Εθνικό Μουσείο Ιστορίας του Αζερμπαϊτζάν
Συντεταγμένες: 40°22′10.12″N 49°50′24.44″E / 40.3694778°N 49.8401222°E
| Εθνικό Μουσείο Ιστορίας του Αζερμπαϊτζάν | |
|---|---|
| Milli Azərbaycan tarixi muzeyi | |
 | |
 | |
| Είδος | μουσείο |
| Διεύθυνση | Х. З. Тагијева улица 4 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°22′10″N 49°50′24″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μπακού |
| Τοποθεσία | Αζερμπαϊτζάν |
| Χώρα | Αζερμπαϊτζάν |
| Έναρξη κατασκευής | 1920 |
| Ολοκλήρωση | 1921 |
| Αρχιτέκτονας | Γιούζεφ Γκοσουάφσκι (γλύπτης) |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας του Αζερμπαϊτζάν (αζερικά: Milli Azərbaycan Tarixi Muzeyi) είναι το μεγαλύτερο μουσείο στο Αζερμπαϊτζάν. Βρίσκεται στο Μπακού, στην πρώην οικία του Αζέρου μεγιστάνα του πετρελαίου και φιλάνθρωπου, Χατζή Ζεϊναλαμπντίν Ταγίγιεφ. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1920, μετά την κατάληψη του Μπακού από τη Ρωσία, και άνοιξε στους επισκέπτες το 1921.[1]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο του μουσείου κατασκευάστηκε μεταξύ 1895 και 1901, αρχικά ως κατοικία της οικογένειας Ταγίγιεφ. Σχεδιάστηκε από τον Πολωνό αρχιτέκτονα Γιούζεφ Γκοσουάφσκι, σε μίμηση του ιταλικού αναγεννησιακού στυλ. Είναι μεγάλο σε μέγεθος, εκτείνεται σε ένα ολόκληρο τετράγωνο και σε ορισμένα σημεία φτάνει τους τέσσερις ορόφους. Από το 1914, στην έπαυλη βρισκόταν η Εμπορική Τράπεζα του Μπακού, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Ταγίγιεφ.[2]
Όταν ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στο Μπακού τον Απρίλιο του 1920, η κατοικία του Ταγίγιεφ κατασχέθηκε αμέσως. Σύμφωνα με ψήφισμα του Λαϊκού Επιτροπείου της ΕΣΣΔ, η κατοικία ιδρύθηκε ως Κρατικό Ιστορικό Μουσείο[2] τον Ιούνιο του 1920, μόλις δύο μήνες μετά την κατάληψη του Μπακού από τους Μπολσεβίκους.
Τον Μάιο του 1934 εγκρίθηκε ειδική διαταγή για τη βελτίωση της διδασκαλίας της ιστορίας και της γεωγραφίας στα σχολεία. Στην πραγματικότητα, προσπάθησε να προωθήσει τα πλεονεκτήματα του σοσιαλισμού και να καλλιεργήσει την ιδεολογία του ολοκληρωτικού καθεστώτος στην ανερχόμενη γενιά.[3] Μια μαρξιστική ερμηνεία της ιστορίας παραδόθηκε μέσω της ίδρυσης ιστορικής έρευνας και άλλων θεσμών. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν νέα είδη ιστορικών και περιφερειακών μουσείων για να εμπνεύσουν τη διδασκαλία και την προώθηση της ιστορίας.
Με αυτό το νέο σύστημα, διευρύνθηκε το δίκτυο των μουσείων με ιστορικά προφίλ. Επιπλέον, οι μηχανισμοί της σοβιετικής υπεράσπισης έγιναν πολύ ισχυρότεροι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Η γνώση της ιστορίας του Αζερμπαϊτζάν αναπτύχθηκε μέσω της έρευνας του μουσείου. Μεταξύ του 1925 και της δεκαετίας του 1960, τέθηκαν τα θεμέλια για την επιστημονική έρευνα αρχαίων υλικών και πολιτιστικών μνημείων του Αζερμπαϊτζάν, υπό τη διεύθυνση αρχαιολόγων.[3] Ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν σε μέρη όπως οι Χότσαλι, Γκαμπάλα, Γκαντζά, Καράμπα Γκιλάν, Οράνγκαλα και Μινγκατσεβίρ. Οι συλλογές του μουσείου αποτελούνται από υλικά που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των ανασκαφών και από άλλες εθνογραφικές αποστολές.
