Δίσκος βινυλίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο CubicStar μετακίνησε τη σελίδα Δίσκος Βινυλίου στην Δίσκος βινυλίου: μικρό β
μ επ.
Γραμμή 2: Γραμμή 2:


{{Κουτί πληροφοριών μέσου αποθήκευσης
{{Κουτί πληροφοριών μέσου αποθήκευσης
| όνομα = Δίσκος Βινυλίου
| όνομα = Δίσκος βινυλίου
| λογότυπο =
| λογότυπο =
| εικόνα = [[File:Vynil vinil 92837841.png|alt=|220px]]
| εικόνα = [[File:Vynil vinil 92837841.png|alt=|220px]]
Γραμμή 21: Γραμμή 21:
}}
}}


Ο Δίσκος Βινυλίου LP (Long Play), ή δίσκος 33 στροφών, είναι ένα είδος φωνογράφου (γραμμοφώνου) που χρησιμεύει ως μέσο αποθήκευσης και αναπαραγωγής αναλογικού ήχου. Εισήχθη από την Columbia Records το 1948, υιοθετήθηκε σύντομα ως ένα νέο πρότυπο από το σύνολο της δισκογραφικής βιομηχανίας. Εκτός από σχετικά μικρές βελτιώσεις και την σημαντική μεταγενέστερη προσθήκη της ικανότητας αναπαραγωγής στερεοφωνικού ήχου, έχει παραμείνει τυποποιημένο πρότυπο για δίσκους βινυλίου.
Ο '''δίσκος βινυλίου''' LP (Long Play) ή '''δίσκος 33 στροφών''' είναι ένα είδος φωνογράφου (γραμμοφώνου) που χρησιμεύει ως μέσο αποθήκευσης και αναπαραγωγής αναλογικού ήχου. Εισήχθη από την Columbia Records το 1948, υιοθετήθηκε σύντομα ως ένα νέο πρότυπο από το σύνολο της δισκογραφικής βιομηχανίας. Εκτός από σχετικά μικρές βελτιώσεις και την σημαντική μεταγενέστερη προσθήκη της ικανότητας αναπαραγωγής στερεοφωνικού ήχου, έχει παραμείνει τυποποιημένο πρότυπο για δίσκους βινυλίου.


[[Κατηγορία:Δισκογραφία]]
[[Κατηγορία:Δισκογραφία]]

Έκδοση από την 02:41, 28 Σεπτεμβρίου 2016

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Δίσκος (αποσαφήνιση).
Δίσκος βινυλίου
LP (Long Play)
ΚωδικοποίησηΚοχλιοειδής αυλακιά
Χωρητικότητα22 λεπτά ανά πλευρά
Μηχανισμός ανάγνωσηςΠαλμοευαίσθητη βελόνα
ΔιαστάσειΔιάμετρος 12 ιντσών (30 cm) και 10 ιντσών (25 cm)
ΧρήσηΑποθήκευση και αναπαραγωγή ήχου
Επεκταμένο από1948
Επεκταμένο σεΣήμερα

Ο δίσκος βινυλίου LP (Long Play) ή δίσκος 33 στροφών είναι ένα είδος φωνογράφου (γραμμοφώνου) που χρησιμεύει ως μέσο αποθήκευσης και αναπαραγωγής αναλογικού ήχου. Εισήχθη από την Columbia Records το 1948, υιοθετήθηκε σύντομα ως ένα νέο πρότυπο από το σύνολο της δισκογραφικής βιομηχανίας. Εκτός από σχετικά μικρές βελτιώσεις και την σημαντική μεταγενέστερη προσθήκη της ικανότητας αναπαραγωγής στερεοφωνικού ήχου, έχει παραμείνει τυποποιημένο πρότυπο για δίσκους βινυλίου.