Αντίπατρος ο Ετησίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Ο '''Αντίπατρος Ετησίας''' υπήρξε ηγεμόνας του [[Μακεδονικό βασίλειο|Βασιλείου της Μακεδονίας]] για ολιγοήμερη περίοδο κατά το έτος [[279 π.Χ.]], χρονιά κατά την οποία τη χώρα χαρακτήριζε μεγάλη πολιτική αστάθεια. |
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Αντίπατρος Ετησίας''' υπήρξε ηγεμόνας του [[Μακεδονικό βασίλειο|Βασιλείου της Μακεδονίας]] για ολιγοήμερη περίοδο κατά το έτος [[279 π.Χ.]], χρονιά κατά την οποία τη χώρα χαρακτήριζε μεγάλη πολιτική αστάθεια. |
||
Μετά το θάνατο του ηγεμόνα τους, [[Πτολεμαίος Κεραυνός|Πτολεμαίου Κεραυνού]], οι Μακεδόνες όρισαν ως διάδοχό του τον αδερφό του, [[Μελέαγρος της Μακεδονίας|Μελέαγρο]]. Ωστόσο τον εκθρόνισαν μετά από μόλις δύο μήνες, καθώς αποδείχθηκε ανάξιος κυβερνήτης. Στη θέση του, από τη στιγμή που δεν υπήρχε άλλο κατάλληλο εν ζωή μέλος βασιλικού οίκου, έδωσαν το θρόνο στον Αντίπατρο, γιό του Φιλίππου, αδερφού του [[Κάσσανδρος|Κάσσανδρου]]. Ωστόσο αντικαταστάθηκε από το [[Σωσθένης της Μακεδονίας|Σωσθένη]] μόλις 45 ημέρες μετά, καθώς οι στρατιωτικές ικανότητες του Αντίπατρου κρίθηκαν πολύ φτωχές για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την απειλή των [[Γαλάτες|Γαλατών]] εισβολέων. Οι Μακεδόνες αποκαλούσαν έκτοτε τον Αντίπατρο «ο Ετησίας», καθώς η βασιλεία του συνέπεσε με την περίοδο που φυσούσαν οι [[Μελτέμι|Ετήσιοι Άνεμοι]] (Μελτέμια). Τελικά κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Σωσθένη η απειλή απομακρύνθηκε και ο ίδιος πέθανε μετά από δύο πλήρη έτη διακυβέρνησης των συμπατριωτών του. |
Μετά το θάνατο του ηγεμόνα τους, [[Πτολεμαίος Κεραυνός|Πτολεμαίου Κεραυνού]], οι Μακεδόνες όρισαν ως διάδοχό του τον αδερφό του, [[Μελέαγρος της Μακεδονίας|Μελέαγρο]]. Ωστόσο τον εκθρόνισαν μετά από μόλις δύο μήνες, καθώς αποδείχθηκε ανάξιος κυβερνήτης. Στη θέση του, από τη στιγμή που δεν υπήρχε άλλο κατάλληλο εν ζωή μέλος βασιλικού οίκου, έδωσαν το θρόνο στον Αντίπατρο, γιό του Φιλίππου, αδερφού του [[Κάσσανδρος|Κάσσανδρου]]. Ωστόσο αντικαταστάθηκε από το [[Σωσθένης της Μακεδονίας|Σωσθένη]] μόλις 45 ημέρες μετά, καθώς οι στρατιωτικές ικανότητες του Αντίπατρου κρίθηκαν πολύ φτωχές για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την απειλή των [[Γαλάτες|Γαλατών]] εισβολέων. Οι Μακεδόνες αποκαλούσαν έκτοτε τον Αντίπατρο «ο Ετησίας», καθώς η βασιλεία του συνέπεσε με την περίοδο που φυσούσαν οι [[Μελτέμι|Ετήσιοι Άνεμοι]] (Μελτέμια). Τελικά κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Σωσθένη η απειλή απομακρύνθηκε και ο ίδιος πέθανε μετά από δύο πλήρη έτη διακυβέρνησης των συμπατριωτών του. |
Έκδοση από την 21:58, 18 Φεβρουαρίου 2016
Αντίπατρος ο Ετησίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ἀντίπατρος ὁ Ἐτησίας (Αρχαία Ελληνικά) |
Γέννηση | 4ος αιώνας π.Χ. |
Θάνατος | 279 π.Χ. |
Χώρα πολιτογράφησης | Μακεδονία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Γονείς | Φίλιππος |
Οικογένεια | Δυναστεία των Αντιπατριδών |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Κατάλογος αρχαίων Μακεδόνων (279 π.Χ.) |
Ο Αντίπατρος Ετησίας υπήρξε ηγεμόνας του Βασιλείου της Μακεδονίας για ολιγοήμερη περίοδο κατά το έτος 279 π.Χ., χρονιά κατά την οποία τη χώρα χαρακτήριζε μεγάλη πολιτική αστάθεια.
Μετά το θάνατο του ηγεμόνα τους, Πτολεμαίου Κεραυνού, οι Μακεδόνες όρισαν ως διάδοχό του τον αδερφό του, Μελέαγρο. Ωστόσο τον εκθρόνισαν μετά από μόλις δύο μήνες, καθώς αποδείχθηκε ανάξιος κυβερνήτης. Στη θέση του, από τη στιγμή που δεν υπήρχε άλλο κατάλληλο εν ζωή μέλος βασιλικού οίκου, έδωσαν το θρόνο στον Αντίπατρο, γιό του Φιλίππου, αδερφού του Κάσσανδρου. Ωστόσο αντικαταστάθηκε από το Σωσθένη μόλις 45 ημέρες μετά, καθώς οι στρατιωτικές ικανότητες του Αντίπατρου κρίθηκαν πολύ φτωχές για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την απειλή των Γαλατών εισβολέων. Οι Μακεδόνες αποκαλούσαν έκτοτε τον Αντίπατρο «ο Ετησίας», καθώς η βασιλεία του συνέπεσε με την περίοδο που φυσούσαν οι Ετήσιοι Άνεμοι (Μελτέμια). Τελικά κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Σωσθένη η απειλή απομακρύνθηκε και ο ίδιος πέθανε μετά από δύο πλήρη έτη διακυβέρνησης των συμπατριωτών του.
Βιβλιογραφία