Δομνεντίολος
| Δομνεντίολος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Περίοδος ακμής | 6ος αιώνας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ιβηρικός Πόλεμος, Λαζικός Πόλεμος και Γοτθικός Πόλεμος 535-554 |
Ο Δομνεντίολος, λατιν.: Domnentiolus, (άκμασε 531-) ήταν Βυζαντινός στρατιωτικός, ενεργός κατά τη βασιλεία του Ιουστινιανού Α' (βασ. 527–565). Είναι περισσότερο γνωστός για την υπηρεσία του στη Σικελία κατά τη διάρκεια του Γοτθικού Πολέμου. [1]
Όνομα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρωτογενείς πηγές είναι ασυνεπείς στην απόδοση του ονόματός του. Η ορθογραφία "Δομνεντίολος" προέρχεται από τον Προκόπιο. Ο Μένανδρος προτήκτωρ τον ονομάζει "Δομενεντίολο". Ο Ιωάννης Μαλάλας τον αναφέρει ως «Δομετίολο», ο Θεοφάνης ο Ομολογητής ως «Δομεντσίολο». Ο Ζαχαρίας ο ρήτωρ τον ονομάζει «Δομιτζίολο». Ένα απόσπασμα του Θεοφάνη του Βυζαντίου, που διασώζεται από τον Πατριάρχη Φώτιο, τον αποκαλεί «Κομεντίολο». [1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δομνεντίολος γεννήθηκε από μία ανώνυμη αδελφή του Βούζη. Η σχέση αναφέρεται τόσο από τον Ζαχαρία τον ρήτορα, όσο και από τον Προκόπιο. Οι άλλοι εκ μητρός θείοι του ήταν οι Κούτζης και Βενίλος. [1] Ο εκ μητρός παππούς του ήταν πιθανώς ο στρατηγός και αντάρτης Βιταλιανός. [2]
Ο Δομνεντίολος αναφέρεται για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 531, περίπου την εποχή της μάχης του Καλλίνικου. Ο Ιβηρικός πόλεμος ήταν ακόμη σε εξέλιξη. Ο θείος του Βούζης βρισκόταν καθηλωμένος στην Άμιδα, καθώς μία ασθένεια που τον εμπόδιζε να κάνει εκστρατεία. Ανέθεσε στον Δομνεντίολο να οδηγήσει έναν στρατό στο Aβγαρσάτ. Αυτή η τοποθεσία αναφέρεται μόνο μία φορά από τον Ζαχαρία. Οι Ρωμαϊκές δυνάμεις αντιμετώπισαν τον στρατό των Σασσανιδών και ηττήθηκαν. Ο ίδιος ο Δομνεντίολος συνελήφθη από τους εχθρούς του και μεταφέρθηκε στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών. Το 532 συνήφθη η Αιώνια Ειρήνη μεταξύ των δύο δυνάμεων. Ο Δομνεντίολος αφέθηκε ελεύθερος «σε ανταλλαγή αιχμαλώτων». [1]
Επανέρχεται στο προσκήνιο το 543, ως ένας από τους διοικητές του ρωμαϊκού στρατού στον Λαζικό πόλεμο. Ο Δομνεντίολος, ο Ιούστος, ο Περάνιος, ο Ιωάννης γιος του Νικήτα, και ο Ιωάννης ο Λαίμαργος οδήγησαν τις συνδυασμένες δυνάμεις τους στη Φισών, κοντά στη Μαρτυρόπολη, και από εκεί στα περσικά σύνορα. [2] Ο Προκόπιος αναφέρει: «και ο Ιούστος, ο ανιψιός τού Αυτοκράτορα, και ο Περάνιος και ο Ιωάννης ο γιος του Νικήτα, μαζί με τον Δομεντίολο και τον Ιωάννη, που ονομαζόταν Λαίμαργος, στρατοπέδευσαν κοντά στον τόπο που λέγεται Φισών, που είναι κοντά στα όρια της Μαρτυρόπολης. Έτσι στρατοπέδευσαν οι Ρωμαίοι διοικητές με τα στρατεύματά τους, και ολόκληρος ο στρατός ανήλθε σε τριάντα χιλιάδες άνδρες. Τώρα όλα αυτά τα στρατεύματα ούτε συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος, ούτε όντως υπήρχε κάποια γενική συνέλευση για διάσκεψη. Αλλά οι στρατηγοί έστειλαν ο ένας στον άλλο μερικούς από τους ακολούθους τους και άρχισαν να κάνουν έρευνες σχετικά με την εισβολή.» [3]
