Ελισάβετ του Λάινινγκεν
| Ελισάβετ του Λάινινγκεν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | Δεκαετία του 1230[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ρούπρεχτ Γ΄ του Νάσσαου (από 1169)[2][3][4] |
| Τέκνα | Lucardis of Nassau[2][3][4] Χέρμαν του Νάσσαου[2][3][4] |
| Γονείς | Emicho III, Count of Leiningen[4] |
| Οικογένεια | Οίκος του Λάινινγκεν[2][3][4] |
| Θυρεός | |
 | |
Η Ελισάβετ, γερμ.: Elisabeth von Leiningen (απεβ. 20 Ιουνίου 1235/38 [5] [6]) από τον Οίκο του Λάινιγνκεν ήταν κόρη του κόμη του Λινίνινγκεν και με τον γάμο της έγινε κόμισσα του Νάσσαου. Ως χήρα, χρησιμοποίησε τον τίτλο κόμισσα του Σόβενμπουργκ. [7] [8]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν κόρη του Εμιχ Γ΄ κόμη του Λάινινγκεν [9]. Παντρεύτηκε το 1169 ή πιο πριν[7] με τον Ρούπρεχτ Γ΄ τον Φιλιπόλεμο, κόμη του Νάσσαου (απεβ. 23/28 Δεκεμβρίου 1191). Από αυτήν την ένωση προήλθαν τα ακόλουθα παιδιά: [5] [8] [10]
- Χέρμαν (απεβ. 16 Ιουλίου πριν από το 1206), κόμης του Νάσσαου 1190–1192.
- Λουκάρδις (απεβ. πριν από το 1222), παντρεύτηκε πριν από τις 27 Φεβρουαρίου 1204 με τον Χέρμαν Γ΄ κόμη του Βίρνεμπουργκ (απεβ. μετά το 1254).[α]
Ο σύζυγος της Ελισάβετ αναφέρεται ως κόμης του Νάσσαου μεταξύ 1160 και 1190. [7] [8] Συμμετείχε στην Γ΄ Σταυροφορία (1189–1190) με τον Φρειδερίκο Α΄ της Γερμανίας. [9] [10] [11] [12] Φαίνεται ότι έμεινε μέχρι το τέλος της πολιορκίας της Άκκρας και στη συνέχεια απεβίωσε στον δρόμο της επιστροφής, στη θάλασσα.
Η «Elysa comitissa dicta de Schowenburg, relicta … Ruperti comitis de Nassowe» πώλησε ιδιοκτησία στο αβαείο Γιόχανισμπεργκ με τη συγκατάθεση του "Hermanni comitis de Virneburg et Luccardis conthoralis ipsius filie nostre advocatiam et iudicium ville Steinheim" με καταστατικό στις 27 Φεβρουαρίου 1204. [5] [6]
Με το τέλος του αδελφού της Φρειδερίκου Β΄ κόμη του Λάινινγκεν π.1217/20, η Ελισάβετ κληρονόμησε το ένα τρίτο του κάστρου Σάουμπουργκ κοντά στο Μπάλντουινσταϊν και το Χέρσαφτ. Μετά το τέλος της, το μερίδιό της αυτό περιήλθε στην κατοχή των εγγονών της, των Ρούπρεχτ Α΄ και Ερρίκου Α΄ κομήτων του Βίρνεμπουργκ.
Η «Lucardis comitissa de Sarebrugen … cum sororibus nostris Alverade quondam comitissa de Cleberc et Elysa quondam etiam comitissa de Nassowe" δώρισε ιδιοκτησία στον καθεδρικό ναό του Λίμπουργκ με καταστατικό του 1235. [6]
Ο κατάλογος τεθνεώτων του αβαείου Άρνσταϊν καταγράφει το τέλος της «Elizabetis comitisse de Nassauwe, que legavit nobis elemosinam bonam» στις 20 Ιουνίου. [5] [6]
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Dek (1970), Hesselfelt (1965) and Van de Venne & Stols (1937) mention that Lucardis married firstly π. 1200 to Gebhard IV of Querfurt, Viscount of Magdeburg (died Querfurt, 1213) and secondly in 1214 to Herman V, Count of Virneburg. Vorsterman van Oyen (1882) only mentions Lucardis' marriage to Herman of Virneburg.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «De oudste generaties van het Huis Nassau»
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Genealogie van het Vorstenhuis Nassau» Europese bibliotheek. Zaltbommel. 1970.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Cawley (Nassau).
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Cawley (Palatinate).
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Hesselfelt (1965).
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Van de Venne & Stols (1937).
- ↑ 9,0 9,1 Dek (1970).
- ↑ 10,0 10,1 Vorsterman van Oyen (1882).
- ↑ Lück (1981), p. 18.
- ↑ Sauer (1889).
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αυτό το άρθρο μεταφράστηκε από το αντίστοιχο ολλανδικό Wikipedia άρθρο, από το 2020-12-18.
- Cawley, Charles: Nassau σε: Μεσαιωνικά εδάφη. Μια προοπτική μεσαιωνικών ευγενών και βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης
- Cawley, Charles: Παλατινάτο σε: Μεσαιωνικά εδάφη. Μια προοπτική μεσαιωνικών ευγενών και βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης
- Dek, A.W.E. (1970). Genealogie van het Vorstenhuis Nassau (στα Ολλανδικά). Zaltbommel: Europese Bibliotheek.
- Hesselfelt, H.F.J. (1965). «De oudste generaties van het Huis Nassau [The oldest generations of the House of Nassau]» (στα nl). De Nederlandsche Leeuw, Maandblad van het Koninklijk Nederlandsch Genootschap voor Geslacht- en Wapenkunde 1965 (11): 354-365.
- Lück, Alfred (1981) [1967]. Siegerland und Nederland (στα Γερμανικά) (2nd έκδοση). Siegen: Siegerländer Heimatverein e.V.
- Sauer, Wilhelm (1889). «Ruprecht III., Graf von Laurenburg-Nassau». Allgemeine Deutsche Biographie (στα Γερμανικά). Band 29. Leipzig: Duncker & Humblot. σελίδες 730–731.
- Venne, J.M. van de· Stols, Alexander A.M. (1937). Geslachts-Register van het Vorstenhuis Nassau (στα Ολλανδικά). Maastricht: A.A.M. Stols’ Uitgevers-Maatschappij.
- Vorsterman van Oyen, A.A. (1882). Het vorstenhuis Oranje-Nassau. Van de vroegste tijden tot heden (στα Ολλανδικά). Leiden & Utrecht: A.W. Sijthoff & J.L. Beijers.