Εμπλ της Ακουιτανίας
| Εμπλ | |
|---|---|
| Περίοδος | 890 - 892 |
| Προκάτοχος | Ρανούλφος Β΄ του Πουατιέ |
| Διάδοχος | Γουλιέλμος Α΄ της Ακουιτανίας |
| Περίοδος | 928 - 932 |
| Προκάτοχος | Άκφρεντ της Ακουιτανίας |
| Διάδοχος | Γουλιέλμος Γ΄ της Ακουιτανίας |
| Περίοδος | 890 - 892 |
| Περίοδος | 902 - 934 |
| Διάδοχος | Γουλιέλμος Γ΄ της Ακουιτανίας |
| Γέννηση | 870 |
| Θάνατος | 934 (64 ετών) |
| Σύζυγος | Αρεμπούργκα Εμιλιάνη Αδέλα |
| Επίγονοι | Γουλιέλμος Γ΄ της Ακουιτανίας |
| Οίκος | Οίκος του Πουατιέ |
| Πατέρας | Ρανούλφος Β΄ του Πουατιέ |
| δεδομένα () | |
Ο Εμπλ της Ακουιτανίας ή Εμπλ Μάνζερ (Ebles Manzer, 870 – 934) ήταν κόμης του Πουατιέ (902 - 935) και Δούκας της Ακουιτανίας (890 - 893 και 928 - 935). Το προσωνύμιο Μάνζερ έχει πιθανώς εβραϊκή προέλευση, μεταφράζεται ως μπάσταρδος ή νόθος αλλά ο ίδιος ήταν γερμανικής καταγωγής.
Ανατροπή από τον Άιμαρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τον θάνατο του πατέρα του που είχε δηλητηριαστεί (890) ο Εμπλ τον διαδέχθηκε στην κομητεία του Πουατιέ. Δεν κατόρθωσε να την διατηρήσει την θέση για πολύ, ο συγγενής του Άιμαρ ο οποίος είχε την υποστήριξη του Εύδη Α΄ της Γαλλίας τον ανέτρεψε ως νόθο (892). Ο Εμπλ δραπέτευσε στον σύμμαχο του πατέρα του δούκα της Ακουιτανίας Γουλιέλμο τον Ευσεβή ο οποίος ανέλαβε την εκπαίδευση του. [1] Ο Γουλιέλμος ο Ευσεβής κατέκτησε την Ακουιτανία από τον Άιμαρ και κηρύχθηκε νέος δούκας της Ακουιτανίας και του Πουατιέ (893), αργότερα παραχώρησε στον Εμπλ την κομητεία του Πουατιέ και κράτησε για τον εαυτό του την Ακουιτανία (902). Ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος ο Απλός ο οποίος γνώριζε τον Εμπλ από την παιδική του ηλικία τον έστεψε κόμη, διατήρησε τον τίτλο μέχρι το τέλος της ζωής του. [2] Παραχώρησε το αβαείο του Σεν Μεξέν στον οπαδό του Σαβαρί, υποκόμη του Θουάρ, ίδρυσε νέες υποκομητείες και διέλυσε τον τίτλο του υποκόμη του Πουατού με τον θάνατο του κατόχου του Μενζώ (925). Το 904 ο Εμπλ κατέκτησε την Λιμουζίν.
Η υποταγή του Ρόλλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μαζί με δυο Γάλλους στρατηγούς ο Εμπλ αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Ρόλλο έναν Βίκιγκ τυχοδιώκτη που λεηλατούσε την βόρεια Γαλλία, τον γενάρχη της Νορμανδικής δυναστείας. Ο Εμπλ και οι σύμμαχοι του έστρεψαν την προσοχή τους στην άμυνα της Σαρτρ, τμήμα του στρατού του Ρόλλο είχε στρατοπεδεύσει στον λόφο βόρεια της Σαρτρ και το υπόλοιπο του στρατού του είχε παραμείνει στις πεδιάδες έξω από την πόλη. [3] Η μάχη ανάμεσα στους Γάλλους και τους Δανούς ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου 911, οι δυνάμεις του Ρόλλο γνώρισαν μεγάλη συντριβή 6800 Δανοί έπεσαν στο πεδίο της μάχης. Ο μεγάλος πανικός που κυριάρχησε στους Δανούς προκάλεσε νευρική διαταραχή στον Ρόλλο η οποία μεταδόθηκε στους απογόνους του. [4] Ο Εμπλ έφτασε στο πεδίο της μάχης μετά τον θρίαμβο κάτι που προκάλεσε ειρωνεία και αρνητικά σχόλια των Γάλλων συμμάχων του. Αποφάσισε να επανορθώσει αναλαμβάνοντας στρατιωτική δράση εναντίον των Δανών που είχαν απομείνει στον κάμπο του Σεν Λεβί, ο στρατός του τρομοκρατήθηκε από τα κέρατα των Βίκιγκ και έπαθε πανωλεθρία, η ανικανότητα του έμεινε γνωστή με μια μπαλάντα της εποχής των Πλανταγενετών. [5]
Διάδοχος της Ακουιτανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δυο ανιψιοί του Γουλιέλμου του Ευσεβούς που τον διαδέχθηκαν Γουλιέλμος Β΄ της Ακουιτανίας και ο αδελφός του Άκφρεντ της Ακουιτανίας πέθαναν πρόωρα σε διάστημα ενός έτους (927 - 928) χωρίς να αφήσουν απογόνους. Ο Εμπλ τους διαδέχθηκε στην συνέχεια ως δούκας της Ακουιτανίας, κόμης του Μπερρύ και κόμης του Οβέρν (928). [6] Ο βασιλιάς Ροδόλφος της Γαλλίας ξεκίνησε από το 929 τις προσπάθειες για να περιορίσει τις δυνάμεις του Εμπλ. Ο Εμπλ οπισθοχώρησε από το Μπερρύ, παραχώρησε τους τίτλους του δούκα της Ακουιτανίας και του κόμητος της Ωβέρνης στον κόμη της Τουλούζης, η περιοχή του Λα Μαρς έγινε ανεξάρτητη κομητεία.
Κληρονόμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την πρώτη σύζυγο του Αρεμπούργκα (πριν τις 10 Οκτωβρίου 892) δεν απέκτησε παιδιά
Με την δεύτερη σύζυγο του Εμιλιάνη (911) η οποία πέθανε την περίοδο (913 - 915) απέκτησε :
Με την τρίτη σύζυγο του Αδέλα την οποία μερικοί συγγραφείς εσφαλμένα την ταυτίζουν με την Έντιθ, κόρη Εδουάρδου του Πρεσβύτερου απέκτησε :[7]
- Εμπάλ, επίσκοπος της Λιμόζ [8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Anna Trumbore Jones, Noble Lord, Good Shepherd: Episcopal Power and Piety in Aquitaine, 877-1050 (Boston: Brill, 2009), 68; Sir Francis Palgrave, The History of Normandy and of England, Volume I (London: Macmillan and Co., 1878), 656-657.
- ↑ Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856), 136.
- ↑ Sir Francis Palgrave, The History of Normandy and of England, Volume I (London: Macmillan and Co., 1878), 676-677; Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856), 136
- ↑ Sir Francis Palgrave, The History of Normandy and of England, Volume I (London: Macmillan and Co., 1878), 677; Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856), 136 (this source claims that the battle occurred on Saturday, August 21, 911)
- ↑ Sir Francis Palgrave, The History of Normandy and of England, Volume I (London: Macmillan and Co., 1878), 678; E. Littre, Histoire de la Langue Francaise; Etudes sur les origins, l’etymologie, la grammaire, les dialectes, la versification, et les lettres au Moyen Age. Tome 2. (Paris: Didier, 1863), 143. The words of the ballad were: Mult par en fu puis tut le meis Estrange eschar entre Franceis; Vers en firent e estraboz U out assez de vilains moz.
- ↑ Havilland Le Mesurier Chepmell, A Short Course of History: Second Series, Vol. II, V. History of the Middle Ages, Continued (London: Whittaker and Co., 1857), 156; Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856), 136.
- ↑ Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856), 136; American Historical Company, Colonial and Revolutionary Lineages of America: A collection of genealogical studies, completely documented, and appropriately illustrated, bearing upon notable early American lines and their collateral connections, Volume 23 (New York: American Historical Co., 1965), 312; D. Van Hoogstraten, M. Brouerius van Nidek, and J. L. Schuer, Groot algemeen historisch, geographisch, genealogisch, en oordeelkundig woordenboek, behelzende zo het voornaamste, dat vervat is in de woorden-boeken van Morery, Bayle, Buddeus, enz., (Amsterdam: Brunel, 1729), 277; Maurice La Châtre E. Giuseppe Latty, Storia del Dispotismo ossia Papi, Imperatori, Re, Ecc. Loro Fasti E Reati, Volume IV (Torino: Presso Editodo, 1853), 420.
- ↑ Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856), 136
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Anna Trumbore Jones, Noble Lord, Good Shepherd: Episcopal Power and Piety in Aquitaine, 877-1050 (Boston: Brill, 2009), 68; Sir Francis Palgrave, The History of Normandy and of England, Volume I (London: Macmillan and Co., 1878)
- Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856)
- Lewis, Archibald R. The Development of Southern French and Catalan Society, 718-1050.
- Sir Francis Palgrave, The History of Normandy and of England, Volume I (London: Macmillan and Co., 1878), 676-677; Manuel Ortiz de la Vega, Los Héroes y las Grandezas de la Tierra (Madrid: Libreria de D. Jose Cuesta, 1856)
