Δισκέτα υπολογιστή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
8 ιντσών, 5¼ ιντσών και 3½ ιντσών

Η δισκέτα είναι ένα φορητό μέσο αποθήκευσης δεδομένων που αποτελείται από ένα κυκλικό δίσκο, φτιαγμένο από μαγνητικό υλικό που βρίσκεται μέσα σε μια τετράγωνη πλαστική θήκη.[1] Τη δισκέτα μπορούμε να τη διαβάσουμε ή να την εγγράψουμε με έναν οδηγό δισκέτας (floppy disk drive). Η δισκέτα ως μέσο αποθήκευσης δεδομένων έχει πλέον εγκαταλειφθεί πλήρως και έχει αντικατασταθεί από τα οπτικά μέσα (CD, DVD, USB και άλλα). Είναι εξαρτήματα του υπολογιστή, μέσω των οποίων μπορούμε να διαβάζουμε και να γράφουμε δεδομένα πάνω σε δισκέτες. Οι δισκέτες είναι μαγνητικοί δίσκοι (όπως και ο σκληρός δίσκος), με πολύ μικρότερη χωρητικότητα (μέχρι 1,5 Megabytes) αλλά με την δυνατότητα να μεταφέρονται από έναν Η/Υ σε άλλο. Υπάρχουν δυο είδη δισκετών (και κατά συνέπεια και οδηγών δισκετών), που διαφέρουν ως προς τη διάμετρό τους: οι δισκέτες διαμέτρου 3,5 ιντσών και οι δισκέτες διαμέτρου 5 1/4 ιντσών. Σε κάθε μια από αυτές τις κατηγορίες δισκετών υπάρχουν από δυο υποκατηγορίες, οι οποίες διαφέρουν ως προς τη χωρητικότητά τους. Έτσι έχουμε δισκέτες διαμέτρου 3,5" με χωρητικότητες 720 Kilobytes και 1,44 Megabytes και δισκέτες διαμέτρου 5 1/4 ιντσών με χωρητικότητες 360 Kilobytes και 1,2 Megabytes. Οι δισκέτες υψηλής χωρητικότητας ονομάζονται δισκέτες High Density (υψηλής πυκνότητας) και φέρουν συνήθως την ένδειξη HD στη συσκευασία τους. Ένας μηχανισμός δισκέτας μπορεί να διαβάζει και να γράφει δεδομένα και στις δυο υποκατηγορίες δισκετών που αντιστοιχούν στη διάμετρό του.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δισκέτα κατασκευάστηκε από την αμερικάνικη εταιρεία IBM το 1971[2] και ήταν διαστάσεων 8 ιντσών με δικαίωμα ανάγνωσης (όχι εγγραφής) και ο αποθηκευτικός της χώρος ήταν της τάξης των 80ΚΒ. Στα επόμενα χρόνια η IBM και εταιρείες όπως οι Memorex, Shugart Associates και Burroughs Corporation προσπάθησαν να φτιάξουν μια πιο καλή έκδοση της δισκέτας. Το 1976 η Shugart Associates κατασκεύασε την πρώτη FDD των 5¼ ιντσών, πρότυπο που ακολούθησαν περισσότερες από 10 εταιρείες. To 1984 η IBM έφερε στην αγορά την πρώτη δισκέτα διπλής όψης χωρητικότητας 1.2 Megabyte, η οποία ωστόσο δεν είχε μεγάλη απήχηση. Δύο χρόνια αργότερα η IBM κυκλοφόρησε μια δισκέτα 3.5 ιντσών και 720KB χωρητικότητα για τους φορητούς υπολογιστές. Μετά από λίγο καιρό κυκλοφόρησαν από την ίδια εταιρεία η δισκέτα χωρητικότητας 1,44ΜΒ η οποία και χρησιμοποιήθηκε ευρέως. Συνέχισε λίγα χρόνια αργότερα, το 1988, με μία καινούργια δισκέτα χωρητικότητας 2,88 ΜΒ η οποία τελικά ήταν μεγάλη εμπορική αποτυχία.

Η δισκέτα των 1,44ΜΒ καθιερώθηκε γιατί εκτός από το μικρότερο μέγεθος, σε σχέση με τις 5¼, προσέφεραν μεγαλύτερη αντοχή σε παράγοντες όπως η σκόνη, η υγρασία, οι γρατσουνιές, θερμοκρασία κτλ. Τέλος και άλλες εταιρείες στη συνέχεια προσπάθησαν να βγάλουν μια καλύτερη έκδοση της δισκέτας όμως για διαφόρους λόγους δεν πέτυχαν εμπορικά. Μερικά παραδείγματα είναι η δισκέτα της Insite Peripherals, το 1991, με το όνομα Floptical και χωρητικότητα 21 MB, η δισκέτα SuperDisk από τις εταιρείες Matsushita (Panasonic) και Imation, χωρητικότητας 120 MB και ένα χρόνο αργότερο, το 1997, η Sony παρουσίασε την HiFD χωρητικότητας 150ΜΒ.

Τη δεκαετία του 2000, και ειδικά με την είσοδο άλλων αποθηκευτικών μέσων όπως το CD, η χρήση της δισκέτας άρχισε να μειώνεται δραματικά. Με τα χρόνια πολλές εταιρείες σταμάτησαν την παραγωγή κάτι που έκανε τελικά και η Sony το 2011, η μεγαλύτερη εταιρεία σε παραγωγή δισκέτας, και οδήγησε και πρακτικά στο «θάνατό» της[3].

Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δισκέτα 3,5" είναι ένας λεπτός εύκαμπτος δίσκος μέσα σε μία προστατευτική θήκη. Έχει διαστάσεις 3,5" x 3.7" (90mm x 94mm) και αποτελείται από τα παρακάτω μέρη:

  • Μαγνητικός δίσκος: Ο κυκλικός δίσκος έχει πάχος 80μm και έχει επίστρωση μαγνητικού υλικού από οξείδια σιδήρου.
  • Συρόμενο Μεταλλικό κάλυμμα: Το συρόμενο κάλυμμα άνοιγε από τον οδηγό δισκέτας για να έχει πρόσβαση στο μαγνητικό δίσκο της δισκέτας, ενώ όταν αποσύρεται η δισκέτα από τον οδηγό το κάλυμμα κλείνει και ο μαγνητικό δίσκος προστατεύεται.
  • Οπή προστασίας από εγγραφή: η οποία όπως δηλώνει και το όνομα της ανάλογα τη θέση που είχε επέτρεπε ή απέτρεπε την εγγραφή της δισκέτας.
  • Άξονας Οδήγησης: Ο άξονας οδήγησης είναι το σημείο όπου μπαίνει ο άξονας περιστροφής του οδηγού.
  • Προστατευτική Θήκη: Πλαστική τετράγωνη θήκη όπου προφυλάσσεται ο μαγνητικός δίσκος

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γεώργιος Κόγιας (2005). Αρχιτεκτονική, οργάνωση και προγραμματισμός μικροϋπολογιστών. Σύγχρονη Εκδοτική. σελ. 722. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]