Κατά την περίοδο 1941-1954, το Μουσείο Ιστορίας μεταφέρθηκε στο Παλάτι των Σιρβανσάχ και το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΣΣΔ του Αζερμπαϊτζάν ήταν στην έπαυλη. Το 1954, το μουσείο άρχισε να λειτουργεί ξανά στον δεύτερο όροφο του αρχοντικού. Το 2000, ολόκληρη η έπαυλη δόθηκε στην αρχή του Μουσείου Ιστορίας του Αζερμπαϊτζάν.[2]
Το κτίριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο του μουσείου ήταν αρχικά η κατοικία του γνωστού επιχειρηματία και φιλάνθρωπου Χατζή Ζεϊναλαμπντίν Ταγίγιεφ και της οικογένειάς του. Σχεδιάστηκε από τον Γιούζεφ Γκοσουάφσκι (1865–1904), τον κύριο αρχιτέκτονα της πόλης του Μπακού κατά την εποχή (1893–1904).[2] Υπάρχουν δώδεκα εναπομείναντα αρχιτεκτονικά κτίρια στο Μπακού χτισμένα με βάση τα σχέδια του Γκοσουάφσκι.[2]
Περίπου 270 μηχανικοί, αρχιτέκτονες, ξυλουργοί, ζωγράφοι και άλλοι κύριοι εργάστηκαν για την κατασκευή του αρχοντικού μεταξύ 1895 και 1901.[2] Μόνο η κατασκευή κόστισε 1,2 εκατ. ρούβλια, εξαιρουμένων των επίπλων και του εξοπλισμού, τα οποία μεταφέρθηκαν από τη Ρωσία, τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τη Γερμανία. Εγκαταστάθηκαν επίσης συστήματα θέρμανσης και ψύξης.[2]
Το αρχοντικό υψώνεται τρεις ορόφους και στις τέσσερις πλευρές, και το ύψος κάθε δωματίου φτάνει τα 1320 μέτρα. Η πρόσοψή του έβλεπε στην οδό Gorchakov (τώρα HZ Tagiyev Street), ενώ οι άλλες πλευρές του έβλεπαν την οδό Baryatinsky (τώρα οδό A. Alizade), την οδό Polis (τώρα Y. Mammadaliyev) και την οδό Mercury (τώρα Z. Aliyeva). [2]
Η εσωτερική διαρρύθμιση του αρχοντικού βασίζεται σε δόμηση δωματίων σε δύο σειρές. Η αίθουσα υποδοχής και το σαλόνι χωρίζονται σε ομάδες γύρω από δύο κλειστές αυλές. Το μπροστινό μέρος του κτιρίου βλέπει δυτικά και έχει δύο ξεχωριστές μαρμάρινες σκάλες. Το γραφείο του Ταγίγιεφ βρισκόταν στο ισόγειο. Καθιστικό, αίθουσα μελέτης, δύο υπέροχες αίθουσες χορού, μια κουζίνα, ένα μπάνιο και άλλα δωμάτια βρίσκονταν όλα στον δεύτερο όροφο. Ο τρίτος όροφος έχει 16 επιπλέον δωμάτια.[2]
Υπάρχουν δύο μεγάλες αίθουσες χορού στον δεύτερο όροφο: η μία σε ανατολίτικο (μαυριτανικό) στιλ και η άλλη σε δυτικό (ευρωπαϊκό) στιλ. Η Ανατολίτικη Αίθουσα διαθέτει τεράστια παράθυρα από πλάκες γυαλιού, επιχρυσωμένες καμάρες, εξαιρετικά διακοσμημένους τοίχους, φυτικές παραστάδες,[2] οροφές και πολυελαίους.[4] Είχε επίσης ένα προσαρτημένο χειμερινό κήπο με ένα μικρό σιντριβάνι στο κέντρο του.[2]
Σύμφωνα με φωτογραφικά στοιχεία, ένα από τα πιο περίτεχνα δωμάτια στο αρχικό κτίριο ήταν το μπουντουάρ (ιδιωτικό καθιστικό) για τη Σόνα Χανούμ, τη σύζυγο του Ταγίγιεφ. Όλα τα κινητά έπιπλα και οι πίνακες σε αυτό το δωμάτιο έχουν έκτοτε εξαφανιστεί. Τίποτα δεν έχει απομείνει εκτός από την περίτεχνη ψηφιδωτή οροφή.[4]
Κατά τη σοβιετική περίοδο στα μέσα του 20ού αιώνα, τέσσερις στρώσεις λευκής μπογιάς εφαρμόστηκαν πάνω από τα εξαιρετικά διακοσμητικά σχέδια με λουλούδια στους τοίχους του καθρέφτη δωματίου, τα οποία θεωρούνταν «αστικά κατάλοιπα». Αυτά αποκαλύφθηκαν κατά τις ανακαινίσεις το 2000.[2] Σε άλλα σημεία της κατοικίας έχει διασωθεί η αρχική μπογιά. Το χρώμα ήταν φτιαγμένο από λεπτοτριμμένο κέλυφος αυγού, μια πρακτική που χρησιμοποιούσαν οι τεχνίτες για βυζαντινές εικόνες. Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, τα αυθεντικά χρώματα με τη λεπτότητα και την κομψότητά τους δεν έχουν ξεθωριάσει.[4]
Οι βασικές εργασίες ανακαίνισης, αποκατάστασης και ανοικοδόμησης ξεκίνησαν στην έπαυλη Ταγίγιεφ το 2005. Το Μουσείο Μνήμης του Χατζή Ζεϊναλαμπντίν Ταγίγιεφ (υπό το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας του Αζερμπαϊτζάν) ιδρύθηκε επίσης με πρωτοβουλία του Προέδρου του Αζερμπαϊτζαν, Ιλχάμ Αλίγιεφ.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Azerbaijan National Committee of International Council of Museums (ICOM)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2008.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 «The building of the Museum – About us – National Museum of History of Azerbaijan».
- ↑ 3,0 3,1 «Visions of Azerbaijan Magazine ::: The National Museum of Azerbaijani History at 90» (στα ρωσικά). Visions of Azerbaijan Magazine. http://www.visions.az/en/news/253/0702b2c8/. Ανακτήθηκε στις 2017-05-17.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 National History Museum: Taghiyev's Residence Azerbaijan International Magazine
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος ιστότοπος (αζέρικα και αγγλικά)