Βερίκοκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
→Αξιόλογες ελληνικές και και ξένες ποικιλίες: προσθήκη πίνακα παγκόσμιας παραγωγ'ης |
|||
Γραμμή 45: | Γραμμή 45: | ||
==Αξιόλογες ελληνικές και και ξένες ποικιλίες== |
==Αξιόλογες ελληνικές και και ξένες ποικιλίες== |
||
{| border="1" cellpadding="3" cellspacing="1" align=" |
{| border="1" cellpadding="3" cellspacing="1" align="right" |
||
|----- |
|----- |
||
| colspan="2" align="center" bgcolor=#DDFFDD |'''Βερίκοκο, <br/> |
| colspan="2" align="center" bgcolor=#DDFFDD |'''Βερίκοκο, <br/> |
Έκδοση από την 12:42, 26 Μαρτίου 2012
Το βερίκοκο (ορθότερα "βερίκοκκο") είναι ο καρπός της βερικοκιάς (επιστημονική ονομασία prunus armeniaca) της οικογενείας των ροδιδών.
(Θρεπτική αξία ανά 100γρ.) |
---|
|
|
|
|
|
|
Ιστορικό
Κατάγεται από τη Β. Κίνα, Μαντζουρία και Μογγολία και ήρθε στην Ευρώπη από την Αρμενία απ΄ όπου πήρε και το όνομά της. Η καλλιέργειά της ήταν γνωστή στην Κίνα από το 2.200 π.Χ. και φαίνεται ότι μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από τον Μέγα Αλέξανδρο, γιατί δεν αναφέρεται από τον Θεόφραστο (400 π.Χ.).[1] Ο Διοσκουρίδης ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. [2] Στην Κύπρο και στα Δωδεκάνησα το ονομάζουν χρυσόμηλο, ενώ σε άλλα μέρη της Ελλάδος χρησιμοποιούν το όνομα ζαρδελιά ή ζαρδελιά.
Ονομασία
Η ονομασία «βερίκοκο» προήλθε πιθανώς από το λατ. praecocia που σημαίνει «πρώιμα», επειδή παρουσιάζει πρώιμη ωρίμανση. Από την ελληνική ονομασία προέρχεται η αραβική berkuk.
Περιγραφή
Είναι σαρκώδης, σφαιρικός, με αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Ο πυρήνας (κουκούτσι) είναι ξυλώδης και στο εσωτερικό του περιέχει 1-2 σπόρια με πικρή γεύση που μοιάζουν με αμύγδαλα και χρησιμοποιούνται στην φαρμακοποιία.Το σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο είναι εύγευστο, γλυκό και έχει χρώμα πορτοκαλοκίτρινο. Το εξωτερικό του βερίκοκου (φλούδα) είναι λεπτό, συνήθως χνουδωτό και είναι χρώματος κίτρινου με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή του πλευρά.
Είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α. Επίσης περιέχει βιταμίνες C, Β1, Β2 και φυσικό σάκχαρο. Επίσης τα βερίκοκα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες. Το βερίκοκο καταναλώνεται νωπό ως φρούτο. Επίσης μπορεί να καταναλωθεί και αποξηραμένο, γίνεται μαρμελάδα, κομπόστα, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και γίνεται λικέρ και χυμός.
Αξιόλογες ελληνικές και και ξένες ποικιλίες
Βερίκοκο, Παραγωγή σε τόνους. Στοιχεία 2009 | |
Τουρκία | 695 364 |
Ιράν | 397 749 |
Ουζμπεκιστάν | 290 000 |
Ιταλία | 233 600 |
Αλγερία | 202806 |
Πακιστάν | 193 936 |
Γαλλία | 190 382 |
Μαρόκο | 122 798 |
- Τα υπερπρώιμα της Τίρυνθας, που ωριμάζουν 2-30 Μαϊου,
- Τα τσαουλιά της Αττικής με μικρό καρπό, που ωριμάζουν τέλη Μαϊου,
- Τα Μπεμπέκου που ωριμάζουν Ιούνιο-Ιούλιο,
- Τα Διαμαντοπούλου με μικρό και όχι πολύ γλυκό καρπό. Ποικιλία που δεν δίνει μεγάλη παραγωγή. [3]Είναι εξαιρετικά αρωματικά, αλλά δύσκολα στη μεταφορά τους, αφού είναι αρκετά ευαίσθητα.
- LUIZET, όψιμη με καρπούς ωειδείς και μεγάλους σε πορτικαλί χρώμα και σάρκα χυμώδη, αρωματική και γλυκιά.
- NANCY χρυσοκίτρινη με κόκκινα στίγματα με λεπτή και λειωμένη σάρκα που αργεί να ωριμάσει στις αρχές Αυγούστου
H Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο. Ακολουθούν το Ιράν, το Ουζμπεκιστάν,η Ιταλία, το Πακιστάν, η Αλγερία η Γαλλία, το Μαρόκο, ηΣυρία, η Ισπανία. Η Ελλάδα έχει με παραγωγή πάνω απο 40.000 τόνους ετησίως.
Δείτε επίσης
Παραπομπές
- ↑ Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, «Φυτολογία» , σ. 64 Εκδ.Αθηνών 1983
- ↑ Διοσκουρίδης, Περί Ύλης ιατρικής
- ↑ IL MILLEPIANTE (Χίλια Φυτά), σ. 194 Edizione italiana-stamato nel mese di Giugno, 1994