Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γουλιέλμος ο Λευκόχειρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Γουλιέλμος ο Λευκόχειρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Guillaume aux Blanches Mains (Γαλλικά)
Γέννηση1135[1]
Θάνατος7  Σεπτεμβρίου 1202[1][2]
Λαν[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΛατίνος καθολικός ιερέας
ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος (από 1164)
Οικογένεια
ΓονείςΘεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας[4] και Ματθίλδη της Καρινθίας[4]
ΑδέλφιαΣτέφανος Α΄ του Σανσέρ
Ερρίκος Α΄ της Καμπανίας
Θεοβάλδος Ε΄ του Μπλουά
Αδέλα της Καμπανίας
Μαρία του Μπλουά-Καμπανίας
Αγνή του Μπλουά
Ματθίλδη του Μπλουά-Καμπανίας
ΣυγγενείςΦίλιππος Β΄ της Γαλλίας (πρωτοξάδερφος)
ΟικογένειαΟίκος του Μπλουά
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚανονικός (κληρικός) (έως 1169, Saint Cyriacus Collegiate)[5]
καρδινάλιος-ιερέας (1179–1202, Σάντα Σαμπίνα)[6]
Cathedral dean (1163–1165)
καρδινάλιος (1179–1102)[7]
επιχώριος επίσκοπος (1165–1176)[6][5][8]
καθολικός αρχιεπίσκοπος (1176–1202)[6][9][5]
καθολικός αρχιεπίσκοπος (1168–1176)[6][10][5]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γουλιέλμος o Λευκόχειρ, γαλλ. Guillaume aux Blanches Mains (1135 - 1202) από τον Οίκο του Μπλουά ήταν Γάλλος καρδινάλιος.

Ήταν ο τέταρτος γιος του Θεοβάλδου Β΄ κόμη της Καμπανίας και της Ματίλντας των Σπόνχαϊμ, κόρης του Ένγκελμπερτ δούκα της Καρινθίας. Η αδελφή του Αδέλα παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Ζ΄ της Γαλλίας και είχαν τον Φίλιππο Β΄, την Αγνή (Άννα), κά τέκνα.

Γεννήθηκε στο Μπρος του Ιλ-ντε-Φρανς και υπηρέτησε ως επίσκοπος του Σαρτρ το 1165, αρχιεπίσκοπος του Σαν (1169-1176) και αρχιεπίσκοπος του Ρενς (1175-1202), ο πρώτος ευγενής της Γαλλίας που έλαβε αυτό το αξίωμα. Έχρισε τον ανιψιό του Φίλιππο Β΄ ως συμβασιλιά της Γαλλίας.

Ο πάπας Αλέξανδρος Γ΄ τον έκανε καρδινάλιο-ιερέα της Σάντα Σαμπίνα το 1179 και από αυτή τη θέση υπέγραφε τις αποφάσεις (bullae) το διάστημα 1179-1201. Το 1202 απεβίωσε σε ηλικία 67 ετών. Η ανιψιά του Αγνή (βαπτίστηκε Άννα στην Κωνσταντινούπολη) παντρεύτηκε τον Αλέξιο Β΄ Κομνηνό, μετά τον Ανδρόνικο Α΄ Κομνηνό και έπειτα τον Αλέξιο Βρανά.

  • Ludwig Falkenstein, “Guillaume aux Blanches Mains, archevêque de Reims et légat du siège apostolique (1176–1202),” Revue d’histoire de l’Église de France, XCI, 2005, pp. 5-25.
  • Ludwig Falkenstein, “Wilhelm vom Champagne, Elekt von Chartres (1164-1168), Erzbischof von Sens (1168/69-1176), Erzbischof von Reims (1176-1202), Legat des apostolischen Stuhles, im Spiegel papstlicher Schreiben und Privilegien,” Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte. Kanonistische Abteilung, CXX, 2003, pp. 107-284. *[1]
  • Dietrich Lohrmann, Papsturkunden in Frankreich. Neue Folge. 7. Bd. Nördliche Ile-de-France und Vermandois. Berlin: Weidmannsche Buchhandlung, 1976. (Abhandlungen der Akademie der Wissenschaften in Göttingen. Philologisch-historische Klasse; 3. Folge, Nr. 95).
  • Jules Mathorez, “Guillaume aux Blanches-Mains, évêque de Chartres,” Archives du diocese de Chartres, Pièces detaches, Etudes et documents, XX, 1914, pp. 187-340.