος Α΄ κόμης του Σανσέρ, και ο εξάδελφός του Ερρίκος Β΄ κόμης της Καμπανίας. Στις 4 Οκτωβρίου 1190 τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη ενάντια στις δυνάμεις του Σαλαντίν και απεβίωσε από αυτούς τους τραυματισμούς το 1191. [3]

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9  Φεβρουαρίου 2016.
  2. Margot Elsbeth Fassler, The Virgin of Chartres: Making History Through Liturgy and the Arts, (Yale University Press, 2010), 457 note6.
  3. Ambroise, The History of the Holy War: Ambroise's Estoire de la Guerre Sainte, Vol. 1, transl. Marianne Ailes, (The Boydell Press, 2003), 74 note 227.