|
[[Αρχείο:Penicillin cures gonorrhea.jpg|thumb|right|250px|Ρεκλάμα του 1940:''Η πενικιλίνη θεραπεύει την γονόρροια μέσα σε τέσσερις ώρες''.]]
λολζ
'''Νταξ το αλλαξα πως κανεις ετσι.'''
Η '''πενικιλλίνη''' είναι [[αντιβιοτικό]] που λαμβάνεται από καλλιέργειες μερικών ειδών [[ευρωτομύκητας|ευρωτομυκήτων]] (πενικίλλιον κλπ). Οι αντιμικροβιακές ιδιότητες των καλλιεργημάτων των ευρωτομυκήτων ήταν γνωστές από τα παλιότερα χρόνια. Πρώτος όμως ο Άγγλος ερευνητής '''Αλεξάντερ Φλέμινγκ''' το 1928 παρατηρήσε ότι η πράσινη [[μούχλα]] παρήγαγε μια ουσία που ανέστελλε τη δραστηριότητα μερικών [[βακτήριο|βακτηρίων]] και την ονόμασε πενικιλλίνη. Η ουσία απομονώθηκε το 1940 από τον [[Ερνστ Τσέιν]] μέλος μιας ομάδας με επικεφαλής τον [[Χάουαρντ Γουόλτερ Φλόρεϊ]]. Ο '''Φλέμινγκ''', ο Τσέιν και ο Φλόρεϊ τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 1945 για τις εργασίες τους πάνω στην πενικιλίνη.
Το 1943 η πενικιλλίνη παρασκευάσθηκε βιομηχανικά. Διάφορα είδη πενικιλίνης σχηματίζονται ως αποτέλεσμα ζωικής δραστηριότητας διαφόρων ειδών μυκήτων μούχλας (Penicillium notatum, Penicillium dirysogenum). Το σκεύασμα που χρησιμοποιείται στην [[ιατρική]] είναι μείγμα διαφόρων ειδών πενικιλίνης με τη μορφή [[άλατα|αλάτων]] [[νάτριο|νατρίου]] και [[ασβέστιο|ασβεστίου]]. Η πενικιλλίνη έχει τη μορφή λευκής σκόνης ή κίτρινης άμορφης μάζας και είναι ευδιάλυτη στο νερό.
Η πενικιλίνη είναι ένα από τα ισχυρότερα σύγχρονα θεραπευτικά μέσα. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της [[πνευμονία]]ς, σηπτικών ή πυωδών ασθενειών, διαφόρων μορφών [[κυνάγχη]]ς, [[διφθερίτιδα]]ς. [[ερυσίπελας|ερυσιπέλατος]], [[οστρακιά]]ς, [[βλεννόρροια]]ς, [[σύφιλη]]ς κ.α. Ανθεκτικά στην πενικιλίνη είναι τα βακτήρια του [[τύφος|τύφου]], των [[παρατύφος|παρατύφων]], της [[δυσεντερία]]ς, της [[φυματίωση]]ς, τα αίτια της [[πανώλη|πανώλους]], της [[τουλαραιμία]]ς, οι [[ρικέτσια|ρικέτσιες]] και ορισμένοι ακόμη μικροοργανισμοί.
| 