ΕΑΒ Πήγασος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
ΠΗΓΑΣΟΣ Ι/ΙΙ
E1-79 Πήγασος II
ΤύποςΜΕΑ
ΚατασκευαστήςΕλληνική Αεροπορική Βιομηχανία
Χώρα προέλευσηςΕλλάδα Ελλάδα
ΣχεδιασμόςΚρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών (ΚΕΑ)
Παρθενική πτήση1982
Πρώτη παρουσίαση1992 - Πήγασος Ι
2005 Πήγασος ΙΙ
Κύριος χειριστήςΕλληνική Πολεμική Αεροπορία
Μονάδες που παρήχθησανΠήγασος Ι: 10
Πήγασος ΙΙ: 4, 12 υπό κατασκευή
Κόστος προγράμματος50.000 ευρώ (περίπου) [1]

Το ΚΕΑ ΠΗΓΑΣΟΣ ή Ε1-79 ΠΗΓΑΣΟΣ είναι μη επανδρωμένο αεροσκάφος που παράγεται από τo Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών (ΚΕΑ).

Η ανάπτυξή του ξεκίνησε το 1979 σε συνεργασία με το Κ.Ε.Τ.Α. της Πολεμικής Αεροπορίας και η πρώτη του πτήση έλαβε χώρα το 1982. Ο πρωταρχικός του ρόλος είναι η παρακολούθηση και η συλλογή πληροφοριών. Τα αεροσκάφη πρώτης γενιάς (Πήγασος Ι) είχαν μήκος 2,1 μέτρα, άνοιγμα φτερών 5 μέτρα, μέγιστη ταχύτητα 160 χλμ/ώρα και ελάχιστη ταχύτητα 75 χλμ/ώρα, φόρτο απογείωσης 130 κιλά και αυτονομία 3,5 ώρες. Μετά από καθυστερήσεις στο αντίστοιχο πρόγραμμα της Π.Α. παράχθηκαν 10 μονάδες (αεροσκάφη και σταθμοί εδάφους), μερικές εξ αυτών στο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών (ΚΕΑ).

Το 2003 το αεροσκάφος είχε ενταχθεί πλήρως σε υπηρεσία. Το 2005 μπήκε σε υπηρεσία ένα ανασχεδιασμένο και αναβαθμισμένο μοντέλο, το Πήγασος ΙΙ, με εξελιγμένα ηλεκτρονικά, μήκος 4,3 μέτρα, άνοιγμα φτερών 6,2 μέτρα, φόρτο απογείωσης τα 250 κιλά, και αυτονομία 15 ώρες. Παραδόθηκαν και είναι σε υπηρεσία τέσσερις μονάδες, καθεμία από τις οποίες περιλαμβάνει ένα αεροσκάφος και έναν σταθμό εδάφους. Άλλες 12 είναι υπό κατασκευή στο ΚΕΑ. Το Πήγασος ΙΙ μπορεί να μεταφέρει φορτίο 50 κιλών και χρησιμοποιεί συνθετικά υλικά. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παρακολούθηση, συλλογή πληροφοριών, στόχευση και εκτίμηση ζημίας. Οι προσδοκίες για επιθετική δράση του με χρήση όπλων περιορίζονται από το μικρό ωφέλιμο φορτίο.

Παρόμοια σχέδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άλλα σχέδια από την Ε.Α.Β. συμπεριλαμβάνουν το ΕΑΒ ΤΕΛΑΜΩΝ, ένα πολύ εξελιγμένο αεριωθούμενο μη επανδρωμένο όχημα, το οποίο σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την Northrop και βασίζεται στο αερόχημα Chuckar III της τελευταίας. Παρουσιάστηκε στην έκθεση Defendory του 1986 και είχε μέγιστη ταχύτητα 924 χλμ/ώρα και αυτονομία 740 χλμ. Το κόστος του θεωρήθηκε υπερβολικό από την Π.Α.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]