Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Σαντινίστας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Σαντινίστας Frente Sandinista de Liberación Nacional | |
|---|---|
| Ηγέτης | Ντανιέλ Ορτέγα |
| Ίδρυση | 1961 |
| Έδρα | Μανάγουα, Νικαράγουα |
| Ιδεολογία | Σοσιαλιστικές πολιτικές[1][2][3] Χριστιανική αριστερά[4][5][6] Θεολογία της Απελευθέρωσης[7][8][9] Αριστερός εθνικισμός Αντιιμπεριαλισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Αριστερά |
| Διεθνής προσχώρηση | Σοσιαλιστική Διεθνής Φόρουμ του Σάο Πάολο |
| Χρώματα | Ερυθρό Μαύρο |
| Εθνοσυνέλευση | 75 / 90
|
| Σημαία κόμματος | |
 | |
| Ιστότοπος | |
| lavozdelsandinismo.com | |
| Πολιτικό σύστημα Νικαράγουα Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Σαντινίστας (ισπανικά: Frente Sandinista de Liberación Nacional, FSLN) είναι ένα σοσιαλιστικό πολιτικό κόμμα της Νικαράγουας. Τα μέλη του είναι περισσότερο γνωστά ως Σαντινίστας. Πήρε το όνομά του από τον Αουγούστο Σέσαρ Σαντίνο που ηγήθηκε της Νικαραγουανής επανάστασης έναντι της Αμερικανικής κατοχής κατά τη δεκαετία του 1930.
Οι Σαντινίστας ανέτρεψαν τον δικτάτορα της χώρας Αναστάσιο Σομόσα Ντεμπάιλε το 1979 και εγκαθίδρυσαν μια επαναστατική κυβέρνηση. Μετά την ανάληψη της κυβέρνησης, οι Σαντινίστας κυβέρνησαν τη Νικαράγουα από το 1979 έως το 1990, στα πλαίσια μιας Δικτατορίας Εθνικής Ανασυγκρότησης. Μετά την παραίτηση ορισμένων κεντρώων μελών, οι Σαντινίστας κέρδισαν την απόλυτη εξουσία τον Μάρτιο του 1981. Εισήγαν μία πολιτική πλήρους αλφαβητισμού των κατοίκων της χώρας, βελτίωση του συστήματος υγείας και προήγαν την ισότητα των δύο φύλων. Το 1981 δημιουργήθηκαν οργανώσεις που αντιτίθενταν στους Σαντινίστας, οι λεγόμενοι κόντρας, που στηρίζονταν από τη CIA. Οι εκλογές του 1984, στις οποίες κέρδισαν οι Σαντινίστας και περιγράφηκαν από ξένους παρατηρητές ως δίκαιες και ελεύθερες, αμφισβητήθηκαν από τους κόντρας και συνέχισαν τις βίαιες επιθέσεις τους έναντι του κράτους και των πολιτών μέχρι το 1989. Οι Σαντινίστας έχασαν τις εκλογές του 1990 από τη Βιολέτα Τσαμόρρο της Εθνικής Ένωσης Αντιπολίτευσης, διατηρώντας, ωστόσο, την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.
Οι Σαντινίστας αποτελούν ένα από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας, μαζί με το Συνταγματικό Φιλελεύθερο Κόμμα, ενώ είναι αυτή τη στιγμή το κυβερνών κόμμα της χώρας από το 2006, όταν ο Ντανιέλ Ορτέγα εξελέγη πρόεδρος της χώρας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ La Botz, Dan (2016). What Went Wrong? The Nicaraguan Revolution: A Marxist Analysis. Koninklijke Brill. σελ. 147. ISBN 978-90-04-29131-7.
- ↑ Reed, Jean-Pierre; Foran, John (2002). «Political Cultures of Opposition: Exploring Idioms, Ideologies, and Revolutionary Agency in the Case of Nicaragua». Critical Sociology 28 (3): 356. doi:.
- ↑ Sabia, Debra (1997). Contradiction and Conflict: The Popular Church in Nicaragua. University of Alabama Press. σελ. 177. ISBN 978-05-85-21162-6.
- ↑ Redacción Central (29 Απριλίου 2011). «Daniel: la unidad es fundamental para el proyecto Cristiano, Socialista y Solidario». La Voz del Sandinismo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2014.
- ↑ Redacción Central (24 Δεκεμβρίου 2012). «Rosario: Queremos la unión de Nicaragua entera alrededor del Cristianismo, el Socialismo y la Solidaridad». La Voz del Sandinismo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2014.
- ↑ Redacción Central (13 Μαρτίου 2013). «Celebró Rosario en nombre del pueblo y el gobierno elección del papa Francisco». La Voz del Sandinismo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2014.
- ↑ Sawchuk, Dana (1997). «The Catholic Church in the Nicaraguan Revolution: A Gramscian Analysis». Sociology of Religion 58 (1): 39–51. doi:. https://archive.org/details/sim_sociology-of-religion_spring-1997_58_1/page/38. «"While the base's support of the FSLN threatened the hierarchy's bourgeois political project and interest in self-preservation, its adoption of liberation theology threatened the reproduction of the Church's internal power structure."».
- ↑ Hedin, Emily (26 October 2005). «"Ni un Paso Atras:" Women's Political Participation in Revolutionary Nicaragua». Latin American Studies (2): 5. https://www.macalester.edu/latin-american-studies/wp-content/uploads/sites/579/2012/09/LAPAnalyticPaper-Hedin.pdf. «"Furthermore, the connection of the FSLN with liberation theology bolstered the legitimacy of the Sandinistas and helped maintain women’s commitment to the movement."».
- ↑ Hughes, Conrad (2018). Educating for the Twenty-First Century: Seven Global Changes. IBE-UNESCO. σελ. 57. ISBN 978-90-04-38103-2.
"The Sandinista liberation theology in Nicaragua gave the poor hope and determination in the 1960s and 1970s.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Sandinista National Liberation Front στο Wikimedia Commons
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |