Αρντουίνος του Μέλφι

Αρντουίνος του Μέλφι
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	1041
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κοντοτιέρος στρατιωτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	στρατηγός

Ο Αρντουίνος του Μέλφι ήταν βυζαντινός στρατηγός, Λομβαρδικής καταγωγής, που αγωνίστηκε αρχικά για τους Βυζαντινούς εναντίον των αράβων στη Σικελία και αργότερα εναντίον τους ως αρχηγός εξέγερσης και ηγέτης Νορμανδών μισθοφόρων.

Συμμετείχε με τους βυζαντινούς στη Σικελική εκστρατεία το 1038 υπό την ηγεσία του Γεώργιου Μανιάκη. Σύμφωνα με τον Αμάτους του Μοντεκασίνο, αρνήθηκε να παραδώσει ένα άλογο και συνελήφθη από το Βυζαντινό στρατηγό Μανιάκη, κατά συνέπεια, τιμωρήθηκε με ξυλοδαρμό. Μετά από αυτό το γεγονός ο Αρντουίνος με τους συμπολεμιστές του αλλά και με τους Νορμανδούς και το Βαράγγους που βρίσκονταν στον βυζαντινό στρατό εγκατέλειψαν τη Σικελία και επέστρεψαν στην ηπειρωτική χώρα.

Στην Ιταλική χερσόνησο, ο βυζαντινός κατεπάνω της Ιταλίας, Μιχαήλ Δοκειανός, διόρισε τον Αρντουίνο τοποτηρητή του Μέλφι. Σύντομα επαναστάτησε εναντίον της βυζαντινής αρχής της Απουλίας και ο ίδιος και οι Νορμανδοί του προσχώρησαν στην εξέγερση - σε εξέλιξη - του Αργυρού. Αλλά σύντομα ο ηγέτης της εξέγερσης, Ατερνούλφ πρίγκιπας του Μπενεβέντο, αυτομόλησε στους Βυζαντινούς και στη συνέχεια ο Αργυρός επίσης ηγέτης της εξέγερσης. Οι Νορμανδοί, παρακάμπτοντας τον Αρντουίνο, επέλεξαν διάδοχο του Αργυρού τον Γουίλιαμ, ο Αρντουίνος μετέπειτα χάθηκε από το προσκήνιο.

Πηγές

• John Julius Norwich, The Normans in the South 1016-1130, London: Longman, 1967.