Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αχιλλέας Αλφεράκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αχιλλέας Αλφεράκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Ιουλίου 1846[1][2]
Χάρκοβο[3]
Θάνατος27  Δεκεμβρίου 1919[1][4]
Αγία Πετρούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης[3][5]
πολιτικός[6]
Οικογένεια
ΟικογένειαΟικογένεια Αλφεράκη
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αχιλλέας Νικολάγιεβιτς Αλφεράκης (Ахиллес Николаевич Алфераки, Χάρκοβο, 3 Ιουλίου 1846 - Αγία Πετρούπολη, 27 Δεκεμβρίου 1919) ήταν Έλληνας συνθέτης [i].

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και ανήκει στη ρωσική εθνική σχολή. Συνέθεσε πάρα πολλά φωνητικά έργα (23 τετράδια με πάνω από 120 τραγούδια), 2 όπερες («Ο Βασιλιάς του Δάσους» και «Η Νύχτα της Βάπτισης» ή «Η Παραμονή του Αι-Γιάννη») και μουσική δωματίου, με πολλές επιρροές από τη δημοτική μουσική της Ρωσίας. Ανέπτυξε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση. Το 1880 έως το 1888 διετέλεσε δήμαρχος του Ταγκανρόγκ και επί δημαρχίας του η πόλη γνώρισε μέρες λαμπρής καλλιτεχνικής δόξας.

Παλάτι Αλφεράκη Ταγκανρόγκ © TaganrogCity.Com

Το 1888 ο Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη, όπου έγινε καγκελάριος του Υπουργείου Εσωτερικών το 1891 και πρώτος διευθυντής της ρωσικής υπηρεσίας τηλεγράφων. Ο Αλφεράκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη μουσική. Πέθανε το 1919.

i. ^ Ο μουσικολόγος Γ. Λεωτσάκος τον αναφέρει ως Ρώσο συνθέτη, ελληνικής καταγωγής [7]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb15620665j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 Pavel von Weymarn: «Алфераки» (Ρωσικά)
  3. 3,0 3,1 Pavel von Weymarn: «Алфераки» (Ρωσικά)
  4. International Music Score Library Project. Category:Alferaki,_Achilles. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. «Алфераки, Ахиллес Николаевич» (Ρωσικά)
  6. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  7. Γιώργος Λεωτσάκος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1981, τόμος 7, σ. 208