Φοιτητική συντροφιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{επιμέλεια}} |
{{επιμέλεια}} |
||
{{πηγές|12|3|2009}} |
|||
Έκδοση από την 20:54, 12 Μαρτίου 2009
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Γίνετε περισσότερο συγκεκριμένοι ως προς το τι χρειάζεται το λήμμα με {{επιμέλεια|αίτιο}} ή χρησιμοποιήστε ένα πρότυπο όπως το {{μορφοποίηση}}.Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Την ίδια περίπου περίοδο με την εμφάνιση του Εκπαιδευτικού Ομίλου έχουμε τη δημιουργία μια δημοτικιστικής κίνησης και στο χώρο του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Τον Ιούνιο του 1909, παραμονές του κινήματος στο Γουδί, 150 φοιτητές υπογράφουν ένα πρωτόκολλο ίδρυσης της «Πανεπιστημιακής Ένωσης», μιας φοιτητικής οργάνωσης η οποία θα έρθει σε επαφή με τους αξιωματικούς και θα συμμετέχει ενεργά στο κίνημα εκείνης της χρονιάς. Ο πυρήνας αυτών των φοιτητών είναι εκείνος που θα προχωρήσει την ίδρυση της «Φοιτητικής Συντροφιάς» με μπροστάρηδες το Μίλτο Κουντουρά και τον Βασίλη Ρώτα. Ο σύλλογος που θα δημοσιεύσει το καταστατικό του στο Νουμά στις 21 Φλεβάρη του 1910 θα έχει στο εξής αποφασιστική συμμετοχή όχι μόνο στους αγώνες των δημοτικιστών αλλά γενικότερα σε κάθε αναγεννητική προσπάθεια για την αναβάθμιση της ελληνικής πολιτιστικής ζωής (Μπουζάκης : ό.π.:75). Όπως μπορεί να παρατηρήσει ο σύγχρονος μελετητής τα μέλη της τήρησαν μια προοδευτική θέση σε μια σειρά από ετερόκλητα θέματα που απασχολούν τη κοινωνία της εποχής : επικράτηση της δημοτικής, αγώνες για το οχτάωρο εργασίας, ασφάλεια των εργαζομένων, βελτίωση των συνθηκών ζωής των φοιτητών. Η Φοιτητική Συντροφιά που λόγω των ιστορικών γεγονότων της περιόδου αναγκάστηκε δύο φορές να διαλυθεί και να ανασυσταθεί παρότι αναγνωρίστηκε ως σωματείο το 1921 από το Πρωτοδικείο Αθηνών θα διαλυθεί οριστικά στις αρχές τις δεκαετίας του 30 με βάση το βενιζελικό νόμο περί ιδιωνύμου ως ανατρεπτική οργάνωση