Άλλοι Ρωμαίοι στρατηγοί οδήγησαν μία εισβολή στη Σασσανιδική Αυτοκρατορία από άλλη τοποθεσία. [1] Ο Προκόπιος συνεχίζει: «ξαφνικά, όμως, ο Πέτρος, χωρίς να επικοινωνήσει με κανέναν, και χωρίς καμία προσεκτική σκέψη, εισέβαλε στην εχθρική γη με το στράτευμά του. Και όταν την επομένη το ανακάλυψαν αυτό από τον Φιλημόθο και τον Bέρο, τους αρχηγούς των Eρούλων, αμέσως ακολούθησαν. Και όταν αυτό με τη σειρά του ήρθε σε γνώση του Mαρτίνου και του Βαλεριανού και των ανδρών τους, εντάχθηκαν γρήγορα στην εισβολή.» [3]
Ωστόσο, ο Ιούστος αποφάσισε να μην συμμετάσχει στους άλλους. [1] Ο Προκόπιος αναφέρει τις κινήσεις του Ιούστου, του Δομνεντιόλου και των άλλων: «και όλοι αυτοί λίγο αργότερα ενώθηκαν μεταξύ τους στο έδαφος του εχθρού, με εξαίρεση τον Ιούστο και τους άνδρες του, που όπως είπα, είχαν στρατοπεδεύσει πολύ μακριά από τον υπόλοιπο στρατό, και έμαθαν αργότερα για την εισβολή τους· τότε, πράγματι, εισέβαλαν επίσης στο έδαφος τού εχθρού όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο σημείο όπου βρίσκονταν, αλλά δεν κατάφεραν να ενωθούν εντελώς με τους άλλους διοικητές. Όσο για τους άλλους, προχώρησαν με σώμα κατευθείαν προς τον Δούβιο, ούτε λεηλατώντας ούτε καταστρέφοντας με άλλο τρόπο τη γη των Περσών» [3] .
Ο Ιούστος, ο Δομνεντίολος και οι άλλοι οδήγησαν τις δυνάμεις τους στο Tαραυνόν (Tαρόν). Έκαναν επιδρομή στην περιοχή και μετά υποχώρησαν. [1] Ο Προκόπιος αναφέρει: «όσον αφορά τις δυνάμεις τού Ιούστου και του Περανίου, εισέβαλαν στη χώρα γύρω από τον Ταραυνόν, και αφού συγκέντρωσαν λίγα λάφυρα, αμέσως επέστρεψαν». [4]
Ο Δομνεντίολος αναφέρεται στη συνέχεια το 550, κατά τη διάρκεια του Γοτθικού Πολέμου. Ήταν τότε στρατιωτικός διοικητής της Μεσσήνης στη Σικελία. Όταν ο Τοτίλα οδήγησε τους Οστρογότθους σε μία εισβολή στη Σικελία, η Μεσσήνη δέχτηκε επίθεση. Ο Δομνεντίολος οδήγησε τις δυνάμεις του στην αντιμετώπιση τού εχθρού έξω από τα τείχη της πόλης. Τους νίκησε στο πεδίο της μάχης και σταμάτησε την προέλασή τους. Στη συνέχεια όμως υποχώρησε μέσα στα τείχη της Μεσσήνης και επικεντρώθηκε στην άμυνα της πόλης. Ο Προκόπιος σημειώνει ότι η ύπαιθρος έμεινε απροστάτευτη. Αυτή είναι η τελευταία χρονολογική αναφορά του Δομνεντιόλου. [1]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1992), The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: AD 527–641, Cambridge University Press, ISBN 0-521-20160-8, https://books.google.com/books?id=fBImqkpzQPsC
- Procopius of Caesarea; Dewing, Henry Bronson (1914), History of the wars. vol. 1, Books I-II, Cambridge University Press, ISBN 0-674-99054-4, https://archive.org/details/procopius00proc_0