Δρόμος της Σιβηρίας
Ο Δρόμος της Σιβηρίας (ρωσικά: Сибирский тракт: Sibirsky trakt), επίσης γνωστός και ως Αυτοκινητόδρομος της Μόσχας (ρωσικά: Московский тракт: Moskovsky trakt) ή Μεγάλος Αυτοκινητόδρομος (ρωσικά: Большой тракт: Bolshoi trakt), ήταν ιστορικός δρόμος ο οποίος συνέδεε την Ευρωπαϊκή Ρωσία με τη Σιβηρία και την Κίνα.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κατασκευή του δρόμου αποφασίστηκε από τον Τσάρο και ολοκληρώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Πριν από αυτό, οι μεταφορές στη Σιβηρία γίνονταν κυρίως μέσω ποτάμιων διαδρομών. Οι πρώτοι άποικοι από τη Ρωσία έφτασαν στη Σιβηρία μέσω του ποτάμιου δρόμου Τσέρντιν, ο οποίος αντικαταστάθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1590 από τη χερσαία διαδρομή Μπαμπίνοφ. Η πόλη Βερχοτούριε των Ουραλίων αποτελούσε το πιο ανατολικό σημείο της διαδρομής Μπαμπίνοφ.
Ο κατά πολύ μακρύτερος δρόμος της Σιβηρίας ξεκινούσε από τη Μόσχα ως Αυτοκινητόδρομος Βλαντίμιρ και διέσχιζε τις πόλεις Μουρόμ, Κοζμοντεμάνσκ, Καζάν, Περμ, Κουνγκούρ, Γεκατερίνμπουργκ, Τιουμέν, Τομπόλσκ, Τάρα, Κάινσκ, Τομσκ, Γενισέισκ και Ιρκούτσκ. Αφού διέσχιζε τη λίμνη Βαϊκάλη, ο δρόμος διαιρείτο κοντά στην πόλη Βερκνουντίσκ. Ο ένας κλάδος του συνέχιζε ανατολικά προς την πόλη Νερτσίνσκ, ενώ ο άλλος προχωρούσε νότια στον συνοριακό σταθμό της πόλης Κιάτα, όπου συνδεόταν με καραβάνια καμήλων τα οποία διέσχιζαν τη Μογγολία με προορισμό την πύλη του Μέγα Σινικού Τείχους στην πόλη Καλγκάν της Κίνας.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο δρόμος μετακινήθηκε προς τον νότο. Από την πόλη Τιουμέν, ο δρόμος προχωρούσε μέσω των πόλεων Γιαλουτόροφσκ, Ισίμ, Ομσκ, Τομσκ, Ατσίνσκ και Κρασνογιάρσκ, πριν επανασυνδεθεί με την παλαιότερη διαδρομή στην Ιρκούτσκ. Ο δρόμος παρέμεινε ζωτικής σημασίας στη σύνδεση της Σιβηρίας με τη Μόσχα και την Ευρώπη μέχρι και τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο και τον χερσαίο δρόμο για κάρα και χειράμαξες. Ο αντίστοιχος δρόμος για αυτοκίνητα είναι ο υπερσιβηρικός αυτοκινητόδρομος.
Ετυμολογία και κληρονομιά του ονόματος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο δρόμος της Σιβηρίας ήταν επίσης γνωστός ως ο Δρόμος του Τσαγιού, όνομα το οποίο οφειλόταν στις μεγάλες ποσότητες τσαγιού που μεταφέρονταν από την Κίνα προς την Ευρώπη μέσω της Σιβηρίας. Ο Τσαρλς Γουέινον, ο οποίος πέρασε από τον «Μεγάλο Δρόμο» το 1893, εγγράφηκε στη δημοφιλή πεποίθηση πως «το καλύτερο τσάι που παράγεται στην Κίνα πηγαίνει στη Ρωσία».[1] Το 1915, η Κίνα εξήγαγε στη Σιβηρία 70.297 τόνους τσάι, ποσότητα η οποία αντιπροσώπευε το 65% των συνολικών εξαγωγών τσαγιού της χώρας.[2] Ο δρόμος αποτελεί συνώνυμο του μείγματος τσαγιού των Ρωσικών καραβανιών. Αρχικά εισαγόταν με τη μορφή βαριά και σκληρά συσκευασμένων τούβλων τσαγιού (συμπιεσμένο τσάι), κάτι το οποίο επέτρεπε σε κάθε καμήλα να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες με έναν πιο συμπαγή τρόπο.[3] Από την Κιάτα, το τσάι μεταφερόταν στο πανηγύρι της Ιρμπίτ για περαιτέρω εμπορικές συναλλαγές.
Ένα άλλο δημοφιλές Κινεζικό προϊόν που εισαγόταν στη χώρα, ήταν το ραβέντι (αποξηραμένη ρίζα του), το οποίο πωλείτο δυτικά της Αγίας Πετρούπολης «δεκαπέντε φορές περισσότερο από όσο στοίχιζε στην Κιάτα».[4]
Φωτοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Μνημείο το οποίο επισημαίνει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ Ασίας και Ευρώπης στον δρόμο της Σιβηρίας (συντεταγέμένες:56°49′55.7″N 60°21′02.60″E)
-
Ταξιδιώτες στην Γεκατερίνμπουργκ, 1789
-
Διασχίζοντας τον Αγγαρά στην Ιρκούτσκ, 1886.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Charles Wenyon (1896). Across Siberia on the Great Post-road. London: Charles H. Kelly (ανατύπωση από εκδόσεις Ayer Publishing το 1971). σελ. 76.
- ↑ M. I. Sladkovskii (2007). History of Economic Relations Between Russia & China. Transaction Publishers. σελ. 129. ISBN 1-4128-0639-9.
- ↑ Mary Lou Heiss· Robert J. Heiss (2007). The Story of Tea: A Cultural, History and Drinking Guide. Ten Speed Press. σελ. 211. ISBN 1-58008-745-0.
- ↑ W. Bruce Lincoln (2007). The Conquest of a Continent: Siberia and the Russians. Cornell University Press. σελ. 146.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Avery, Martha. The Tea Road: China and Russia Meet Across the Steppe. Mandarin Books, 2003. (ISBN 7-5085-0380-5).
- Alexander Michie, 'The Siberian Overland Route from Peking to Petersburg', 1864. -followed the route in 1863