Εμφύλιος πόλεμος της Μιανμάρ (2021–σήμερα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο εμφύλιος πόλεμος της Μιανμάρ, που ονομάζεται επίσης και η Ανοιξιάτικη Επανάσταση της Μιανμάρ και ο Λαϊκός Αμυντικός Πόλεμος, είναι ένας συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος μετά τις μακροχρόνιες εξεγέρσεις της Μιανμάρ που κλιμακώθηκαν σημαντικά ως απάντηση στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 2021 και το επακόλουθο βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων κατά του πραξικοπήματος.[1][2]

Τους μήνες που ακολούθησαν το πραξικόπημα, η αντιπολίτευση άρχισε να συσπειρώνεται γύρω από την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, η οποία εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του Συμβουλίου Κρατικής Διοίκησης (SAC), μιας στρατιωτικής χούντας. Μέχρι το 2022, η αντιπολίτευση έλεγχε σημαντική, αν και αραιοκατοικημένη, περιοχή.[3][4][5][6][7] Σε πολλά χωριά και πόλεις, οι επιθέσεις της χούντας έδιωξαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Στη δεύτερη επέτειο του πραξικοπήματος, τον Φεβρουάριο του 2023, ο πρόεδρος του SAC, Μιν Αούνγκ Χλαίν, παραδέχτηκε ότι έχασε τον ουσιαστικό έλεγχο σε «περισσότερο από το ένα τρίτο» των δήμων. Ανεξάρτητοι παρατηρητές σημειώνουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανότατα πολύ μεγαλύτερος, με μόλις 72 από τους 330 δήμους να παραμένουν υπό τον έλεγχο του Τατμαντό, των στρατιωτικών δυνάμεων που ευθυγραμμίζονται με τη χούντα. Ωστόσο, οι δήμοι υπό τον έλεγχο της χούντας περιλαμβάνουν όλα τα μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα.[8][9]

Από τον Σεπτέμβριο του 2022, 1.3 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν εκτοπιστεί εσωτερικά και πάνω από 13.000 παιδιά είχαν σκοτωθεί. Μέχρι τον Μάρτιο του 2023, ο ΟΗΕ υπολόγιζε ότι από το πραξικόπημα, 17.6 εκατομμύρια άνθρωποι στη Μιανμάρ χρειάστηκαν ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ 1,6 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν εσωτερικά και 55.000 κτίρια πολιτών είχαν καταστραφεί. Η UNOCHA ανέφερε ότι πάνω από 40.000 άνθρωποι είχαν καταφύγει σε γειτονικές χώρες.[10]

Τον Οκτώβριο του 2023, τα μέσα ενημέρωσης της Βιρμανίας άρχισαν να αναφέρουν ότι οι κατώτερες βαθμίδες του Τατμαντό είχαν αρχίσει να αδειάζουν, με τις λιποταξίες και το χαμηλό ηθικό να είναι εξαιρετικά συνηθισμένα. Έχει επίσης αναφερθεί ότι ο Τατμαντό ελέγχει τώρα λιγότερο από το 40% της χώρας.[11][12][13] Στις αρχές Νοεμβρίου 2023, αναφέρθηκε ότι τρεις ένοπλες πολιτοφυλακές στη βόρεια Βιρμανία, οι MNDAA, TNLA και AA, είχαν εισέλθει επίσημα στη σύγκρουση. Σε δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα οι τρεις ανέφεραν ότι κατέλαβαν περισσότερες από 80 στρατιωτικές βάσεις και τη συνοριακή πόλη Τσινσεχάου. Αρκετές κοινές αντεπιθέσεις έχουν επίσης ξεκινήσει από μεγάλες ομάδες ανταρτών εναντίον της στρατιωτικής χούντας, όπως η Επιχείρηση 1027 και 1107. Οι επιθέσεις έχουν περιγραφεί ως επιτυχημένες, με σχεδόν 200 κωμοπόλεις να έχουν καταληφθούν από τους αντάρτες.[14]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Myanmar Violence Escalates With Rise of 'Self-defense' Groups, Report Says». Agence France-Presse. voanews.com. 27 June 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 January 2022. https://web.archive.org/web/20220108225946/https://www.voanews.com/a/east-asia-pacific_myanmar-violence-escalates-rise-self-defense-groups-report-says/6207546.html. Ανακτήθηκε στις 12 February 2022. 
  2. ↑ «Myanmar anti-coup insurgents destroy police post, kill security forces -media». Reuters. Euronews. 23 May 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 January 2022. https://web.archive.org/web/20220105220135/https://www.euronews.com/2021/05/23/us-myanmar-politics. Ανακτήθηκε στις 12 February 2022. 
  3. ↑ «The deadly battles that tipped Myanmar into civil war». BBC News. 1 February 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 February 2022. https://web.archive.org/web/20220210065357/https://www.bbc.co.uk/news/world-asia-60144957. Ανακτήθηκε στις 2 February 2022. 
  4. ↑ Hutt, David (14 September 2022). «The World Must Respond to Myanmar's Civil War Rather Than Its Coup». The Diplomat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 September 2022. https://web.archive.org/web/20220921070825/https://thediplomat.com/2022/09/the-world-must-respond-to-myanmars-civil-war-rather-than-its-coup/. Ανακτήθηκε στις 21 September 2022. 
  5. ↑ Tharoor, Ishaan (21 July 2022). «Myanmar's junta can't win the civil war it started». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 August 2022. https://web.archive.org/web/20220816114829/https://www.washingtonpost.com/world/2022/07/21/mynanmar-junta-military-civil-war-coup/. Ανακτήθηκε στις 21 September 2022. 
  6. ↑ Ebbighausen, Rodion (1 July 2022). «Who is winning Myanmar's civil war?». Deutsche Welle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 September 2022. https://web.archive.org/web/20220921190522/https://www.dw.com/en/who-is-winning-myanmars-civil-war/a-62326822. Ανακτήθηκε στις 21 September 2022. 
  7. ↑ Davis, Anthony (30 May 2022). «Is Myanmar's military starting to lose the war?». Asia Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 September 2022. https://web.archive.org/web/20220921190524/https://asiatimes.com/2022/05/is-myanmars-military-starting-to-lose-the-war/. Ανακτήθηκε στις 21 September 2022. 
  8. ↑ «Myanmar junta extends state of emergency, effectively delaying polls». Agence France-Presse. Yangon: France24. 4 February 2023. https://www.france24.com/en/live-news/20230201-myanmar-marks-coup-anniversary-with-eyes-on-junta-election-plan. Ανακτήθηκε στις 1 February 2023. 
  9. ↑ Jones, Aidan (5 September 2022). «Myanmar junta 'losing control' as armed resistance digs in, rights experts say». South China Morning Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 February 2023. https://web.archive.org/web/20230204042636/https://www.scmp.com/week-asia/article/3191402/myanmar-junta-losing-control-armed-resistance-digs-rights-experts-say. Ανακτήθηκε στις 4 February 2023. 
  10. ↑ Mike (15 Σεπτεμβρίου 2022). «Mass Exodus: Successive Military Regimes in Myanmar Drive Out Millions of People». The Irrawaddy (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. 
  11. ↑ «The civil war in Myanmar: No end in sight». Brookings (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2023. 
  12. ↑ «Myanmar's Junta Is Losing the Civil War». Council on Foreign Relations. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2023. 
  13. ↑ «Myanmar Junta Troops Lost Will to Fight: Brotherhood Alliance». The Irrawaddy. 4 Νοεμβρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2023. 
  14. ↑ Fishbein, Emily; Hkawng, Jaw Tu; Awng, Zau Myet (3 November 2023). «Northern offensive brings 'new energy' to Myanmar's anti-coup resistance». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 November 2023. https://web.archive.org/web/20231105001619/https://www.aljazeera.com/news/2023/11/3/northern-offensive-brings-new-energy-to-myanmars-anti-coup-resistance. Ανακτήθηκε στις 6 November 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εμφύλιος_πόλεμος_της_Μιανμάρ_(2021–σήμερα)&oldid=10325318"