Αχιλλέας Αλφεράκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7: | Γραμμή 7: | ||
[[Image:Alferaki_Palace.jpg|thumb|right|250px|Παλάτι Αλφεράκη [[Ταγκανρόγκ]] © TaganrogCity.Com]] |
[[Image:Alferaki_Palace.jpg|thumb|right|250px|Παλάτι Αλφεράκη [[Ταγκανρόγκ]] © TaganrogCity.Com]] |
||
Το [[1888]] Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και |
Το [[1888]] Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και μετακόμισε στην [[Αγία Πετρούπολη]], όπου έγινε καγκελάριος του Υπουργείου Εσωτερικών το [[1891]] και πρώτος διευθυντής της |
||
ρωσικής |
ρωσικής υπηρεσίας τηλεγράφων. Ο Αλφεράκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη [[μουσική]]. Πέθανε το [[1919]]. |
||
[[Κατηγορία:Συνθέτες|Αχιλλέας Αλφεράκης]] |
[[Κατηγορία:Συνθέτες|Αχιλλέας Αλφεράκης]] |
Έκδοση από την 19:24, 6 Οκτωβρίου 2005
Αχιλλέας Αλφεράκης (Χάρκοβο 1846 - Αγία Πετρούπολη 1919)
Ο Αλφεράκης σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Ανήκει στη ρωσική εθνική σχολή. Συνέθεσε πάρα πολλά φωνητικά έργα (23 τετράδια με πάνω από 120 τραγούδια), 2 όπερες («Ο Βασιλιάς του Δάσους» και «Η Νύχτα της Βάπτισης» ή «Η Παραμονή του Αι-Γιάννη») και μουσική δωματίου, με πολλές επιρροές από τη δημοτική μουσική της Ρωσίας. Ανέπτυξε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση. Το 1880 έως το 1888 διετέλεσε δήμαρχος του Ταγκανρόγκ και επί δημαρχίας του η πόλη γνώρισε μέρες λαμπρής καλλιτεχνικής δόξας.
Το 1888 Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη, όπου έγινε καγκελάριος του Υπουργείου Εσωτερικών το 1891 και πρώτος διευθυντής της ρωσικής υπηρεσίας τηλεγράφων. Ο Αλφεράκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη μουσική. Πέθανε το 1919.