Διονύσης Μενύχτας
| Διονύσης Μενύχτας | |
|---|---|
| Δήμαρχος Σερρών | |
| Περίοδος 1934 – 1934 | |
| Προκάτοχος | Επαμεινώνδας Τικόπουλος |
| Διάδοχος | Κωνσταντίνος Χατζηδήμου |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1904, Φιλιατρά |
| Θάνατος | 1966 Αθήνα |
| Εθνότητα | Έλληνας |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | ΚΚΕ Παλλαϊκό Μέτωπο |
| Επάγγελμα | πολιτικός δήμαρχος συνδικαλιστής |
Ο Διονύσης Μενύχτας (Φιλιατρά, 1904 - Αθήνα, 1966) του Κωνσταντίνου, ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, δήμαρχος Σερρών το 1934, βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου το 1936 και αντιστασιακός.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νεανικά χρόνια - Δράση με το ΚΚΕ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Διονύσης Μενύχτας γεννήθηκε το 1904 στα Φιλιατρά[1] ή τη Μάνη[2] και ήταν λογιστής. Από τα νεανικά του χρόνια εντάχθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα και έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στις δημοτικές εκλογές του 1934 εκλέχτηκε δήμαρχος Σερρών, ο δεύτερος κομμουνιστής δήμαρχος στην ιστορία της Ελλάδας μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη στην Καβάλα.[3] Όμως η αστική κυβέρνηση του Π. Τσαλδάρη τον καθαίρεσε από δήμαρχο μετά από τέσσερις μήνες με την αιτιολογία ότι «μετέτρεψε το δημαρχείο σε κομμουνιστικό άντρο». Επίσης «κρίθηκε επωφελές διά την κοινωνικήν ευταξίαν όπως παυθεί και εκτοπισθεί». Εκτοπίστηκε με τον Ιδιώνυμο νόμο του 1929 στον Αη Στράτη.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1936 εκλέχτηκε βουλευτής Σερρών του ΚΚΕ με το Παλλαϊκό Μέτωπο, όντας εξόριστος.[4]
Δικτατορία του Μεταξά - Κατοχή - Αντίσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τις πρώτες κιόλας μέρες που εγκαθιδρύθηκε η Δικτατορία του Μεταξά ο Μενύχτας συνελήφθη από την Ασφάλεια μαζί με εκατοντάδες άλλα άτομα.[5] Κρατήθηκε σε διάφορα μέρη και τελικά φυλακίστηκε στο Στρατόπεδο Κρατουμένων Κομμουνιστών Ακροναυπλίας.[6] Στη διάρκεια της κατοχής μεταφέρθηκε στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, απ' όπου απέδρασε το 1944 και εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Το 1944 εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος Σερρών της ΠΕΕΑ (Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης.[7]
Μετά τον εμφύλιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το καλοκαίρι του 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Το 1950 μεταφέρθηκε στον Αη Στράτη, όπου ήταν στην καθοδήγηση των εκτοπισμένων εκεί κομμουνιστών.[8] Στις εκλογές του 1951 ήταν υποψήφιος βουλευτής της ΕΔΑ, αφού το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου. Τα επόμενα χρόνια ήταν ενταγμένος στην ΕΔΑ. Το 1963 στις εκλογές υποστήριξε την Ένωση Κέντρου.
Απεβίωσε σε ηλικία 62 ετών το 1966.[9] Ήταν παντρεμένος με τη Μαριάνθη Μενύχτα και απέκτησαν παιδιά.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης, Οι δρόμοι των Σερρών & η ονοματολογία των, Σέρρες 2012, σελ. 105.
- ↑ Βασίλης Γ. Μπαρτζιώτας, Στις φυλακές και τις εξορίες, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1978, σελ. 88.
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1949 (2012), σελ. 266.
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1949 (2012), σελ. 292
- ↑ Λιναρδάτος (1967), σελ.51
- ↑ Ιστορία της Αντίστασης 1940-45 (1979), σελ.206-208
- ↑ Ιστορία της Αντίστασης 1940-45 (1979), σελ. 1206
- ↑ Αντώνης Φλούντζης (1976), σελ. 98
- ↑ 9,0 9,1 40θήμερο μνημόσυνο στον ιερό ναό Ευαγγελιστρίας Νέων Λιοσίων για Διονύση Κ. Μενύχτα, Το Βήμα, 2-7-1966, σελ. 4.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος, 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
- Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
- Ακροναυπλία (θρύλος και πραγματικότητα), Γιάννης Μανούσακας, εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ, Αθήνα 1978
- Η 4η Αυγούστου, Σπύρος Λιναρδάτος, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, Αθήνα 1967
- Στο στρατόπεδο του Αη Στράτη 1950-1962, Αντώνης Φλούντζης, εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, Αθήνα 1976